Διάβασα στο «Εμπρός», στις 30/6/18, το ενδιαφέρον ρεπορτάζ της Ανθής Παζιάνου για τους Λέσβιους αριστεύσαντες στις πανελλήνιες εξετάσεις για την εισαγωγή τους στα ανώτατα και ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα με τίτλο «Βαδίζουν εμπρός, στοχεύουν ψηλά», από όπου αντιγράφω την αρχή του εισαγωγικού σημειώματος:

«Βόλτες, ξεκούραση, φίλους, εξόδους, αθλήματα, μουσικά όργανα. Και τι δεν στερήθηκαν οι αριστούχοι, ώστε να μπορέσουν να τα δώσουν όλα για όλα φέτος, κατακτώντας υψηλή βαθμολογία. Κάποιοι κράτησαν και κάποιο χόμπι, ώστε να εκτονώνονται ως αντιστάθμισμα στις πολλές ώρες διαβάσματος».

Από τους δεκατέσσερις αριστούχους που καταγράφηκαν στο παραπάνω ρεπορτάζ, διέκρινα και παραθέτω από το σχετικό κείμενο τις δηλώσεις δύο εξ αυτών που αποφοίτησαν από το Γενικό Λύκειο της Άντισσας, οι οποίοι εκτός από τις παραπάνω στερήσεις αντιμετώπισαν μία επιπλέον δυσκολία:

«Ο Κωνσταντίνος Τζώρτζης από το Γενικό Λύκειο Άντισσας συγκέντρωσε 17.743 μόρια μετά από μια δύσκολη χρονιά. «Έζησα μια μεγάλη ταλαιπωρία. Έπρεπε κάθε Παρασκευή να κατεβαίνω από την Άντισσα στην Μυτιλήνη για τα φροντιστήρια. Στερήθηκα τους φίλους μου, τις βόλτες και τη ψυχική μου ηρεμία», μας είπε και χαίρεται για την προσπάθεια που έκανε, αλλά και για το αποτέλεσμα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του και τις περσινές βάσεις περνάει στο ΣΑΣ Οικονομικό Θεσσαλονίκης. Για το τμήμα των Χημικών Μηχανικών Πάτρας βάζει πλώρη ο Αντώνης Θυμέλης από την Άντισσα που κι αυτός με τη σειρά του κατέβαινε για τα φροντιστήρια στη Μυτιλήνη. Συγκέντρωσε 17.052 μόρια από το 3ο πεδίο Τεχνολογικών και Θετικών Επιστημών, έγραψε 18,3 στη Φυσική».

Οι δύο νέοι Αντισσαίοι φοιτητές δικαιούνται ένα επιπλέον μπράβο για την θαυμαστή επιτυχία τους ύστερα και από την κοπιώδη προσπάθεια τών επί ένα έτος χρονοβόρων μετακινήσεων τριών και πλέον ωρών πήγαινε-έλα στη Λέσβο από την δυτική Άντισσα στην ανατολική Μυτιλήνη.

Οι πανελλήνιες εξετάσεις είναι ένα εξοντωτικό σύστημα που επανεξετάζει με υψηλά και απαράδεκτα αυστηρότατα κριτήρια ανταγωνιστικής παραπαιδείας τους μαθητές που αποφοιτούν με επιτυχία από το Λύκειο ύστερα από επανειλημμένες ενδοσχολικές εξετάσεις και την επίσης επιτυχή δωδεκαετή παρακολούθησή τους στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο.

Στις δύσκολες οικονομικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι νέοι με την ανεργία στα ύψη, απαιτείται και για εκείνους που πέτυχαν και για εκείνους που δεν τα κατάφεραν με την πρώτη φορά, η συνεχής πολυετής προσπάθεια για να αναζητήσουν μία αξιοπρεπή θέση εργασίας στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό.

Οι αποτυχόντες βρίσκουν λύσεις ανάλογες με την οικονομική θέση των γονέων τους, πολλοί με το απολυτήριο του Λυκείου και την αναγνωρισμένη από τα φροντιστήρια εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας εισάγονται άνευ εξετάσεων στα περισσότερα Πανεπιστήμια της Ευρώπης ή στα παραρτήματά τους στην Ελλάδα καταβάλλοντας ακριβά δίδακτρα, άλλοι κατευθύνονται στα με χαμηλότερες απαιτήσεις ιδιωτικά ή δημόσια εκπαιδευτικά κέντρα και οι λοιποί οδηγούνται στις ολιγόωρες εβδομαδιαίως και ελάχιστα αμειβόμενες απασχολήσεις μεσαιωνικού τύπου.

Δυστυχώς, αν εξαιρέσουμε τη μεταρρύθμιση στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης του 1974 επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή από τον τότε υπουργό Παιδείας Γεώργιο Ράλλη με την ομάδα του παιδαγωγού Ευάγγελου Παπανούτσου, που προσάρμοσε το αυταρχικό σχολείο της δικτατορίας στο δημοκρατικό πολίτευμα, οι μεταγενέστερες ονομαζόμενες «αλλαγές» εστιάζοντας σε τροποποιήσεις των πανελληνίων εξετάσεων δεν τόλμησαν, παρά τις ευνοϊκές οικονομικές συγκυρίες, να καθιερώσουν ένα σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα που αποτελεί και στη σημερινή μεταμνημονιακή εποχή ζητούμενο και απαραίτητο οδηγό στην επιδιωκόμενη ανάπτυξη.

Αριστείδης Κυριαζής

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.