Οδηγώ στο λιμάνι του Πειραιά, για να ταξιδέψω. Περιμένοντας στο γκισέ των εκδοτηρίων μπροστά στα μάτια μου εκτυλίσσεται η εξής ανεκδιήγητη σκηνή: Κυρία με το αυτοκίνητό της περιμένει να επιβιβαστεί στο πλοίο. Ο ένας από τους δύο παρκαδόρους του πλοίου της ουρλιάζει ξαφνικά ότι βρίσκεται σε λάθος σημείο και πρέπει να μπει στην ουρά…. Να σημειωθεί ουρά δεν υπήρχε. Υπήρχε μόνον ένα αυτοκίνητο, αυτό που έμπαινε στο πλοίο και το αυτοκίνητο της κυρίας. Η γυναίκα τρομάζει κάνει όπισθεν και ακουμπά τον προφυλακτήρα ενός θηριώδους κυριλέ αυτοκινήτου με καρότσα, ντάτσουν πολυτελείας που θα λέγαμε. Ο παρκαδόρος ….γελά! «Κοίτα τη μαλακισμένη!» λέει στον συνάδελφό του.
Υπάρχει συνέχεια… Από το αυτοκίνητο κατεβαίνουν τέσσερις. Με άγριες διαθέσεις. Ο οδηγός, η σύζυγος και οι γονείς του. Επιτίθενται φραστικά στη γυναίκα, η οποία τους έχει ήδη δηλώσει ότι καλεί ασφάλεια για καταγραφή περιστατικού. Η κατάσταση πάει να εκτροχιαστεί γιατί οι τέσσερις είναι περισσότεροι από τη μία. Η κυρία βγαίνει από το αυτοκίνητο και ζητά από τους αξιωματικούς του πλοίου την παρέμβαση κάποιου, για να δηλώσει την επίθεση που δέχεται στην άμεσο δράση. Δεν κινείται απολύτως κανείς από τους δέκα παραταγμένους αξιωματικούς του πλοίου. Σημειωτέον είναι νωρίς για τον απόπλου, η κίνηση είναι μηδαμινή.
Έρχεται το λιμενικό. Η τετράδα μαζεύεται. Ο λιμενικός ελέγχει στοιχεία. Η κυρία ζητά να γίνει ανταλλαγή στοιχείων με τον υπάλληλο του πλοίου, προκειμένου να ελέγξει αν υπάρχει ευθύνη. Ο λιμενικός δεν το κάνει. Την παραπέμπει στον Ίλαρχο. Η κυρία του εξηγεί ότι γι’ αυτό θα χρειαστεί εισαγγελική παραγγελία. Ο λιμενικός της απαντά ότι ….. θα τη συλλάβει. Όταν του αναφέρει τη φραστική επίθεση που δέχτηκε από την τετράδα ο λιμενικός απαντά: «Είδες τι έκανες στο αυτοκίνητο του ανθρώπου;».
Πλησιάζω. Πρόκειται για μια απλή γρατζουνιά. Μεταξύ δύο ασφαλισμένων αυτοκινήτων το κόστος αναλαμβάνει η ασφάλεια και η ζημιά αποκαθίσταται πλήρως. Αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Περισσότερο από εμάς οι λιμενικοί. Η κυρία, που είχε την ατυχία να ανατραφεί κυρία σε κοινωνία αρσενικής βίας και αλητείας, του παρατηρεί ότι η εξύβριση και η απειλή αποτελούν ποινικά αδικήματα. «Και ποιος θα στο βεβαιώσει; Ξέρεις τι θα πουν όλοι αυτοί εδώ;» απαντά ο λιμενικός και δείχνει την παραταγμένη στρατιά των αξιωματικών του πλοίου. «Ότι προκάλεσες ατύχημα». «Εγώ θα το βεβαιώσω» παρεμβαίνω. «Θυμάμαι και τις εκφράσεις και τις απειλητικές κινήσεις».
Η κατάσταση αλλάζει. Ο λιμενικός μαζεύεται. Δίνω το κινητό μου στη γυναίκα και της συστήνω να επικοινωνήσει με το τμήμα παραπόνων της εταιρίας. Μια ναυτιλιακή εταιρεία έχει ευθύνη για τη συμπεριφορά των υπαλλήλων της. Όταν ανεβαίνουμε στο πλοίο της λέω ότι μπορώ να βεβαιώσω και την κατάχρηση του λιμενικού. Είναι η πρώτη φορά που βλέπω το πρόσωπό της να ηρεμεί.
Η τετράδα έχει ταμπουρωθεί στο μαύρο ντάτσουν σαν κομάντος που ανασυντάσσονται. Καταφθάνει ο εκπρόσωπος της ασφαλιστικής της κυρίας. Ο λιμενικός πλησιάζει ξανά. «Εμείς θα παρέμβουμε μόνον αν υπάρχει ατύχημα για μηνύσεις» σχολιάζει στον αέρα. «Χτυπήσατε, κύριε;» ρωτά τον οδηγό. «Έχει προκληθεί μια γρατζουνιά και δημιουργείτε τέτοιον πανικό;» απαντά επιτέλους με ασφάλεια η κυρία. «Γιατί μεροληπτείτε έτσι;» Ο λιμενικός με κοιτά. Το βουλώνει. «Δεν έχω χτυπήσει, δεν έγινε τίποτα σοβαρό» παραδέχεται ο λεβεντόμαγκας νταής οδηγός -θύμα. Ο λιμενόμπατσος ξεκουμπίζεται.
Ανεβαίνω μαζί με την κυρία στο πλοίο και της συστήνω να αναφέρει εκ των υστέρων πια τα συμβάντα στη ρεσεψιόν. Να ζητήσει να δει κάποιον υπεύθυνο. Με ακούει. Η κατάσταση έχει εντελώς μεταβληθεί. Ο τύπος που εμφανίζεται είναι εντελώς απολογητικός. Φυσικά δε δίνει τα στοιχεία του ανθρώπου, από τον οποίον ξεκίνησε το επεισόδιο. Δικαιούται να μην τα δώσει και το ξέρει. Εντελώς τυχαία….για την κυρία βρίσκεται καμπίνα…. Μου προτείνει να τη μοιραστούμε. Υπάρχει Θεός. Όπως και βία εναντίον των γυναικών. Βία απολύτως θεμιτή, αυτονόητη για ένα ποσοστό των ανδρών. Προστασία; Η αυτοάμυνα!