Με το άρθρο μου «Επικίνδυνες καταστάσεις», στο ΕΜΠΡΟΣ, στις 6 -7-2022,αναφερόμουν στους κινδύνους που συσσωρεύονται και απειλούν να ανατρέψουν όλα, όσα, μέχρι χθες, οι άνθρωποι θεωρούσαν δεδομένα: η πανδημία που συνεχίζεται με νέες μεταλλάξεις του ιού και η οποία δεν φαίνεται να τελειώνει∙ η αδυναμία της επιστήμης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την νόσο και η αξιοπιστία της που αμφισβητείται∙ ο πόλεμος στην Ουκρανία που χρονίζει και εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας σύρραξης με την χρήση πυρηνικών όπλων∙ ο αναθεωρητισμός των διεθνών συνθηκών και η αμφισβήτηση του διεθνούς δικαίου που ενθαρρύνει και άλλους μιμητές του Πούτιν και πυροδοτεί την εχθροπάθεια ανάμεσα σε γειτονικά κράτη∙ η ιδεολογία του Τραμπισμού που επανακάμπτει ενισχυμένη, στην δημοκρατία των Η.Π.Α, και η οποία βρίσκει μιμητές στην ευρωπαϊκή ήπειρο, σε κόμματα και αυταρχικά καθεστώτα∙ η ενεργειακή κρίση που εκτινάσσει τον πληθωρισμό, προκαλεί την ύφεση της Οικονομίας, με αποτέλεσμα την δημιουργία εκρηκτικών κοινωνικών προβλημάτων▪ και η κλιματική αλλαγή που εξελίσσεται σε κλιματική κρίση, με συνέπειες που μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο την συνέχεια της ζωής στον πλανήτη μας.

Και τι κάνει η Ευρώπη, οι ηγέτιδες μεγάλες δυνάμεις, οι διεθνείς οργανισμοί και ο Ο.Η.Ε. για την αντιμετώπιση της πολυεπίπεδης και πολύμορφης κρίσης και για την αποτροπή των κινδύνων που αυτή εγκυμονεί, παγκόσμια;

Κάποιοι, ως συνήθως, «κοιτάν την πάρτη τους» ακολουθώντας την απατηλή τακτική «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω», άλλοι εφησυχάζουν παραμένοντας ως φιλοθεάμονες παρατηρητές και άλλοι χάσκουν αμήχανοι ή αναλώνονται σε ατέρμονες συζητήσεις, για να καταλήξουν, τελικά, σε ατελέσφορα ημίμετρα.

Και οι διεθνείς οργανισμοί και ο Ο.Η.Ε. συνεχίζουν - εν αδρανεία- τον ανιστόρητο «διακοσμητικό» τους ρόλο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. που έχει ως κύρια αποστολή την διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και της ασφάλειας, χρειάζεται την ομοφωνία των κύριων μελών της (που είναι οι νικητές του Β΄παγκόσμιου πολέμου, με την προσθήκη της Κίνας), προκειμένου να εκδώσει, έστω, και ένα ψήφισμα, με το οποίο θα έπαιρνε θέση στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο και θα αποφάσιζε την λήψη μέτρων για την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και της ασφάλειας.

Με δεδομένο ότι, στον Ρωσοουκρανικό πόλεμο, ένα από τα εμπλεκόμενα μέρη, η Ρωσία, είναι κύριο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας, που έχει το δικαίωμα της άσκησης veto, στην περίπτωση που θα εκδιδόταν κάποιο ψήφισμα σχετικό με τους εμπολέμους, με το οποίο θα έθετε όρους για την υποχρεωτική συμμόρφωσή τους, δεν συγκαλείται το Σ.Α. ούτε καν για να συζητήσουν τα μέλη του μια συμβιβαστική, έστω, λύση, κάποια μέτρα αποκλιμάκωσης της κρίσης και τους όρους με τους οποίους θα μπορούσε να διευθετηθεί το ζήτημα και να αποκατασταθεί η ειρήνη.

Την ίδια αδράνεια επιδεικνύει ο Ο.Η.Ε, καθώς και οι άλλοι διεθνείς οργανισμοί για τον συντονισμό της προσπάθειας και την διεθνή συνεργασίαστο θέμα της χρονίζουσας πανδημίας, της εντεινόμενης, ραγδαία, κλιματικής κρίσης, της ενεργειακής κρίσης και της επαπειλούμενης παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης, καθώς και των συνεπειών που αυτή θα έχει στην έξαρση των προσφυγικών μετακινήσεων και της έκρηξης κοινωνικών αντιδράσεων και ακραίων πολιτικών εξελίξεων.

Η παγκόσμια κοινότητα, η πολιτική και η επιστημονική- πνευματική ηγεσία της παραμένουν αμήχανοι και άφωνοι, εγκλωβισμένοι στο αδιέξοδο τούνελ των αλλεπάλληλων κρίσεων.

«Μοιραίοι κι άβουλοι, αντάμα, περιμένουν, ίσως, κάποιο θαύμα»!

Περιμένουν κάποιον «από μηχανής θεό» να ανάψει ένα φως, στο βάθος του σκοτεινού τούνελ και να τους φωνάξει: « από εδώ, θα βγείτε, απολωλότα ανθρωπάκια»!

Υ.Γ. Και ενώ η ανθρωπότητα πηγαίνει… «κατά διαβόλου», φαίνεται πως μας λυπήθηκε ο Θεός και…παράγγειλε τα «θαύματά» Του, δια των διαπιστευμένων διαχειριστών της «Θείας Χάριτος» (στατιστικά στοιχεία δεν διαθέτουμε από τον Μεσαίωνα, αλλά δεν πρέπει να απέχουμε πολύ από την θαυματουργή περίοδό του)!

Μετά την θαυματοποιία που έλαβε χώραν, στο ναΐδριο των Αγίων Ισιδώρων, στον Λυκαβηττό, υπό την ιεράν καθοδήγηση του πατρός Δημητρίου Λουπασάκη, και μετά την έλευση στον Πειραιά της «Αγίας Ζώνης» και της «Αγίας Παντόφλας» του Αγίου Σπυρίδωνος, στην Κοζάνη (συνεχίζονται οι έρευνες για την ανεύρεση και της άλλης παντόφλας, καθώς και του «Αγίου Σκούφου» του), αυγάτισαν, γενικώς, τα θαύματα. Εκτός από την ιεράν επικράτειαν της Εκκλησίας, έλαβε χώραν πρωτοφανές Μέγα θαύμα και στο «Κηποθέατρο» της Κουμουνδούρου: ευσεβής και φιλόπονος μπαχτσεβάνης, αφιερωμένος στην καλλιέργεια του εκεί «μπαχτσέ», είδε «καθ΄ύπνους» του τον Λένιν - αυτοπροσώπως- που του αποκάλυψε ότι η μεν αριστερή παντόφλα του είναι θαμμένη στον κήπο του Περισσού, η δε δεξιά, στον «μπαχτσέ» της Κουμουνδούρου. Και τον πρόσταξε, «κατ΄όναρ», «σκάψε και ευρήσεις»!

Έσκαβε, έσκαβε, χωρίς ξεκούραση, μέρα και νύχτα, ώσπου η σκαπάνη του προσέκρουσε σε «χαλκευμένο» αντικείμενο: ήταν ο «Κατάλογος των πολιτικών προσώπων, που παρακολουθούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αυτοπροσώπως» !!!