Στην πολιτική σκηνή της χώρα μας διεξάγεται σήμερα ένας «ανίερος» πόλεμος όλων εναντίον όλων. Κάθε κόμμα στρέφεται εχθρικά εναντίον όλων των άλλων κομμάτων και αξιοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει, ηθικά και ανήθικα, για να κατακτήσει την εξουσία. Και κάθε κόμμα επιστρατεύει τον φιλικά προς αυτό προσκείμενο Τύπο και τους φιλικούς δημοσιογράφους που παίζουν ένα αισχρό προπαγανδιστικό ρόλο. Βλέπει κανείς αυτούς τους δημοσιογράφους και τους εκπροσώπους των κομμάτων να συζητούν στην τηλεόραση και να αποπνέουν τόσο μίσος και τόση εμπάθεια προς τον αντίπαλο που πραγματικά αηδιάζει και διερωτάται αν είναι δυνατό ο ελληνικός λαός να εξέλεξε τέτοιους εκπροσώπους του! Είναι φαίνεται πολύ γλυκιά η εξουσία, είναι νύφη πολύ ελκυστική, έστω κι αν οι γονείς της είναι χρεοκοπημένοι, και όλοι προσπαθούν να την κατακτήσουν. Και στη μέση όλων αυτών βρίσκεται ο απλός ελληνικός λαός με τα προβλήματα και τις ανησυχίες του. Είχε δίκιο κάποιος που είχε πει πως οι Έλληνες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες, αυτούς που κρατούν την κουτάλα και τρώνε, αυτούς που προσπαθούν να την πάρουν και αυτούς που προσπαθούν όλη τη μέρα να γεμίσουν το καζάνι από το οποίο τρώνε οι άλλοι.

Και το κακό είναι πως ο πόλεμος αυτός δείχνει πως οι πολιτικοί μας δεν έχουν συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση για τη χώρα μας και πόσο μεγάλος είναι ο κίνδυνος που την απειλεί. Δίνουν την εντύπωση πως δεν έμαθαν τίποτε από την περιπέτεια που πέρασε ο ελληνικός λαός και πως το «πάθος» δεν τους έχει γίνει «μάθος»* πως δεν έχουν διδαχτεί τίποτε από την Ιστορία. Η κυβέρνηση, για παράδειγμα, διακηρύσσει πως γίναμε μια κανονική χώρα! Είμαστε κανονική χώρα, όταν δεν μπορούμε ούτε να «βήξουμε», αν δεν μας δώσουν την άδεια οι άλλοι; Είμαστε κανονική χώρα, όταν έχουμε ενεχυριάσει όλη μας την περιουσία για εκατό χρόνια; Είμαστε κανονική χώρα τη στιγμή που το σημερινό δημόσιο χρέος είναι μεγαλύτερο από αυτό που είχαμε, όταν μπήκαμε στα Μνημόνια; Αν είναι δυνατό!

Τα φερέφωνα πάλι των κομμάτων, κάποιοι δημοσιογράφοι, που προσποιούνται μάλιστα πως είναι αδέσμευτοι και ανεξάρτητοι, προσπαθούν να διαστρέψουν τη λογική των πολιτών με διάφορα ηλίθια επιχειρήματα και συλλογισμούς και να κάνουν το «μαύρο» να φαίνεται «άσπρο». Ένα τέτοιο συλλογισμό άκουσα πρόσφατα από ραδιοφωνικό σταθμό και λέει: η Χρυσή Αυγή ζητά δημοψήφισμα για το θέμα των Σκοπίων. Το τάδε κόμμα ζητά δημοψήφισμα. Άρα, αυτό το κόμμα είναι Χρυσή Αυγή. Θεέ και Κύριε!

Ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν βάλει μυαλό φαίνεται από το γεγονός πως έχουν επιδοθεί τώρα, προεκλογικά φυσικά, σε έναν ακατανόητο πλειοδοτικό ανταγωνισμό παροχών που θυμίζει «λαμπρές εποχές» του παρελθόντος και πολιτικές που μας οδήγησαν στην κρίση. Όλοι μας θυμούμαστε ότι παλιά εφαρμοζόταν η πολιτική της καμένης γης. Η εκάστοτε κυβέρνηση τα τρία πρώτα χρόνια της άσκησης της εξουσίας της φορολογούσε ανελέητα τους πολίτες λέγοντας πως, όταν ανέβηκε στην εξουσία, βρήκε άδειο το δημόσιο ταμείο. Τον τελευταίο, όμως χρόνο το ταμείο ήταν γεμάτο, αλλά άδειαζε με τις παροχές που δίνονταν αφειδώς. Η λογική ήταν αν ξαναβγούμε εμείς, θα δούμε τι θα κάνουμε. Αν βγουν οι αντίπαλοί μας, δεν θα μπορούν να κυβερνήσουν με άδεια ταμεία και έτσι η εξουσία θα περιέλθει πάλι σ’ εμάς.

Η κυβέρνηση βέβαια έχει το λεγόμενο «υπερ-πλεόνασμα» που προέρχεται από την αποφυγή της κυβέρνησης να καταβάλει τα οφειλόμενα στους πολίτες (φόρους, συντάξεις, επιδόματα κ.λπ.) που υπολογίζονται στα 5 δισεκατομμύρια. Παρόλα αυτά ο Πρωθυπουργός επιμένει στην υλοποίηση των εξαγγελιών που έκανε από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Από την άλλη πλευρά ο Πρωθυπουργός δε τολμά να βγει στις αγορές, γιατί θα φανεί πως ο κίνδυνος για τη χώρα μας δεν έχει παρέλθει. Και μπορεί να μη βγει χρησιμοποιώντας το λεγόμενο «μαξιλαράκι» που υπάρχει. Εγώ μάλιστα προβλέπω πως δεν πρόκειται να βγει πριν τις εκλογές, γιατί θα φανεί η γύμνια μας.

Έτσι όμως θα οδηγήσει σε δύσκολη θέση την Αντιπολίτευση που όλα δείχνουν πως θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, γιατί δεν θα έχει τίποτε το σίγουρο, για να μπορέσει να υλοποιήσει όσα έχει εξαγγείλει ο αρχηγός της. Το σχέδιο είναι καλά μελετημένο. Με αυτό το σχέδιο εξουδετερώνεται ο αντίπαλος, αλλά, δυστυχώς, εξουθενώνεται και ο ελληνικός λαός. Θεωρώ πως με παρόμοιες πολιτικές σωτηρίας για τη χώρα μας και λύτρωση του λαού μας από τα δεινά δεν μπορεί να υπάρξει…

*Ο Αθανάσιος Φραγκούλης είναι Δρ. Κλασικής Φιλολογίας, Επίτ. Σχολικός Σύμβουλος.