- Μα χωρίς μουσική; Ξεροσφύρι θα κολυμπάμε, κύριε Χαρδαλιά μου; Τι το περάσατε το μπάνιο; Δραστηριότητα προσωπικής υγιεινής;

- Πες τα! Να ξαπλώνεις στην πετσέτα σου, να σε φυσά το αεράκι, να αφρίζει η μεξικάνικη η μπυρίτσα στα χειλάκια, να κολυμπούν τα ψάρια στον αφρό, να λικνίζεσαι στα ρεφραίν των τελευταίων σουξέ, να λικνίζεται και ένα ωραίο πλάσμα απέναντι, να γίνεται η ζωή ωραία!

- Πώς έγινε και σιδερώσαμε τη ζωή μας με ένα πέτρινο χέρι;

- Μην κακοποιείς τον Ρίτσο. Αντίσταση στον Χαρδαλιά! Με Walkman!

- Και sol!

- Ο χορός δεν απαγορεύεται.

- Ό,τι είναι ωραίο επιτρέπεται.

- Ό,τι είναι επιθυμητό. Ό,τι προστάζει το σώμα δεν απαγορεύεται!

- Σχετικό αυτό! Μην παρεκτρέπεσαι! Μη δικαιώνεις τον Χαρδαλιά που χαμηλώνει τη μουσική!

- Ναι, λες και κάνεις πάρτι και η ανοργασμική γειτόνισσα καλεί την αστυνομία. Και αυτή φτάνει την ώρα που μια ωραία ύπαρξη χορεύει αισθησιακά στα κάγκελα του ρετιρέ.

- Σε έχει πειράξει σοβαρά η καραντίνα! Έχεις παραισθήσεις…

- Γιατί; Δεν είναι ωραίο μέσα στην κάψα του καλοκαιριού να σε κοζάρει ο άλλος από απέναντι και να σε επισκέπτεται ύστερα στο πληκτικό σου γραφείο, τυχαία δήθεν, για να σου ανακοινώνει ότι έχεις το πιο ωραίο σώμα της πλαζ.

- Κατευθείαν στο ψητό! Για λέγε!

- Και να σου λέει και ότι είσαι εσύ ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί με διαφορά στις γυναίκες…

- Με μαγιό;

- Πάντα! Και εκείνος στους άντρες!

- Με ή χωρίς μαγιό;

- Πώς θα σου πει ο άλλος ότι έχεις κορμί θανατηφόρο, αν δεν οδηγούν τη δήλωση στο στόμα του τα ντεσιμπέλ, αν δεν τον εξαναγκάζουν οι αλλεπάλληλες δόσεις του αλκοόλ, αν δεν τον ζαλίζει ο ήλιος;

- Δε μου λες; Στη θάλασσα στα λέει αυτά;

- Όχι την άλλη μέρα στο γραφείο!

- Με το κλιματιστικό στο μάξιμουμ. Ε, καημένε Θεοδωρικάκο, όνειρο που το έβλεπες για την αναδιάρθρωση του δημοσίου!

- Γιατί δεν έχει η γραφειοκρατία ερωτισμό;

- Με τα τέλεια σώματα τα φλογισμένα;

- Ναι!

- Κύριε Χαρδαλιά, όχι τη μουσική, τον γενικό κατέβασε και πιάσε τον πυροσβεστήρα! Έπιασε φωτιά η αποθήκη του Σαμ! Καιγόμαστε! Τι δεν καταλαβαίνεις;

- Τώρα γίνεσαι συντηρητική! Τι κακό έχει να σου εκφράζει ένας ωραίος άντρας τον θαυμασμό του;

- Αυτό, αγάπη μου, δεν είναι θαυμασμός. Πέσιμο καραμπινάτο είναι! Απ’ τον γκρεμό!

- Γιατί παρακαλώ;

- Γιατί είσαι λίγο παντρεμένη.

- Ε, ναι!

- Και αυτός επίσης!

- Όσο πατάει η γάτα!

- Κεραμιδόγατα! Και είναι και κολλητός του άντρα σου!

- Ε, ας λέει τα ίδια και η γυναίκα του στον Γιώργο! Ωραία σώματα έχουν και οι δύο! Το παν, παιδί μου, είναι να ανοίξουν τα beach bar. Να μυρίζουν αντηλιακό οι ξαπλώστρες. Να ακούγεται η μουσική στη διαπασών!

- Να μην τρως, γιατί αυτό το καλοκαίρι ο φίλος του Γιωργάκη, θα επιθεωρήσει και θα βρει άλλα σώματα και θα πέσεις σε κατάθλιψη. Ύστερα, στο γραφείο! Όταν δεν θα ανοίγει η πόρτα και δεν θα εμφανίζεται κανείς.

- Εμένα το καλοκαίρι είναι η εποχή μου! Ακόμη και τα κουνούπια μ’ ερωτεύονται, αγάπη μου!

- Ε, μάλλον φέτος θα χρειαστεί να το κάνουν χωρίς μουσική και νηφάλια! Αλλά μην ανησυχείς είσαι γλυκοαίματη.

- Καλέ, μην της λες, τέτοια και το παίρνει πάνω της!

- Αυτή ζηλεύει.

- Εσύ άμα ζηλεύεις, να μη ζηλεύεις. Μυαλό δεν έχει, αυτό εκμεταλλεύεται και ο άλλος αλλά σε ένα έχει δίκιο: όταν ο άλλος επιθυμεί, την κάνει τη βουτιά στον γκρεμό!

- Άλλωστε τι έχει κάτω από τον γκρεμό; Θάλασσα! Τίποτα δε θα πάθει.

- Όπως James Bond!

- Κύριε Χαρδαλιά! Κλείστε και τα κομμωτήρια, φωνάξτε τα ασθενοφόρα και αφήστε ανοιχτά μόνον τα ψυχιατρεία! Κινδυνεύει η Ελλάς!