(Μια άλλη αναφορά του υποπροξένου Σπ. Σημηριώτη: 4 Νοε. 1860)

Θα συνεχίσουμε σήμερα με τις γραπτές πηγές που έχω καταγράψει για την ιστορία της Λέσβου του 19^ου αιώνα, δημοσιεύοντας άλλη μια αναφορά του πρώτου υποπροξένου της Ελλάδας στο νησί μας Σπυρου Σημηριώτη (τα σχετικά με αυτόν εκθέσαμε στην πρώτη επιφυλλίδα της σειράς αυτής).

Ο Σπ. Σημηριώτης λοιπόν, που όπως φαίνεται στέλνει συνεχείς αναφορές στο ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών -πράγμα άλλωστε που αποτελεί και ένα από τα κύρια καθήκοντά του- ανακοινώνει ορισμένα συμβάντα που έλαβαν χώρα στο νησί και τα οποία κρίνει άξια να αναφερθούν. Γράφει συγκεκριμένα:

«Εκ της εν αντιγράφω επισυνημμένης ώδε διαμαρτυρήσεώς μου... ην διηύθυνα κατά του ενταύθα Διοικητού Ισμαήλ Πασσά, θέλει λάβει γνώσιν η Υμετέρα Εξοχότης περί των βιαίων και αυθαιρέτων μέτρων, άτινα ούτος και οι εν τοις χωρίοις Γέρα και Μεσοτόπω προεστώτες μετεχειρίσθησαν κατά δύω υπηκόων της Α. Μ. Ιωάννου Κογιοπούλου και Στρατή Φωτεινού, επί τη απλή μόνον κατηγορία ότι ο μεν πρώτος ερράπισεν δήθεν τον κατήγορόν του, προεστώτα Χαράλαμπον Κειλαδίτην, ο δε δεύτερος ότι είπεν ότι θέλει πυροβολήσει κατά τινος άλλου, ονόματι Δ. Καράβαλη, κατά συνέπειαν των οποίων και δυνάμει αποφάσεων του ενταύθα Τοπικού Συμβουλίου, γινομένων εν παραβίστω και εν γωνία, κρατούνται ικανάς ήδη ημέρας εις τας φυλακάς των κακούργων, κατόπιν επιμόνων αιτήσεών μου περί της απελευθερώσεώς των και επανειλημμένων προφορικών και εγγράφων διαμαρτυρήσεων.

Τούτων ένεκα ευρίσκομαι εις την δυσάρεστον ανάγκην, προς ικανοποίησιν των μετά τοσαύτης βιαιοπραγίας προσβληθέντων δικαιωμάτων των άνω ισταμένων υπηκόων Ελλήνων, να επικαλεσθώ την ταχείαν συνδρομήν και αντίληψιν της Υμετέρας Εξοχότητος προς κατάπαυσιν των αυθαιρεσιών τούτων και προς περιστολήν του μνησθέντος Διοικητού εις τα καθήκοντά του, ούτινος η πορεία εφ όλων των ελληνικών υποθέσεων είναι όλως εναντία με τας αρχάς και το Δίκαιον της σημερινής των πολιτικών πραγμάτων εποχής και με τας υπαρχούσας μεταξύ της Κυβερνήσεώς μας και της Υψηλής Πύλης συνθήκας.

Αναφορικώς δε του σπουδαίου τούτου αντικειμένου υποβάλλω ευσεβάστως τη Υμετέρα Εξοχότητι τας εφεξής παρατηρήσεις μου, εξ ων θέλει λάβη ακριβή γνώσιν, υπό τινων αφηγήσεων και ραδιουργιών κινούμενος ο Διοικητής ούτος ενεργεί και πράττει τας κατά των υπηκόων της Α. Μ. αυθαιρέτους ταύτας φυλακίσεις και παρανομίας.

Από τινος ήδη καιρού ένεκεν φρικτών παραπόνων υποβληθέντων κατ αυτού τη Υψηλή Πύλη, κατά συνέπειαν σπουδαιοτάτης τινος οθωμανικής υποθέσεως, έχει ανάγκην της συνδρομής και προστασίας των δημογερόντων, όπως δυνηθή να αντικρούση τα παράπονα ταύτα και να υποστηριχθή εις την υποσαλευομένην θέσιν του, ην, ένεκα των μεγάλων του συμφερόντων, ως εντόπιος, δεν επιθυμεί να απολέση. Κατά συνέπειαν τούτων όλων, οποιασδήποτε παραστήσωσιν οι δημογέροντες τας μεταξύ των υπηκόων Ελλήνων και Οθωμανών αναφυομένας διαφοράς εις το Τοπικόν Συμβούλιον, τας παραδέχεται προς χάριν των ανεξετάστως, και τα αναμφισβήτητα δικαιώματα των υπηκόων της Α. Μ., άτινα υποστηρίζων και υπερασπιζνων μου λεγομείτας των υποσχειόμενος δι όλων των μέσων καταστρεφόμενα. Δεν λέγω δε ότι και οι υπήκοοι Έλληνες δεν σφάλλουσιν και ότι έχουν πάντοτε δίκαιον εις όλας τας επί Συμβουλίω δικαζομένας υποθέσεις, αλλά κατά το πλείστον μέρος αυτών οι υπήκοοι Οθωμανοί εισίν οι έχοντες το άδικον και προ πάντων οι εις τα διάφορα χωρία της νήσου μας προεστώτες, ως και οι ενταύθα συνάδελφοί των, οίτινες μη δυνάμενοι να υποφέρωσι τους συγχωρίους και συμπολίτας των, υπερασπιζομένους υπό άλλων Δυνάμεων διά παν ό,τι συμβή εις τας ιδιοκτησίας των υποβληθέντων τοπικών φόρων (και ουχί κατά διαταγήν της Υψηλής Πύλης), ζητούσι διά παντοίων μέσων να καταπνίξωσι την ελληνικήν εθνικότητα, όπως έχωσι πάντοτε τους συμπολίτας των υποχειρίους και υπό τον ζυγόν και διά να δύνανται απολύτως να εκτελώσι τους ιδιοτελείς σκοπούς των.»

Θα συνεχίσουμε όμως μετά από δεκαπέντε ημέρες τη δημοσίευση της υπόλοιπης σημαντικής αναφοράς του υποπροξένου Σπ. Σημηριώτη, η οποία αναφέρεται σε ένα πολύ ακανθώδες θέμα που ταλάνιζε τις τοπικές κοινωνίες, δηλαδή τις αντιθέσεις μεταξύ Ελλήνων και Οθωμανών υπηκόων (όχι απαραιτήτως Ελλήνων και Τούρκων).