Είναι φαρμακερότερο το κεντρί της μέλισσας από αυτό του γιατρού; Αν μου κάνατε την ερώτηση στην εποχή της αθωότητας, θα απαντούσα με ειλικρίνεια: «Ασφαλώς!» Με ταλανίζουν ψυχικώς ακόμη τα τραύματα από τα εμβόλια των παιδικών μου χρόνων! Από την εφηβεία και ύστερα ταλαιπώρησαν την τρυφερή νεανική (τότε) σάρκα πιο επώδυνα τσιμπήματα, με τη συμβολική την έννοια ασφαλώς! Άντε τώρα να παραδεχτείς στα αθώα είκοσι ότι είσαι τσιμπημένη και υποφέρεις από το κεντρί που δεν ξέχασε κανέναν θνητό! Στον κόσμο που αναπνέει όλα αποδεικνύονται πιο δύσκολα από τα βάσανα που υποφέρουν οι ήρωες στα «Ειδύλλια» του Θεόκριτου!

Ώσπου ήρθαν τα δύσκολα- πολλά άκουσα, περισσότερα διάβασα, ξενύχτησα στην πλατφόρμα για να κλείσω ραντεβού με εμβόλιο της αρεσκείας μου, από τότε μετρούσα τις μέρες να ξεκινήσει η αγία ανοσία, έκλεισα και σε μια φίλη μου να πάμε να το κάνουμε παρέα, να έχω και έναν άνθρωπο να βγάλω μια selfie, ώσπου την παραμονή ήρθα στα ίσια μου και τηλεφώνησα στην κολλητή μου φίλη, η οποία για κακή της τύχη είναι γιατρός.

-     Γράψε μου μια συνταγή για αντιθρομβωτικά χάπια (παρακάλεσα).

-     Είπα και εγώ… πώς και άργησες; Μα με τίποτα!

-     Δώσε, παιδί μου, εντολή στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση και δε μου τα δίνει ο φαρμακοποιός χωρίς συνταγή!

-     Πού τη βρήκες εσύ, τη θρόμβωση;

-     Προληπτικώς!

-     Προληπτικώς τι;

-     Θα τα πάρω, μια - δυο μέρες, μην πέσω κάτι μόλις εμβολιαστώ.

-     Βρυχώνται πάνω σου οι γνώσεις ιατρικής! Άντε να κάνεις το εμβόλιο!

-     Εσύ το έκανες;

-     Εννοείται.

-     Χωρίς χάπια;

-     Χωρίς! (είπε με ύφος απόγνωσης που θα ζήλευε απόφοιτος της σχολής του Εθνικού).

-     Και η θρόμβωση;

-     Κοίταξε! Την αγωγή στη σύστησε να υποθέσω…

-     Συνάδελφος στο σχολείο…

-     Ωραία άμα στη συστήσει το καθαριστήριο της γειτονιάς, έλα να στην εκτελέσω… Θα σοβαρευτείς;

-     Και πώς θα πάω; Χωρίς προετοιμασία;

-     Γιατί δίνεις πανελλαδικές;

-     Όχι αλλά όσο να ‘ναι θα με τσιμπήσουν!

-     Είναι ωραίο το συναίσθημα να αισθάνεσαι τσιμπημένη!

-     (Σκέφτηκα να διαμαρτυρηθώ αλλά μια φωνή από τα βάθη της ψυχής μου διαφωνούσε.. Είπα να το λάβω σοβαρά υπόψη)… Παρενέργειες έχει; Ρώτησα τελικά.

-     Εξαρτάται! Άμα έχεις κάρτα μέλους στη Ν.Δ. ελάχιστα ως καθόλου! Εμάς τους Συριζαίους μας τσακίζει στον πόνο!

-     Μμμ!

-     …….

Ξημέρωσε ο Θεός τη μέρα του, τη μεσημέριασε, πέρασε η φίλη μου, στην ώρα της πάντα, με φόρτωσε και φτάσαμε στο Μέγα Εμβολιαστικό! Όταν δε βιάζεσαι, είναι φοβερό πόσο γρήγορα τελειώνει ο χρόνος!

-     Να σε περιμένω στο αυτοκίνητο; Πρότεινα ευγενικά. Θα το προσέχω κιόλας.

-     (Κράτησε την πόρτα αυστηρά) Κατέβα! Πρόσταξε μονολεκτικά. Την ίδια  εντολή άκουγα από πιτσιρίκι έξω από το ιατρείο του Μάλλια κι έτρεμε το φυλλοκάρδι μου! Κατέβηκα! Πάντα κατεβαίνω…

-     Συγγνώμη αυτού του δύστυχου του Προμηθέα ο γύπας δεν του έφαγε τα εντόσθια;

-     Αυτός έφερε στους ανθρώπους τη φωτιά, τον πολιτισμό, πάμε, παιδί μου, μην κάνεις σα μωρό -παιδί!

Και πήγα. Αφέθηκα και ενέδωσα που γράφει και ο ποιητής. Ήταν ωραία! Ακόμη και για ένα τόσο υποχόνδριο άτομο, όπως εγώ! Πεντακάθαρα, με αποστάσεις να τηρούνται, μάσκες παντού, ήταν οργανωμένα, τέλειωνες αμέσως : «Πάρτε μία βαθιά αναπνοή!» είπε ο ψιλός γελαστός κύριος, που δεν έμοιαζε στον Μάλλια! Πριν ξεφυσήσω είχε βγάλει τη βελόνα. «Τώρα τι θα μου συμβεί;» ρώτησα. «Μάλλον τίποτα απολύτως» χαμογέλασε.

Κάθε φορά που έκανα ένα παιδικό εμβόλιο με δελέαζαν από βραδύς με γλυκό και βόλτα στην πόλη, για να μη γκρινιάζω. Το θυμήθηκα μια ώρα αργότερα, ενώ απολαμβάναμε ένα ωραίο γεύμα σε έναν δροσερό κήπο στο Ψυχικό! Με τα ιατρικά όταν μπλέκεις, πάντα κάποιος θα βρεθεί να σε κανακέψει! Στα τσιμπήματα, τα πιο αιμοβόρα, τα ατίθασα, το ντάντεμα παραμένει αμφίβολο! Καλή ανοσία!