Οι ψίθυροι της ιστορίας

09/02/2023 - 13:30

Αυτές τις μέρες, στον επίλογο του τραγικού τέλος δυο νέων ικάρων, νιώσαμε πως το εθνικό «εμείς» εκφράζεται, εκεί που δεν το περιμένουμε, με βαθιά θλίψη, με οδύνη που γίνεται καθολική, κοινό βίωμα, αυθόρμητο, ανεξάρτητα από όσα καθημερινά μας χωρίζουν μεταξύ μας: Η εικόνα της συγκινημένης Προέδρου της Δημοκρατίας αντιπροσώπευε τον μέσο Έλληνα. Ή έτσι θέλω να πιστεύω. Αυτόν ή αυτήν που συγκινείται με την είδηση της πρόωρης απώλειας δύο νεαρών πιλότων της πολεμικής αεροπορίας που τόσο άδικα χάθηκαν στις αρχές της εβδομάδας. Που βλέπει στα πρόσωπά τους δυο ελληνόπουλα από μεσοαστικές οικογένειες, που ανατράφηκαν με ιδανικά και με αρχές, που πάλεψαν για τις αξίες τους, που πρόλαβαν να κατακτήσουν κάποιους από τους στόχους τους, με αγώνες και προσπάθειες, δικαιωματικά. Δυο νέους ανθρώπους, που, αν δεν είχαν αυτή την άδικη μοίρα, θα ευχόταν να τους μοιάσουν τα παιδιά και τα εγγόνια του.

Μία από τις αξίες των δύο νέων διηγούνται τα ρεπορτάζ ήταν η φιλοπατρία: Αρετή ξεχασμένη σήμερα, πίσω από τη σκόνη του ατομικισμού και της αδιαφορίας. Αξία σταθερά ελληνική, συνώνυμη με το πάθος και το πείσμα μας ως λαού. Δυο νέα παιδιά αγάπησαν την πατρίδα τους με τρόπο υγιή και αφιερώθηκαν στην προστασία της αλλά δυστυχώς χάθηκαν πριν να χρειαστεί (που αχρείαστο να είναι!) να την υπερασπιστούν. Φιλοπάτριδες, χωρίς να είναι εθνικιστές, άνθρωποι του καθήκοντος, μεγαλωμένοι μακριά από ρατσιστικά στερεότυπα, αγνοί, αθώοι, αγαπημένοι από τον στενό όσο και από τον ευρύ κοινωνικό τους κύκλο, έχασαν τη ζωή τους στο καθήκον, προσφέροντας σε ένα καθημερινά διχαζόμενο έθνος την ευκαιρία να αντιληφθεί τη σημασία της ενότητας και της αγάπης για την πατρίδα. Φέρνοντας ένα δάκρυ στην άκρη του ματιού όλων. Η κοινή συγκίνηση σήμερα δεν εκφράζει μόνον τον πόνο για τον χαμό δυο νέων ανδρών. Είναι συνώνυμη της φιλοπατρίας, μιας έννοιας που αρκετοί καταδολιεύτηκαν βάναυσα στη διάρκεια κυρίως της οικονομικής κρίσης, μιας αξίας που διασύρθηκε, προπηλακίστηκε ως παρωχημένη, παρερμηνεύτηκε ως εχθρός του ανθρωπιστικού πνεύματος και της αλληλεγγύης, μιας ιδέας που αν και διαχρονική κινδύνεψε να συνδέσει με την οπισθοδρόμηση και την ημιμάθεια τους εραστές της!

Το τραγικό ατύχημα των δύο ικάρων ξύπνησε αυθόρμητα ένα γνήσιο εθνικό «εμείς»: το «εμείς» της εθνικής αντίληψης όπως γεννιέται μέσα από την εμπειρία και την ενσυναίσθηση της αγωνίας και στη συνέχεια της θλίψης για κάτι κοινό και οικείο που πληγώνεται! Είναι κι αυτή ενός είδους συλλογικότητα! Νιώθεται! Εμπνέεται γύρω από φωτογραφίες των αδικοχαμένων, από τον σπαραγμό των συγγενών, από μικροϊστορίες άγνωστων πριν την προσωπική τους τραγωδία ανθρώπων, ο χαμός των οποίων γίνεται ιστορία και σύμβολο ελληνικότητας και ενότητας.

Δεν αισθάνθηκα τίποτα από αυτά πριν δυο εβδομάδες, παρακολουθώντας ευκαιριακά βελούδινα μαξιλάρια με παράσημα να ακολουθούν ένα λείψανο, μαζί με δεκάδες καλοντυμένους γαλαζοαίματους επώνυμους. Η εθνική μας μοίρα είναι η δημοκρατία. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία. Παιδί αγώνων και θυσιών, αποκλειστικός ρυθμιστής των καθημερινών μας αδιεξόδων! Γίνεσαι ξαφνικά πολύ παραδοσιακός, ας είναι καλά η επικαιρότητα! Ακόμη και αυτή των κηδειόχαρτων που φιγουράρουν στα πρωτοσέλιδα της ενημέρωσης πριν καλά- καλά προλάβουμε να χορτάσουμε τον καινούργιο χρόνο!

Είναι άραγε ρομαντισμός, ιδεαλισμός ή συναισθηματική εξιδανίκευση, η διαπίστωση ότι είναι στιγμές που αναγνωριζόμαστε αυθόρμητα, ειδικά όταν δεν συντρέχουν αφορμές & περιστάσεις που πολιτικές ή άλλες αιτίες προλαβαίνουν και μας διχάζουν; Που θυμόμαστε ότι «τούτη την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι»; Που ερμηνεύουμε γιατί ο αρχαίος τραγικός στο μνήμα του δεν ζήτησε να γραφεί το ποιητικό του ανάστημα, παρά μόνο ότι πολέμησε σε μια μεγάλη μάχη;

Αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον, αναγνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας: από την όψη. Αναγνωριζόμαστε και από την κόψη. Ίσως λίγο περισσότερο από αυτήν την τελευταία. Ειδικά όταν βαδίζουμε επικίνδυνα στην κόψη του ξυραφιού.

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey