Μα πόλεμος; Γιατί όχι πόλεμος; Πόσο πόλεμος; Για πόσο πόλεμος; Φυσικά και πρόκειται για σοβαρές ερωτήσεις. Γίνονται ακόμη σοβαρότερες, όταν υποβάλλονται συνοδεία μουσικής! Ανέμελα! Σαν να μην αφορούν τον ερωτώντα. Σαν να μην αφορούν κανέναν! Κάποιοι κάνουν πόλεμο, κάποιοι σκοτώνονται, κάποιοι τους κοιτούν από τις μικρές οθόνες του καθιστικού τους, θλίβονται και φοβούνται. Ίσως όχι όσο χρειάζεται για να τρέξουν στο σουπερ μάρκετ και να αδειάσουν τα ράφια, μια ανησυχία την αισθάνονται όμως. Για τα απλά και κατοχυρωμένα. Για τα τετριμμένα! Εκδρομή Κίεβο - Τσερνομπίλ για το Πάσχα! Εισιτήρια προσεχώς! Προσφορές! Άκου Τσερνομπίλ! Μιλούσαμε γι αυτό έφηβοι, πριν μας πληγώσει η ζωή, πριν φτάσει στη ζωή μας ο μεγάλος έρωτας! Μιλούσαμε για το Τσερνομπίλ και ήταν μόδα η περμανάντ στο μαλλί και οι βάτες στις μάλλινες μπλούζες! Θα μιλήσουμε ξανά για ραδιενέργεια; Θα ξανατρέξουμε σε σουπερ μάρκετ, όπως τότε; Μήπως θα αγοράσουμε ξανά βάτες, σαν παράσημα χαρισμένα από τις εμπειρίες της ζωής; Η μπας και θα συναντηθούμε με άλλον έναν μεγάλο έρωτα; Μήπως μεγαλώσαμε για όλα αυτά; Και έρχεται τώρα ο Πουτιν  και κάνει και πόλεμο; Μετά την κρίση; Πριν καλά- καλά μας φύγει ο κορονοιος; Και πανδημία και πόλεμο; Μήπως να αλλάξουμε το κανάλι στο τηλεκοντρόλ; Φτάνει αυτό; Και τα άλλα κανάλια δείχνουν τα ίδια! Έβγαλε βρώμα η Ιστορία ότι ξοφλήσαμε!  

Ο πόλεμος ξέσπασε χαράματα μιας Πέμπτης, όταν ανέμελες παρέες προσεχώς καρναβαλιστών μάζευαν καταλόγους από ψητοπωλεία και διάλεγαν μουσικά προγράμματα σε μουσικούς σταθμούς. Την ίδια ώρα κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ένας ποδηλάτης διαμελίζεται, ενώ διασχίζει ανέμελα έναν κεντρικό δρόμο. Μικροιστοριες και γεγονότα μεγάλου βεληνεκούς… Παγκοσμίου. Μα παγκοσμίου; Ο Πουτιν σφυροκοπά το Κίεβο και σε μια μικρή γωνία της Μεσογείου οι παραγγελίες σφυροκοπούν με μένος τα σουβλατζίδικα. Τίποτα δε θα αλλάξει ως το βραδύ! Μάθαμε να διασκεδάζουμε με αντικείμενο τη δυστυχία του άλλου! Την αγριάδα του κόσμου! Την τραγικότητα της ζωής! Εμείς τρώμε, εσείς συνεδριάζετε, αυτοί βομβαρδίζονται! Εγώ διασκεδάζω, εσύ φοβάσαι, αυτός σκοτώνεται! Και η ζωή συνεχίζεται! Ευτυχώς δε θα τελειώσουν ποτέ τα σουβλατζίδικα! Οι Τσικνοπέμπτες! Οι ημιαργίες θα συνεχίσουν άτυπα να παραχωρούνται στους δημοσίους υπάλληλους! Και οι πόλεμοι θα συνεχίσουν να σχεδιάζονται, οι εισβολές θα συμβαίνουν, οι οβίδες θα πέφτουν, τα σπίτια θα γκρεμίζονται, οι πόλεις θα ερημώνονται, οι άνθρωποι θα σκοτώνονται! Αλλά πάντα οι άνθρωποι πεθαίνουν! Οπότε γιατί να σταματήσουν οι Απόκριες; Πως να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς να εθίζεται στη μεταμφίεση; Στη μεταμόρφωση; Πόλεμος και απόκριες έχουν πολλά κοινά: Δεν είσαι πια αυτός που ήσουν! Γίνεσαι ένας άλλος! Υποδύεσαι ρόλους! Γίνεσαι στρατιώτης και σκοτώνεις! Ντύνεσαι σουπερ μαν και διασώζεις! Ξεντύνεσαι την ανθρωπιά σου και επιτίθεσαι! Κερδίζεις οχυρά, κατακτάς στόχους! Μεταμορφώνεσαι! Αλλάζεις, γεμίζεις τον κόσμο αίμα, κομφετί, σερπαντίνες!  

Η παρέα των καρναβαλιστών συνοφρυώνεται! Θα ακριβύνει το φυσικό αέριο; Ποιος νοιάζεται για τη θέρμανση, όταν μπαίνει η άνοιξη; Από τον επόμενο Δεκέμβριο η ακρίβεια! Μα ποιος ενδιαφέρεται για ακρίβεια, όταν γιορτάζει; Καρναβάλι, χοροί και τραγούδια, κοψίδια και μεζέδες, μάσκες και χορευτικές φιγούρες και ο Πουτιν ζοφερός και ροδοκόκκινος, σαν εφιάλτης! Μα πόλεμος; Σοβαρά; Ποιος πολεμά με ποιον; Πολεμούν τα παλικάρια; Από πότε; Η τηλεόραση επιμένει, αμάν και αυτή η τηλεόραση: Δε λέει να δείξει κάτι ευχάριστο! Κάτι ξέγνοιαστο να χαρούμε όλοι! Να ανοίξει η ψυχή μας! Να ευφρανθεί! Όλοι αυτό δε θέλουμε; Άκου πόλεμος! Χρειάζεται ο πόλεμος; Τι να τον κάνουμε επιτέλους; Έχει σημασία ποιος θα κυβερνά την Ουκρανία; Η Ουκρανία είναι το διακύβευμα για τον Πουτιν! Για μερικούς ακόμη! Για τους πολλούς; Για τους περισσότερους; Ποιος ζητά τη γνώμη των περισσότερων; Σημασία έχει να έχεις όπλα! Οβίδες! Τεθωρακισμένα! Να έχεις δολοφονικό ένστικτο! Να θέλεις να είσαι κυρίαρχος! Να γίνεσαι κυρίαρχος! Να σε φοβούνται!  

Το γεύμα στο λευκόχρυσο τραπέζι του Πρόεδρου σερβίρεται: Πόλεμος! Μα πόλεμος; Πόλεμος!  Καλή Τσικνοπέμπτη, Πρόεδρε!