Εφέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια, αφ’ότου άρχισε να λειτουργεί το ευαγές ίδρυμα  «ΟΙΚΟΤΡΟΦΕΙΟ  ΑΡΙΣΤΟΥΧΩΝ ΓΥΜΝΑΣΙΟΠΑΙΔΩΝ ΤΗΣ  ΙΕΡΑΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ», απ’το οποίο πολλοί, ωφελήθηκαν τόσα πολλά. Ένας απ’τους πρώτους 16 οικοτρόφους του, υπήρξε και ο συντάκτης του παρόντος. Το να αναφέρω ότι το οικοτροφείο, μου άνοιξε διάπλατα το ως τότε στενό δρομάκι της ζωής μου στη μετέπειτα λεωφόρο της, θεωρώ ότι παρέλκει.  
Άνοιξη 1961. Στο μαθητόκοσμο των Γυμνασίων αρρένων της Μυτιλήνης κυκλοφορεί η πληροφορία, ότι η Μητρόπολη επίκειται να ιδρύσει, οικοτροφείο απόρων αριστούχων μαθητών.
Άτυπα, είχε κυκλοφορήσει κατάσταση οικοτρόφων, όπου δεν περιλαμβανόμουν. Απογοήτευση για μένα και μάλιστα μεγάλη. Όμως αν και 16χρονο, μικρό παιδί της Δ! τάξεως, του τότε εξαταξίου Γυμνασίου, δεν μου λείπει το θάρρος και το τσαγανό, στο να διεκδικήσω αυτό που μου ανήκει. Πηγαίνω στον τότε Γυμνασιάρχη, αείμνηστο  Γιάν.Μπουγά και του εκθέτω το παράπονό μου. Ο γυμνασιάρχης που με εκτιμούσε, γιατί πέραν των άλλων, στις εξετάσεις του Φεβρουαρίου του είχα γράψει Μαθηματικά 20, μου υπόσχεται να με καλέσει όταν θα ερχόταν η επιτροπή της Μητροπόλεως, να μιλήσω μαζί τους. Πράγματι όταν ήρθε, με επικεφαλής τον τότε πρωτοσύγκελο, το μετέπειτα Μητροπολίτη Ιερισσού και Αγίου Όρους, Νικόδημο, ο γυμνασιάρχης με κάλεσε.
Στην ερώτηση μου, γιατί δεν περιλαμβάνομαι στη σχετική κατάσταση, ο πρωτοσύγκελος  απήντησε ότι  αρχικά συμπεριλαμβανόμουν, αλλά με «κόψανε», αφού απ’το χωριό μου,  τους πληροφόρησαν ότι ο πατέρας μου είναι πλούσιος. Θυμούμαι, αυθόρμητα ρώτησα, «πλούσιος;! όταν οργώνει τα χωράφια μας με το γάϊδαρό μας και μια νοικιασμένη αγελάδα!». Τελικά ευτύχησα να συμπεριληφθώ στους  αποτελέσαντες τους 16 πρώτους οικοτρόφους. Ύστερα από χρόνια, σε κατ’ιδίαν συζήτηση,  μου είπε ότι  πείστηκε απ’την αποφασιστικότητα, το θάρρος και την ευθύτητα μου.
Την ίδρυσή του ευαγούς αυτού ιδρύματος εμπνεύστηκε ο τότε Μητροπολίτης Ιάκωβος Β!.
Δημιούργησε δε αυτό, διότι ως με ενάργεια και σαφήνεια αναφέρει στην απόφασή του: «…ουδέν οικοτροφείο δια τους αριστεύοντας μαθητάς υφίσταται και ότι πολλοί εξ αυτών, προερχόμενοι εκ των χωριών της Νήσου Λέσβου, δεν δύνανται λόγω πενίας να φοιτήσουν εις τα Γυμνάσια προς αξιοποίησιν  του δοθέντος αυτοίς Άνωθεν ταλάντου της ευφυΐας και της επιδόσεως αυτών εις τα γράμματα.»
Εντός ενός  μόνο χρόνου από της  αποφάσεως του,  υλοποιήθηκε το της εμπνεύσεως του έργο. Σ’αυτό, συνέβαλαν πολλοί. Πρωτοστάτης ο  πρωτοσύγκελος Νικόδημο Αναγνώστου, που υπήρξε ο πρώτος διευθυντής  και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Οικοτροφείου.
Την πρώτη χρονιά(1960-1961) και ως  το Γενάρη 1962 την επομένη, στεγαστήκαμε  στο κτίριο του  «Κατσακούλειου» ορφανοτροφείου, δίπλα στο «Βοστάνειο».
Όταν είχε πιά κατάλληλα ανακαινισθεί το κτίριο, το δίπλα στη Μητρόπολη, μεταφερθήκαμε εκεί. Έκτοτε, τούτος ο χώρος αποτέλεσε  τη μόνιμη στέγη του Ιδρύματος. Εκεί μακροημέρευσε, ως το 1997. Παρείχε στέγη, τροφή, περίθαλψη, καθοδήγηση  και γενικά φροντίδα  σε περίπου 35  οικοτρόφους κάθε χρόνο. Η δραστηριότητά του έπαψε, όταν εξέλειπαν οι αναγκαιότητες της ίδρυσής του. Όταν και στις πιο απομεμακρυσμένες περιοχές του νησιού ιδρύθηκαν Γυμνάσια και Λύκεια. Κυρίως όταν, η οικονομική ανάπτυξη της χώρας,    βελτίωσε την οικονομική κατάσταση και το βιοτικό  επίπεδο και των Λεσβίων.
Στα τριάντα έξ χρόνια λειτουργίας του «περιέθαλψε και εγαλούχησε πνευματικώς και υλικώς», 405 οικότροφους, απ’όλο το νησί. Τούτο αναφέρεται στο χαιρετιστήριο μήνυμά  του μακαριστού Μητροπολίτη  Νικόδημου στο εξαιρετικό βιβλίο(2006), για το Οικοτροφείο, του  συγγραφέα, συνοικοτρόφου και φίλου μου, Γιώργου Χουτζαίου.  
Οι 16  πρωτοπόροι οικότροφοι ήμασταν, οι: Αργ.Βαμβάκος, Στρ.Κουτσαμπάσης, Παναγ.Βασιλείου, Γαβρ.Βέργος, Ευάγ.Δαλέλλης, Τάκ.Ιορδάνης,  Νίκ.Κουτρούπης, Αθαν.Τριλιανός, Χρ.Κυριακίδης, Προκ.Πλωμαρίτης, Παναγ.Σκοπελίτης, Θεοδ.Καρδογιάννης, Δημ.Δουκάκαρος,  Γιάν.Θεολόγου, Ευστρ.Σίμος, και Ευστρ.Σταυράκης. Προϊστάμενος μας την πρώτη χρονιά, ήταν ο Περικλής Μαυρογιάννης.    
Το παρόν,  αφιερώνω στη μνήμη των συνοικοτρόφων μου, που έφυγαν ήδη απ’το μάταιο τούτο κόσμο, Ευάγ.Δαλέλλη, Παναγ.Βασιλείου και Αργ.Βαμβάκο. Ασφαλώς, πέραν αυτών,  των μακαριστών Ιακώβου Β! και Νικόδημου.
Το κύριο χαρακτηριστικό των «παιδιών» που πέρασαν απ’το οικοτροφείο ήταν η αγάπη τους προς τα γράμματα, τις επιστήμες και γενικότερα την πρόοδο. Όλοι τους, γεμάτοι σφρίγος, φιλομάθεια και όνειρα ασφαλώς δε με πανοπλία  την εξ  οικογενειακών καταβολών αγάπη τους για εργασία και θέληση για  γνώση, αλλά και με εχέγγυα τα νάματα της πειθαρχημένης και συντεταγμένης διαβίωσης  τους  στο οικοτροφείο, διεκδίκησαν απ’τη ζωή το κατ’αυτούς επιθυμητό,   καταφέρνοντας  μέσω των σπουδών τους να προοδεύσουν και να καταξιωθούν επιστημονικά, κοινωνικά, κ.λπ. στη Λέσβο και όχι μόνο. Κατά το προαναφερθέν μήνυμα του μακαριστού Νικοδήμου, το οικοτροφείο προσέφερε «…εις την Κοινωνίαν άξιους και έντιμους Πολίτας και ευσεβείς Χριστιανούς». Και σε άλλο σημείο εξειδικεύει αυτό, γράφοντας «… έντιμοι Κοινωνικοί Λειτουργοί, ως Διδάσκαλοι, ως Καθηγηταί, ως Ιατροί, ως Νομικοί, ως Μηχανικοί, ως Επιχειρηματίες και ως Επιστήμονες των τεχνών και άλλων επιστημών…».
Κρίνοντας εκ του τελικού αποτελέσματος, θα πρέπει να λεχθεί ότι η κυψέλη αυτή  δημιουργίας, το ευαγές τούτο ίδρυμα, τίμησε τους ιδρυτικούς του στόχους  με το παραπάνω. Ο βασικός συντελεστής της επιτυχίας  αυτής, Νικόδημος, ήταν ιδιαίτερα ευτυχής από το εξαιρετικό αποτέλεσμα της δημιουργίας, του από αριστεία διακριθέντος αυτού ιδρύματος. Τούτο το είχα διαπιστώσει, όσες φορές  είχα τη χαρά να τον συναντήσω είτε προσωπικά είτε σε διάφορες συνάξεις μας με άλλους συνοικοτρόφους,  όπου λαμποκοπούσε από χαρά ανάμεσα στα «παιδιά» του, όπως πάντα μας αποκαλούσε.   Τούτο καταφαίνεται κι’ απ’το χαιρετισμό του στο προαναφερθέν βιβλίο:  «Να χαιρετίσω, εν αγάπη και τιμή, όλους τους Οικοτρόφους που εφοίτησαν και απεφοίτησαν από το Οικοτροφείον κατά την μακράν ζωήν και λειτουργία του, και να τους απευθύνω ένα μεγάλο “εύγε” διά την πρόοδο και καταξίωσιν των εις την  Κοινωνίαν.»
Ασφαλώς το ίδιο θα αισθανόταν και ο εμπνευστής της ιδρύσεως του,  μακαριστός  μητροπολίτης  Ιάκωβος Β! όταν έκλεινε για πάντα τα μάτια του το 1987, τότε που το δημιούργημά του βρισκόταν  ακόμη στην ακμή του.
Όλοι εμείς, που τις δύσκολες εκείνες εποχές ευεργετηθήκαμε  απ’το αγαθοεργό αυτό ίδρυμα, πάντα έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας, τα εξ αυτού ευεργετήματα. Έτσι, και  ευγνωμονούμε. Προσωπικά, και για κάτι άλλο ακόμη, αφού ως φοιτητής πιά του Πολυτεχνείου, κατόπιν εξετάσεων, πήρα την υποτροφία Γ.Βοστάνη, των Φ.Κ.Μυτιλήνης.
Εύχομαι, σε δύσκολες εποχές, όπως αυτές που βιώνει  σήμερα η Πατρίδα,  να υπάρχουν φωτισμένοι  άνθρωποι στην Εκκλησία ή άλλους φορείς της κοινωνίας, που εμπνέονται και πράττουν έργα  τα οποία τιμούν το γένος των ανθρώπων, όπως το Οικοτροφείο αυτό, της  Μητροπόλεως Μυτιλήνης.