«Η συμφωνία των Πρεσπών είναι σαν το Άγιο Δισκοπότηρο για το σύνολο των προοδευτικών δυνάμεων»!!! (Δανέλλης στα ΝΕΑ, 19/01/2019).

Η φράση «χρήσιμοι ηλίθιοι» αποδίδεται στον Λένιν, παρ’ όλον ότι δεν υπάρχει καμιά απόδειξη γι’ αυτό. Ανεξάρτητα, πάντως, από το ζήτημα της πατρότητας της παραπάνω φράσης, ως «χρήσιμοι ηλίθιοι» χαρακτηρίζονταν -κατά την λενινιστική εκδοχή- οι αριστεροί (διανοούμενοι), οι οποίοι γίνονταν αντικείμενα εκμετάλλευσης από την «Αντίδραση», προκειμένου να πλήξουν το κομμουνιστικό κίνημα· ή, κατ’ άλλους, εκείνοι οι αριστεροί, οι οποίοι, παρ’ όλον ότι δεν ήταν μέλη του κομμουνιστικού κινήματος, γίνονταν αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους κομμουνιστές και εξυπηρετούσαν τους σκοπούς των Μπολσεβίκων.

Στην πολιτική μας Ιστορία οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» ήταν, ανέκαθεν, οι γελοίες μαριονέτες του πολιτικού μας συστήματος, οι πρόθυμοι «νεροκουβαλητές» στην υπηρεσία πολιτικών που απέβλεπαν στην εξαπάτηση του λαού. Εξουσιομανείς και αρχολίπαροι και, συνήθως, πολιτικοί σκερβελέδες, αποτυχημένοι στην άσκηση οποιασδήποτε πολιτικής εξουσίας, ανεμοδούρες και τυχοδιώκτες, πρόσωπα με μειωμένο αίσθημα αξιοπρέπειας και αυτοσεβασμού, «όμορφα και ταπεινά πηγαίνουν με όποιον κι αν νικά», με όποιον τους υπόσχεται μια ευκαιρία δημόσιας προβολής, μια πιθανότητα αναρρίχησης σε κάποιο θώκο της εξουσίας.

Τους γνωρίσαμε στο παρελθόν, στην περίοδο της «Βασιλευόμενης Δημοκρατίας», να μεταμορφώνονται σε πολιτικούς… χοίρους από την παλατιανή εξουσία, την Κίρκη (όπως προσφυώς την είχε χαρακτηρίσει ο Γεώργιος Παπανδρέου), σε ασπόνδυλα πολιτικά όντα υποταγμένα πλήρως στη θέληση του Παλατιού.

Τους γνωρίσαμε, στην περίοδο της Χούντας της 21^ης Απριλίου, να μεταμορφώνονται σε «υπο-χοίρεια» των ημιπαραφρόνων Παπαδόπουλου-Παττακού-Ιωαννίδη, ως διορισμένα μέλη της «Συμβουλευτικής» και ως υπουργοί της αξιοθρήνητης κυβέρνησης της «Εθνοσωτηρίου Επαναστάσεως»!

Τους «θαυμάσαμε» κατά την περίοδο των Μνημονίων να αποκηρύσσουν την μνημονιακή πολιτική των κομμάτων, στα οποία ανήκαν μέχρι τότε, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, και να μεταπηδούν στον «αντιμνημονιακό» ΣΥΡΙΖΑ, για να εφαρμόσουν -υπό την ηγεσία του… «αντιστασιακού» Αλ. Τσίπρα και ως … «Νέο-Γερμανοτσολιάδες»- το επαχθέστερο Γ’ Μνημόνιο!

Τους… «καμαρώσαμε» και μετά την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από τον κυβερνητικό συνασπισμό και την απώλεια από τον ΣΥΡΙΖΑ της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, να «υποθηκεύουν» την συνείδησή τους και την πολιτική τους αξιοπρέπεια -προκαταβολικά και για οποιαδήποτε πολιτική πράξη- δεσμευόμενοι εγγράφως ότι θα στηρίζουν κοινοβουλευτικά -στο εξής και για όσο διάστημα χρειαστεί- την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να μη χάσει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία!

Και το τελευταίο, το πιο πρόσφατο δείγμα ιδεολογικού ευτελισμού, πολιτικού τυχοδιωκτισμού και παρακμής: η κατασκευή των «Γεφυρών», του «ΔΟΎΡΕΙΟΥ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ…ΠΩΛΟΥ» με τις στυμμένες λεμονόκουπες της πολιτικής μας ιστορίας, τους οποίους ο Τσίπρας, υποτιμώντας την νοημοσύνη των πολιτών, … «μοστράρει» στην ΛΑΪΚΉ ΑΓΟΡΑ, ως φρέσκα και χυμώδη… λεμόνια!

Ξανασυναντάμε, στις μέρες μας, στην δικιά μας «Ακυβέρνητη Πολιτεία», έναν από τους βασικούς ήρωες του Στρατή Τσίρκα, στην μυθιστορηματική τριλογία του ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, το «Ανθρωπάκι». Είναι ο ινστρούχτορας της Αριστεράς, στέλεχος του παράνομου κομματικού μηχανισμού της Μέσης Ανατολής, που καθοδηγεί, που συνωμοτεί, που συκοφαντεί και που συμβιβάζεται με την αγγλική εξουσία, προσπαθώντας να ανέλθει στην κομματική εξουσία.

Ακούστε τα γενναία και βαρύγδουπα που λέει αναφερόμενος στον εαυτό του και στους «επαγγελματίες επαναστάτες»: «Αυτό που μας θρέφει είναι η επίγνωση πως είμαστε, σε όλη τη γη, 500, το πολύ1.000, που με την αφοσίωση, την αυτοθυσία, την ατσάλινη θέλησή μας κατευθύνουμε, βασικά, την πορεία του κόσμου, την μοίρα της ανθρωπότητας, για ένα πολύ καλύτερο αύριο».

«Οπουρτουνιστής, στυγνός, δραστήριος στο παρασκήνιο. Έτοιμος να θυσιάσει συντρόφους και συναγωνιστές για τη δική του επικράτηση, με περιορισμένες, συνήθως, πνευματικές ικανότητες, αλλά αποφασιστικός και με ισχυρή θέληση να πετύχει αυτό που επιδιώκει. Λέγει πράγματα κούφια και ψεύτικα, που ξέρει να τα υπερασπιστεί, αλλά τις περισσότερες φορές δεν τα πιστεύει. Τον βλέπουμε να ελίσσεται και να αλλάζει χρώματα ως χαμαιλέοντας. Έχει, άλλωστε, προ πολλού, πάρει διαζύγιο από την ηθική», γράφει για το διαχρονικό, ιστορικά, «Ανθρωπάκι» ο καθηγητής Στέφανος Κωνσταντινίδης.

Το «ανθρωπάκι», λοιπόν, μερικές φορές, καταφέρνει και γίνεται αρχηγός στο κόμμα και, μέσα στην «αναμπουμπούλα», καταφέρνει να πάρει και την κυβερνητική εξουσία. Δεν είναι αυτό το πρωτοφανές ούτε και το περίεργο στην ανθρώπινη Ιστορία (συμβαίνει, ακόμα, και στην Αμερική!). Το περίεργο είναι πώς, στις μέρες μας, μετά από τόσες «αυταπάτες», μετά από τόσες κούφιες υποσχέσεις και διαψεύσεις, μετά από τόση συσσωρευμένη επώδυνη εμπειρία, εμφανίζεται να ευδοκιμεί το είδος των «χρήσιμων ηλιθίων», σε μια χώρα, όπου κατά την ελληνική… μυθολογία «κατοικεί ο εξυπνότερος λαός του κόσμου»!