Μόνο μέσα από τον πλούτο του λαϊκού μας πολιτισμού, τα έθιμα και τις παραδόσεις, τις μουσικές, τα τραγούδια και τους χορούς και μέσα από το ιστορικό βάθος και την εκφραστική δύναμη της ελληνικής γλώσσας μπορεί να αντιληφθεί κανείς την απεραντοσύνη της Ελλάδας και την οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού.

Ανέκαθεν, υπήρχε μια μητροπολιτική Ελλάδα, η Ελλάδα του Αιγαίου, και πολλές μικρές ή μεγάλες Ελλάδες: κατά την αρχαία ελληνική περίοδο, οι Ελλάδες των «Αποικιών». Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας (1453-1830), οι Ελλάδες των «Παροικιών». Κατά την νεότερη περίοδο του ελεύθερου ελληνικού κράτους (19^ος-20^ος αι.) οι Ελλάδες του «Απόδημου Ελληνισμού» ή της «Διασποράς».

Παρά τη γεωγραφική ασυνέχεια των περιοχών στις οποίες είχαν εγκατασταθεί οι Έλληνες, στις παραπάνω περιόδους, διατήρησαν ζωντανή την εθνική τους συνείδηση, τα βασικά εθνικά πολιτισμικά τους χαρακτηριστικά, με κυριότερο την ελληνική γλώσσα, και την συνείδηση του κοινού ιστορικού παρελθόντος.

Όσον αφορά στον Ελληνισμό των αρχαίων αποικιών, είναι γνωστή, ιστορικά, η πολύ σημαντική συμβολή τους στην ανάπτυξη του ελληνικού πολιτισμού, καθώς και ο ρόλος που έπαιξαν στην διάδοσή του και τον εκπολιτισμό των ιθαγενών τοπικών πληθυσμών.

Και όσον αφορά στο Ελληνισμό των παροικιών, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, είναι γνωστός, ιστορικά, ο καθοριστικός ρόλος που έπαιξαν στην πνευματική αναγέννηση και την εθνική αφύπνιση, καθώς και την προετοιμασία της εθνικής επανάστασης του 1821 («Μετακένωση» των ιδεών του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού και των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης).

Σημαντική, επίσης, υπήρξε η συμβολή τους στην οικονομική ανάπτυξη και την διαμόρφωση της αστικής τάξης, τόσο όσον αφορά στο νεοελληνικό κράτος, όσο και στις χώρες, όπου διεξήγαγαν το διαμετακομιστικό εμπόριο και ασχολούνταν με ασφαλιστικές επιχειρήσεις και ναυτιλιακές υποθέσεις.

Μετά από αυτή την ιστορική αναδρομή του ρόλου που έπαιξε, διαχρονικά, ο εκτός της μητροπολιτικής Ελλάδας Ελληνισμός των «Αποικιών» και των «Παροικιών», θα προσπαθήσουμε να καταδείξουμε τις προϋποθέσεις, υπό τις οποίες ο Ελληνισμός της Διασποράς μπορεί να παίξει έναν σημαντικό ρόλο, ειδικά, στην σημερινή συγκυρία της τουρκικής απειλής. Έναν ρόλο που θα ανταποκρίνεται στις παρούσες εθνικές αναγκαιότητες, θα συναγείρει ολόκληρο το εθνικό μας δυναμικό και θα αξιοποιεί τις δυνατότητες που διαθέτουμε ως έθνος, ώστε να επιτύχουμε την προάσπιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Η επιτυχία του παραπάνω εθνικού στόχου θα εξαρτηθεί: 1. Από την αυτοδύναμη οικονομική ανάπτυξη, που θα εξασφαλίσει τα μέσα για την ισχυροποίηση της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας και 2. Την ενδυνάμωση της σχέσης μας και της διεθνούς θέσης της Ελλάδας, δίπλα στα κράτη που σέβονται και προασπίζουν τους κανόνες του διεθνούς Δικαίου.

Και για την επίτευξη των παραπάνω στόχων οι Έλληνες του εξωτερικού μπορούν, όπως έκαναν σε όλες τις κρίσιμες περιστάσεις της Ιστορίας μας, να παίξουν καθοριστικό ρόλο.

Οι Έλληνες που ζουν στην Αμερική (ΗΠΑ, Καναδά), στην Αυστραλία, την Αφρική και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης διαθέτουν ακμαίο και υψηλό πατριωτικό φρόνημα (ίσως και ακμαιότερο και υψηλότερο από πολλούς εγχώριους πατριώτες) και έχουν την ειλικρινή διάθεση να προσφέρουν την όποια βοήθεια τους ζητηθεί για την πραγματοποίηση των εθνικών μας στόχων, τόσο όσον αφορά στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, ως επενδυτές, όσο και στον διπλωματικό τομέα, επηρεάζοντας με την οργανωμένη δύναμη της ομογένειας την στάση των τοπικών κυβερνήσεων υπέρ των ελληνικών συμφερόντων.

Εκείνο που χρειάζεται, για να συνεισφέρουν στην πανεθνική προσπάθεια, είναι να εξασφαλιστούν, από την πλευρά της μητροπολιτικής Ελλάδας: Α. Η κατάλληλη πολιτική οργάνωση και λειτουργία που θα διασφαλίζει την απρόσκοπτη και σταθερή συνεργασία του Απόδημου Ελληνισμού με την πολιτική ηγεσία και εκπροσώπηση της Ελλάδας. (Και, ίσως θα χρειαστεί να αναθεωρηθεί η μίζερη και στενόκαρδη αναγνώριση του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων του εξωτερικού, που ψηφίστηκε, πρόσφατα, από την σημερινή Βουλή και η οποία αφορά, υπό όρους κι ένα μικρό ποσοστό, τους διαμένοντες στο εξωτερικό, και να επεκταθεί σε όλους όσοι επιθυμούν να εκπροσωπούνται, ως ισότιμοι Έλληνες πολίτες, στο ελληνικό Κοινοβούλιο).

Β. Να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του ελληνικού κράτους, με τον πλήρη εκσυγχρονισμό του και την εξάλειψη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, με τη ταχύτατη εκδίκαση από την Δικαιοσύνη των εκκρεμών υποθέσεων και με την εξασφάλιση της συνέπειας και της συνέχειας του κράτους, ώστε να ευοδώνονται, χωρίς προσκόμματα, οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν οι ομογενείς και να τελεσφορούν, το ταχύτερο δυνατόν, οι επενδυτικές προτάσεις τους.

Γ. Να εκλείψουν οι διχαστικές πολιτικές -που απογοητεύουν και αποθαρρύνουν τους αγνούς πατριώτες- και να υπάρξει σταθερή εθνική γραμμή και εθνική συναίνεση στην αντιμετώπιση των κρίσιμων εθνικών θεμάτων.

Δ. Να ενδυναμωθούν οι εθνικοί δεσμοί ανάμεσα στη μητρόπολη του Ελληνισμού και τους Έλληνες του εξωτερικού και ειδικότερα, σε αυτούς που ανήκουν στην τρίτη και τέταρτη γενιά των Ελλήνων της Διασποράς, με την οργάνωση αξιόπιστου συστήματος για την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, την προβολή και την καλλιέργεια του ελληνικού πολιτισμού.

Έτσι θα ενισχυθεί, όπου γης, η ενότητα και η δύναμη του «ανάδελφου» ελληνικού έθνους και η μητρόπολη του Ελληνισμού θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις εξωτερικές απειλές, καθώς και τις προκλήσεις του 21^ου αιώνα!