Μετά την πρόσφατη απορριπτική απόφασή του Τ. Σ. Αντίσσης, αιτήματος μετονομασίας της «Πλατείας Ήρωα Α.Φ. Μαραγκού» σε «Πλατεία Πέρα», έγραφα στον πρόεδρο και στα μέλη του:

«Η ιστορική απόφασή σας, να αποκρούσετε την εκ μέρους του Αντιδημάρχου της περιοχής προσπάθεια, να επιβάλλει την ολοκληρωτική αποκαθήλωση του ΗΡΩΑ της Γερμανοκατοχής, που η ίδια η Πολιτεία τίμησε για την ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ, του αείμνηστου ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ Φ. ΜΑΡΑΓΚΟΥ, μου παρέχει τη βεβαιότητα ότι εμφορείστε από αρχές ηθικής, πίστη πατριωτική και υπερηφάνεια εθνική, εν τέλει δε ευγνωμοσύνη προς τον συγχωριανό μας ήρωα, που με το αμόλυντο αίμα του πότισε και συνέβαλε στο να ανθίσει το πάνσεπτο δενδρί της λευτεριάς».

Άγραφος νόμος από υπάρξεως ανθρωπότητας, είναι να αποδίδονται τιμές στους υπέρ πατρίδος πεσόντες. Αποτελώντας δε αυτός γονιδιακή μας καταβολή, τηρείται πιστά επί γενεές Ελλήνων.

Ο Μέγας Περικλής, με τον απαράμιλλο «ΕΠΙΤΑΦΙΟ» του, προς τους νεκρούς του Πελοποννησιακού πολέμου, κατέστησε αυτόν, πανανθρώπινο κώδικα. Τούτος ως υποθήκη, παγκοσμίως και «ες αεί», ορίζει το τι οφείλουν οι ζώντες, στους πεσόντες για την ελευθερία. Έκτοτε, η φυλή μας φυλάσσει αυτόν ως ακατάλυτο ιερό και όσιο της.

Ο εθνικός μας ποιητής, υμνεί την ελευθερία ως: «απ’ τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά», τα σπαρμένα οπουδήποτε της Ελληνικής πατρίδας. Αυτή δε ευγνωμονούσα, στήνει ανδριάντες, ηρώα, επιτύμβιες στήλες, αναθηματικά μνημεία, κ.άλ., κρατώντας έτσι άσβεστη στις καρδιές των επιγενομένων, τη μνήμη των ηρώων.

Η Λέσβος ομοίως πράττει. Τιμά πάντα τους ήρωές της. Πρόσφατα μόλις, τίμησε τους στην Κύπρο θυσιασθέντες στην Τουρκική εισβολή (΄74), Ασημ. Μπουρέκα και Γεώρ. Ζερβομανώλη, δια των γενέτειρων τους, Μόριας και Παρακοίλων αντίστοιχα, στήνοντας τους την προτομή τους.

Το μερίδιο της, σε θυσία ηρώων για την ελευθερία, είχε επίσης και στην αποφράδα περίοδο της επάρατης Γερμανοκατοχής (1941-1944), που επισώρευσε στο δύσμοιρο λαό μας δεινά, όλεθρο και εκατόμβες θυμάτων.

Πλέον πολλών άλλων, τυφεκίστηκαν 42 Λέσβιοι στα Τσαμάκια για την αντιστασιακή και εθνική δράση τους. Οι ήρωες αυτοί, αν και δεν όφειλαν (ο πόλεμος είχε τελειώσει), θυσιάστηκαν για την πανώρια λευτεριά.

Ένας εξ αυτών ήταν και ο Αντισσαίος ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ Φ.ΜΑΡΑΓΚΟΣ. Η Πατρίδα, στο μέτρο που τής ανήκε, τίμησε αυτόν. Με Υπουργική απόφαση το 1948, για την «ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ ΔΡΑΣΗ» τον προήγαγε τιμητικά μετά θάνατο, σε υπενωμοτάρχη (υπηρετούσε χωροφύλακας, όταν εκτελέστηκε -1942-).

Η γενέτειρά του όμως, Άντισσα, τον αγνόησε. Για 66 ολόκληρα χρόνια, κρατήθηκε ιστορικά αφανής!

Ο Δήμος Μυτιλήνης τίμησε αυτούς τους 42 ήρωες, στήνοντας στον τόπο της θυσίας τους μαρμάρινη στήλη φέρουσα τα ονόματα τους. Ακόμη, κάθε Σεπτέμβρη, στην επέτειο της απελευθέρωσης μας απ’ τους Γερμανούς, τους αποδίδονται ξεχωριστές τιμές -παρέλαση, τρισάγιο, εμβατήρια, ομιλίες των δημάρχων (Μυτιλήνης, Λέσβου). Τούτο έγινε και τον περασμένο Σεπτέμβρη, απ’ το δήμαρχο Σπ. Γαληνό.

Εδώ αρχίζει η αντίφαση. Ενώ ο Δήμος στην πρωτεύουσα, κατατάσσοντάς το θυσιασθέντα Αριστ. Φ. Μαραγκό στη χορεία των προβεβλημένων ηρώων, τιμά δια του δήμαρχου ως προανέφερα, στην Άντισσα ο εκεί αντιδήμαρχος του, συνταυτίζεται με την από ετών γενομένη βεβήλωση της ιεράς του μνήμης και επιδίδεται στην αποκαθήλωσή του. Παράλληλα δε, μεθοδεύει την για πάντα πια επαναφορά του σε ιστορική αφάνεια.

Εξηνταέξι (66) χρόνια μετά την εκτέλεσή του εξήλθε απ ’την αφάνεια, όταν ομόφωνα το Δ.Σ. του π. Δήμου Ερεσού-Αντίσσης (2007), αποφάσισε να ονομάσει «ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΑ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ Φ.ΜΑΡΑΓΚΟΥ», τη γνωστή ως «Πέρας». Τέλος, Αύγουστο 2008, η Άντισσα εξόφλησε τα προς τον ήρωά της οφειλόμενα, όταν με τις προσήκουσες τιμές ο δήμαρχος του τ. Δήμου Ερεσού-Αντίσσης έκανε τ’ αποκαλυπτήρια ταπεινής μαρμάρινης πλάκας, αναγράφουσας τα της απόφασης.

Τούτο, προφανώς δεν άρεσε σε κάποιους. Έτσι άρχισαν άμεσα, το «βασανισμό» του ήρωα μετά θάνατο, που κρατά δέκα ολόκληρα χρόνια! Αρχικά (2008), απομακρύνοντας τη μία πλάκα -είχαν τοποθετηθεί δύο-, στη συνέχεια «φυτεύοντας» επί της πλατείας αυθαίρετα και παράνομα με πέτρινα στοιχεία την ένδειξη «Πλατεία Πέρα» (2010) και τέλος απομακρύνοντας και τη δεύτερη πλάκα (Άνοιξη 2017). Έτσι , εξαφάνισαν τη θεσμοθετημένη «Πλατεία ήρωα Α. Φ. Μαραγκού».

Αντέδρασα στην όλη βεβήλωση, με αναρίθμητες παρεμβάσεις, καταγγελίες, κ.λπ. επί δημαρχίας Βουνάτσου (2011), αλλά άνευ αποτελέσματος, ως εκ της ψοφοδεούς στάσης του δημάρχου. Επανήλθα το 2016, όταν ο Δήμος στέλνει στην Κοινότητα Αντίσσης τρία έγγραφα με εντολή να εφαρμοσθεί η απόφαση του 2007, και εξαλειφθεί η αυθαιρεσία των εμφυτευμένων γραμμάτων.

Ο κοινοτάρχης Αντίσσης, το φθινόπωρο 2017, πάει να εφαρμόσει αυτά. Τότε παρεμβαίνει ο αντιδήμαρχος και λέγοντας του με λουδοβίκειο ύφος ότι είναι ανώτερός του, τον σταματά.

Ο δήμαρχος ουδέν έπραξε, τόσο «τιθασεύοντας» τον αντιδήμαρχό του, όσο και εξαλείφοντας το πολυκαιρισμένη προαναφερθείσα βεβήλωση. Ο αντιδήμαρχος συνέχισε αναίσχυντα, άνευ συστολής, αδιαφορώντας, ως μέτοικος που είναι, για τοπική ιστορία, κώδικες ηθικής, ευαισθησίες, κ.λπ.. Έτσι, διαβιβάζει συναινώντας, στο Τ. Σ. Αντίσσης αίτηση κατοίκων της που υπέβαλαν στην Ερεσό(!!!) αντί απ’ ευθείας στην Κοινότητά Αντίσσης -ασφαλώς, χωρίς καμία μεθόδευση!-, να ονομαστεί η πλατεία «Ήρωα Μαραγκού» σε «Πέρα».

Ευελπιστώ ότι μετά την απόφαση του Τ. Σ. Αντίσσης, θα επανατοποθετηθούν οι αφαιρεθείσες πλάκες και θα αφαιρεθούν τα φυτεμένα γράμματα. Έτσι, οι μικροψυχίες, μικρόνοιες και μικρότητες κάποιων, θα επιτρέψουν πια τον ήρωα μας, 76 χρόνια μετά την εκτέλεσή του, να αναπαυθεί εν ειρήνη.

Τέλος, ας γνωρίζει ο αντιδήμαρχος και οι συν αυτώ, ότι στις δύσκολες αυτές στιγμές που περνά η πατρίδα, έχει ανάγκη ηρώων. Είναι δε ανεπίτρεπτο κάποιοι να προσπαθούν να απαξιώσουν/αφανίσουν έστω κι ένα εξ αυτών.