Ο λυτρωτικός ρόλος του βιβλίου

27/04/2018 - 16:27

Όπως είναι γνωστό, η Αθήνα από την περασμένη Δευτέρα, την 23η Απριλίου, είναι η Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2018 με απόφαση της UNESCO, γεγονός που αποτελεί ύψιστη τιμή και διάκριση για τη χώρα μας. Ο Δήμος της Αθήνας συνειδητοποιώντας αυτή την τιμή θα οργανώσει μέσα στους επόμενους δώδεκα μήνες περισσότερες από 250 δράσεις με σκοπό «το βιβλίο να φτάσει σε κάθε γειτονιά», όπως δήλωσε ο Δήμαρχος της Αθήνας κ. Καμίνης. Για το λόγο αυτό, θέλησα σε αυτό το σημείωμά μου να αναπτύξω κάποιες σκέψεις για την αξία του βιβλίου.

Λέγεται πως ο βασιλιάς της Αγγλίας Ιάκωβος είχε πει πως, αν τον έβαζαν φυλακή, θα ήθελε η φυλακή του να μην ήταν τίποτε άλλο από μια σπουδαία βιβλιοθήκη. Η γνώμη αυτή αποτελεί καταξίωση του σημαντικού ρόλου που μπορεί να διαδραματίσει μια βιβλιοθήκη και αναγνώριση της μεγάλης αξίας του βιβλίου. Γιατί, πράγματι, μια σπουδαία βιβλιοθήκη είναι ένα πραγματικό ανοιχτό σε όλους Πανεπιστήμιο, ένα «κομμωτήριο της ψυχής», όπως είπε κάποιος, μια ιματιοθήκη της επιστήμης, της τέχνης, της φιλολογίας και γενικότερα του πολιτισμού. Είναι ένα δωμάτιο με χιλιάδες παράθυρα -τόσα, όσα και τα βιβλία που περιέχει- που δίνουν τη δυνατότητα στον αναγνώστη να δει τον κόσμο και τη ζωή από πολλές πλευρές και να σχηματίσει μια σφαιρική εικόνα γι’ αυτόν.

Στα βιβλία είναι συγκεντρωμένη η σοφία όλου του κόσμου. Αυτά μας βοηθούν να ξεφεύγουμε από τις ανόητες και χυδαίες συντροφιές και να εισχωρούμε σε ένα κόσμο, όπου οι άνθρωποι λένε πράγματα με ουσία και νόημα και βλέπουν την ομορφιά της ζωής. Τα βιβλία ανοίγουν τα παράθυρα της ψυχής μας και αφήνουν το φως και τη ζεστασιά να την πλημμυρίσουν. Είναι οι φάροι που φωτίζουν τα κύματα του χρόνου. Αυτά είναι που φωτίζουν τον λαό, εξανθρωπίζουν τους ισχυρούς, τέρπουν την αργία των πλουσίων, διώχνουν την πλήξη, διαπαιδαγωγούν τον άνθρωπο σε όποια κοινωνική τάξη και αν ανήκει. Όπως έλεγε ο Κικέρων, τα βιβλία είναι η τροφή της νεότητας, η χαρά των γηρατειών, κόσμημα της ευδαιμονίας, καταφύγιο και παρηγοριά στη δυστυχία, ευχαρίστηση στο σπίτι, συντροφιά του ανθρώπου τη νύχτα, στο ταξίδι, στην εξοχή. Ο ίδιος προσέθετε πως, όταν αηδιάζουμε από τους ζωντανούς, μπορούμε να καταφεύγουμε στους νεκρούς συγγραφείς, που δεν έχουν τίποτε το δύστροπο, το αλαζονικό και το υστερόβουλο στις σχέσεις τους. Γι’ αυτό ο βιβλιόφιλος, όποια κι αν είναι η κοινωνική του θέση, θεωρείται ο ευτυχέστερος και ο πλουσιότερος από τους ανθρώπους.

Ο Π. Δημητρακόπουλος έλεγε πως το καλό βιβλίο είναι πολύτιμος φίλος. Ένα βιβλίο του οποίου οι σελίδες είναι ποτισμένες με το πνεύμα του αγαθού και την πνοή του ωραίου μπορεί να μεταδώσει στον αναγνώστη τη σκέψη και το συναίσθημα ανθρώπων ανώτερης διανόησης και όχι μόνο να πλουτίσει τις γνώσεις του και να εκλεπτύνει τα συναισθήματά του, αλλά και να τον τέρψει, να τον ξεκουράσει, να τον παρηγορήσει και να τον συντροφεύσει στον δύσκολο δρόμο της ζωής.

Βέβαια, δεν είναι όλα τα βιβλία που κυκλοφορούν τέτοια. Γιατί, όπως έλεγε ο Καμπούρογλου, δεν είναι κάθε βιβλιογράφος συγγραφέας, όπως δεν είναι ο μαρμαράς γλύπτης, ο μπογιατζής ζωγράφος ή ο μουσικάντης μουσουργός. Υπάρχουν βιβλία που προκαλούν μεγαλύτερο κακό στους αναγνώστες από ένα δηλητήριο, γιατί, όπως έλεγε κάποιος, το δηλητήριο κάνει το κακό μια φορά, ενώ ένα κακό βιβλίο δηλητηριάζει τα πνεύματα των αναγνωστών για πολλές γενιές. Αυτό το είχε διακρίνει και ο Ροΐδης που είπε πως ο ωφελιμότερος τρόπος να μεταχειρίζονται μερικοί άνθρωποι το μελάνι τους θα ήταν, αν έβαφαν με αυτό τα υποδήματά τους. Γι’ αυτό πρέπει κανείς να επιλέγει με προσοχή το βιβλίο που θα διαβάσει, όπως ακριβώς επιλέγει με προσοχή τον φίλο με τον οποίο θα συναναστραφεί.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey