Τα τελευταία δέκα χρόνια περίπου, την ημέρα που εξετάζεται η Νεοελληνική Γλώσσα, ξεκινώ κι εγώ για το πλησιέστερο βαθμολογικό κέντρο. Οδηγώντας με τετάρτη, από τη Νέα Σμύρνη προς Πειραιά, στο μυαλό μου έρχεται φευγαλέα εκείνη η έφηβη που ταξίδευε καθημερινά είκοσι χιλιόμετρα και διέσχιζε το μισό νησί, για να εξεταστεί, με μια απίστευτη αφέλεια αυτάρκειας στο βλέμμα και με την κούραση πάνω από τα βλέφαρα. Ένα παιδί, που ακροβατούσε ανάμεσα σε δυο έρωτες και σε μια σκληρή απώλεια και είχε απόλυτη συνείδηση ότι το μέλλον του, όπως το ονειρευόταν ήταν μπροστά και πέρα από όλα αυτά και πως ζωή σημαίνει να χτίζεις κάθε μέρα ένα καινούριο μέλλον. Το έχω ξεπεράσει πολλές δεκαετίες τώρα εκείνο το κορίτσι, το θυμάμαι όμως με πολλή συμπάθεια: γιατί δε συμβιβαζόταν, γιατί πάλευε λυσσαλέα για όσα διεκδικούσε, γιατί κέρδιζε κι αμέσως έστηνε μπροστά της καινούριες ανηφόρες και τις σκαρφάλωνε με λογισμό και με όνειρο, με πάθος, με έρωτα και με ευαισθησία. Το θυμάμαι κάθε φορά που εξετάζω, κάθε φορά που κρίνω, κάθε φορά που αξιολογώ, έχω το βλέμμα του στα μάτια μου. Και ξέρω ότι ποτέ δεν την ικανοποιώ.

Μια μέρα πριν ξεκινήσουν οι φετινές πανελλήνιες, έγραψα το κείμενο που ακολουθεί για τον Δημητράκη μου, που ρίχνεται κι αυτός στον αγώνα, με ευχές στους γονείς του για καλή δύναμη στα χρόνια που θα είναι φοιτητής. Το μοιράζομαι μαζί σας:

Αγαπημένε μου,

Επειδή είχα την ευτυχία να σε γνωρίζω και να σε αγαπώ από τότε που γεννήθηκες,

Επειδή καταλαβαίνω πώς είναι να αισθάνεσαι ότι έχεις στην τσέπη σου όλες τις απαντήσεις της ζωής και ταυτόχρονα

Επειδή ξέρω πως μόνον όσο μεγαλώνεις ανακαλύπτεις τα όρια, τις ανάγκες και τις αδυναμίες σου,

Επειδή εσύ αυτό δεν το πιστεύεις, με αμφισβητείς και κάνεις όνειρα

Επειδή έμαθες να προσπαθείς και να παλεύεις γι’ αυτά, να κυνηγάς τους στόχους σου

Επειδή ψηλαφείς τη ζωή μέσα από τα βιβλία και τα συναισθήματα,

Επειδή ερωτεύεσαι,

Επειδή έχεις αρχές, αξίες και ιδανικά,

Επειδή ο κόσμος νομίζεις ότι είναι δίκαιος,

Επειδή το δίκαιο στο τέλος θριαμβεύει αλλά συνήθως περνά μέσα από συμπληγάδες,

Επειδή είσαι έξυπνος, αφοσιωμένος , εργατικός αλλά και ευαίσθητος,

Επειδή πληγώνεσαι αλλά προσποιείσαι τον άτρωτο,

Επειδή είσαι νέος,

Επειδή σ’ αγαπώ και πιστεύω σε σένα,

Θέλω να ξέρεις, όσο κι αν με κοροϊδεύεις που στο λέω,

Ότι αύριο δεν κρίνεται παρά μόνον η ανταμοιβή δυο χρόνων σκληρής προσπάθειας,

Ότι η ζωή κερδίζεται καθημερινά, με συνεχή αγώνα,

Ότι κάθε μέρα αποδεικνύεις πόσο αξίζεις

Ότι οι έρωτες και οι σχέσεις αυτής της εποχής, συνήθως απομυθοποιούνται,

Ότι οι μεγάλες αγάπες είναι συνήθως αγάπες αίματος,

Ότι αυτό που αξίζει στη ζωή είναι η αξιοπρέπεια, η συγκρότηση, η σωματική υγεία,

Ότι πρέπει κάθε μέρα να μπορείς να ονειρεύεσαι, να υπηρετείς υψηλούς στόχους,

Ότι χωρίς να είσαι μοιρολάτρης, δεν πρέπει να υποτιμάς την τύχη,

Ότι ευτυχία είναι να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.

Κι εγώ είμαι πολύ περήφανη για σένα απόψε

Δεν περιμένω να σε αξιολογήσω σε αριθμητική κλίμακα,

Ούτε να σε μετρήσω σε επιδόσεις,

Είμαι σίγουρη για σένα, κι ας μην το δέχεσαι,

Ότι απλώς τις επόμενες μέρες, θα προσπαθείς να βρεις μέσα στη δοκιμασία αυτή τον εαυτό σου

Και ξέρω ότι θα τον βρεις

Και θα τον βελτιώσεις

Με τις αγωνίες, τις φιλοδοξίες, τα συναισθήματα και την προσπάθειά σου.

Και είμαι σίγουρη, κι ας μην το καταλαβαίνεις,

Ότι αυτό που θεωρείς δοκιμασία,

Είναι ασήμαντο, μπροστά στις δυσκολίες που σου επιφυλάσσει το μέλλον,

Και εύχομαι να τις περάσεις όσο πιο ανώδυνα γίνεται

Το αυριανό είναι ένα απλό παιχνίδι αυτογνωσίας

Γι’ αυτό, όπως λέει και στον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών»,

«ό,τι συναντήσεις αύριο μπροστά σου, μην το φοβηθείς»

Ξέρεις (και γω το ξέρω) ότι θα το προσπεράσεις.

Καλή δύναμη, Δημητράκη μου!

Καλυψώ Λάζου