Χριστός Ανέστη! Να μην ντραπώ να σας το ευχηθώ! Από τις τρεις του μήνα, ο Χριστός αναστηθήσεται, τα τραπεζάκια ως άλλα λαζαράκια θα βγουν έξω και καφεδάκι θα πίνουμε, όχι πια σκαρφαλωμένοι στις ζαρντινιέρες της πλατείας, καθιστοί, με δόξη και τιμή!

Το σκέφτομαι από το πρωί και αρχίζω να καταλαβαίνω πώς αισθανόταν ο μέσος πολιτικός πρόσφυγας, όταν επέστρεφε στα πάτρια και έκανε την πρώτη βόλτα του στη γειτονιά. Πόσο χτυπά στα μάτια όποιον βγαίνει από τη φυλακή ο ήλιος! Ο δυνατός ήλιος της άνοιξης που και πέρσι την ίδια εποχή, πάλι τσαλιμάκια μας έκανε και πάλι μας χαμογελούσε!

Θα ζήσουμε ωραίες εποχές! Οι παραλίες θα σφύζουν από μαθητούδια, από κόσμο γενικότερα, στους δρόμους θα γίνεται πατείς με, πατώ σε, θα ξαναπάμε στα εμπορικά κέντρα, γιατί ειδικά αυτά πολύ τα στερηθήκαμε, να σας το εκμυστηρευτώ και σε ιταλικά εστιατόρια… Θα συναντηθούμε, θα μιλήσουμε, θα γελάσουμε, θα φλερτάρουμε, όλον τον Μάη θα ανασταίνουμε, επί σαράντα μέρες θα έχουμε ανάσταση τουλάχιστον… Αν η ευτυχία είναι στιγμές, επιτέλους ας τις πολλαπλασιάσουμε…

Γιατί θα την πω την αγωνία μου και μακάρι αγωνία να μείνει… Με το θηρίο δεν τελειώσαμε… Ούτε κι αυτό μαζί μας. Δυο μέρες πριν, έβλεπα στην τηλεόραση τις φωτιές στην Ινδία και ένιωσα ότι η πανούκλα του μεσαίωνα δεν έφυγε όσο μακριά πιστέψαμε, χάρη στην πρόοδο της επιστήμης.

Τον τελευταίο χρόνο ζούμε σαν σε χειμερία νάρκη: κλεινόμαστε μέσα, στοκάροντας απίστευτες ποσότητες φαγώσιμων, όσο έχει κακό καιρό και μόλις προβάλλει ο Μάης, ξεχνάμε τα sms και υποκρινόμαστε ότι όλα πάνε καλά. Το κρίσιμο ερώτημα είναι μέχρι πότε; Φοβάμαι ότι είναι δύσκολο να απαντηθεί…

Αλήθεια τις μάσκες μας θα τις αποχωριστούμε; Βλέπω στον δρόμο ανθρώπους χωρίς μάσκα και σοκάρομαι λες και κυκλοφορούν γυμνοί! Όποτε έβλεπα κάποιο να φορά μάσκα στο παρελθόν τον κοίταζα με συγκατάβαση: «Άρρωστος είναι» έλεγα μέσα μου. Χρειάστηκαν μόλις δεκατρείς μήνες και ένας μεγάλος φόβος, για να γίνει η μάσκα αξεσουάρ και μάλιστα απαραίτητο. Να γίνει μόδα! Να αναβαθμιστεί. Πηγαίνεις σε ένα επώνυμο κατάστημα ρούχων: «Μάσκες έχετε;» ρωτάς στο ταμείο. Για να μάθεις ότι οι πιο στιλάτες και συνήθως οι ακριβότερες έχουν τελειώσει. Και άντε τώρα να περιμένεις, να έρθει η σειρά σου στη λίστα αναμονής!

Ό, τι απόλαυσα από τα μέτρα εναντίον του κορονοϊού, ήταν το click in shop! Ένιωσα για λίγο χλιδή! Πώς να το πω; Όλο το μαγαζί δικό μου, για μισή ώρα μόνον, θα μου πείτε, αλλά ακόμη και έτσι δεν είναι το ίδιο να διαγκωνίζεσαι με δεκαπέντε άλλες για την ίδια μπλούζα, στο ίδιο χρώμα και στο ίδιο νούμερο! Διάβαζα χρόνια τώρα στα περιοδικά για κάτι πολύ ευκατάστατες κυρίες που επισκέπτονταν τα καταστήματα, αφού είχαν κλείσει, για να απολαύσουν αποκλειστική περιποίηση και ο φθόνος μού τρυπούσε τα σωθικά! Φοβηθήκαμε τον συνωστισμό και πήραμε μικρές δόσεις πολυτέλειας! Ουδέν κακόν που έλεγαν οι αρχαίοι!

Δηλαδή τώρα που αναστήσαμε και θα βγούμε και θα εμβολιαστούμε και θα ανοίξουμε και θα περιμένουμε, τουρίστες θα έρθουν; Ανακύκλωση του αφάγωτου τον χειμώνα εγχώριου κεφαλαίου προβλέπω. Μόνον. Έχω αποφασίσει δεόντως να συνεισφέρω στην ανάταση της οικονομίας της πατρίδας. Πινακοθήκη, τσιπουράδικο στην Καισαριανή, καφέ στο Ψυχικό, βάλε και ένα θέατρο που έχω χρόνο και να το επισκεφτώ και για αρχή καλά είμαστε. Και να ανοίξουν τα κέντρα τα νυχτερινά, κύριε πρόεδρε! Έναν χρόνο μόνον τα Σάββατα από την τηλεόραση καταντήσαμε να βλέπουμε πρόγραμμα! Θα ανεβώ στην Ακρόπολη να περπατήσω στον τσιμεντένιο διάδρομο που μόνον εγώ βρίσκω ωραίο. Θα φάω  πιτόγυρα στην Πλάκα! Για την εθνική μας οικονομία, ρε γαμώτο! Θα με ρωτήσει κάποιος στα αγγλικά στον δρόμο;

Άλλο έγραφα και ξεχάστηκα. Η χαρά της ζωής βλέπετε… Θα επιβιώσουμε; Πώς είπατε; Μετά την Ανάσταση ουδέν πισωγύρισμα αναγνωρίζεται! Merci! Καλή Ανάσταση λοιπόν και ο Θεός βοηθός!