«Από ώρας πρώτης έως εσχάτης»

Το βιβλίο του Παναγιώτη Μιχ. Κουτσκουδή, αναφέρεται στον βίο και την πολιτείαν του Μιχάλη Λιαρούτσου, ενός συνεπούς αριστερού που θυσίασε τις σπουδές του, την καλοπέραση και την γαλήνια οικογενειακή ζωή, για τις ιδέες του.

Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του Λιαρούτσου και έχω μελετήσει ό,τι έχει γραφτεί για την αντίσταση και τον Εμφύλιο στο νησί. Δεν έχω διαβάσει ακόμα το βιβλίο του Παναγιώτη Κουτσκουδή για να έχω άποψη. Ωστόσο ο τόσο εύστοχος και ευρηματικός τίτλος του βιβλίου, παραπέμπει στη συνέπεια -ιδεολογική και πολιτική- του Μιχάλη Λιαρούτσου και στον τυχοδιωκτισμό ορισμένων «αριστερών», οι οποίοι αφού εξασφάλισαν αξιώματα και τιμές, απήλθαν στα εύκολα μονοπάτια….

Θα επανέλθω γιατί τιμώ το ίδιο και τον Λιαρούτσο και τον Κουτσκουδή.

Οι διακοπές του κ. πρωθυπουργού

Είναι η τρίτη χρονιά που η οικογένεια του κ. Αλέξη Τσίπρα κάνει τις διακοπές της στη βίλα του εφοπλιστή Μαρτίνου στο Σούνιο, σ’ ένα απόλυτα προστατευμένο περιβάλλον.

Για έναν πρωθυπουργό που στέλνει τα παιδιά του σε ακριβά ιδιωτικά σχολεία, που παραθερίζει σε βίλες εφοπλιστών, που δεν είχε τα κότσια να υλοποιήσει το μήνυμα του δημοψηφίσματος, απέχει πολύ από το να λέγεται αριστερός. Είναι ο αντίποδας του Λιαρούτσου. Για να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους.

Στη Γιορτή του Πατέρα

Ο περισσότερος κόσμος, υποθέτω, δεν γνωρίζει ότι η Γιορτή του Πατέρα εορτάζεται διεθνώς την τρίτη Κυριακή εκάστου Ιουνίου.

Τα τελευταία χρόνια, τα παιδιά μου θυμούνται την Εορτή του Πατέρα και μού εύχονται το καθένα με τον δικό του τρόπο. Κάτι προσέφεραν και οι πατέρες…

Φέτος η Ελευθερία μού έστειλε το βιβλίο «Η κόρη του Στάλιν» της Rosemary Sullivan, εκδόσεις «Πατάκη». Άρχισα να το διαβάζω, έχει ιστορικό ενδιαφέρον αλλά θα μου πάρει χρόνο. Δεν διαβάζονται εύκολα οι 500 τόσες σελίδες του.

Αθάνατη γραφειοκρατία και Λιμενικό

Όταν πάρεις πρόστιμο από την Αστυνομία για παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, πηγαίνεις στο Ταχυδρομείο, το πληρώνεις και ξεμπερδεύεις. Όταν έχεις την ατυχία να σε γράψει για παράβαση το Λιμεναρχείο, πρέπει να πας πρώτα στη ΔΟΥ, να πληρώσεις το πρόστιμο, να πάρεις αντίγραφο του παραβόλου πληρωμής και να το προσκομίσεις στο Λιμεναρχείο, για να είσαι σίγουρος ότι δεν θα ενοχληθείς ξανά.

Εσείς του Λιμεναρχείου και εσείς της ΔΟΥ, δεν μπορείτε να βρείτε έναν τρόπο να μην ταλαιπωρείτε τον κοσμάκη; Ή μήπως σας αρέσει να συντηρείτε την γραφειοκρατία για τους δικούς σας λόγους; Ο κόσμος είναι που είναι στριμωγμένος, σφίξανε και οι ζέστες… οι καταστάσεις γίνονται ανεξέλεγκτες… Μην πιέζετε και σεις…

Ερωτικό

Ας ξεφύγουμε λίγο απ’ τη ρουτίνα. Η Ελίζα Μαρέλλι τραγουδούσε παλιά, «οι αναμνήσεις είναι μια παρηγοριά».

Απόσπασμα διηγήματος «Στο σταθμό του τραίνου»:

«“…Θέλω να μου δώσεις μόνο μια υπόσχεση, τίποτε άλλο”. Εκείνος δε μίλησε, προσπάθησε να ελέγξει τα συναισθήματά του. Δεν ήθελε να τον δει να καταρρέει.

“Δε μου απάντησες. Μου υπόσχεσαι;”

“Ναι, σου υπόσχομαι”, είπε με φωνή σβησμένη από τη συγκίνηση.

“ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΙ ΝΑ Μ’ ΑΓΑΠΑΣ. ΕΓΩ ΘΑ ΤΟ ΕΙΣΠΡΑΤΤΩ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ”.

Τα μάτια του άρχισαν να τρέχουν ανεξέλεγκτα. Το κορμί του, τάραξε ένας σπασμός.

“Το υπόσχομαι” ψέλλισε.

“Τώρα φίλησε με και φύγε. Εγώ θα παραμείνω εδώ μέχρι να χαθεί το τραίνο”.

Άρχισε να τη φιλάει με πάθος στο στόμα, στα μάγουλα, στα μάτια, στο λαιμό και να μην την χορταίνει. Ήταν η στιγμή που δεν μπόρεσαν να αυτοσυγκρατηθούν και κατέρρευσαν…

“Φύγε τώρα” ούρλιαξε μες σ’ αναφιλητά. Το τραίνο ξεκίνησε…

Έχουν περάσει πενήντα τόσα χρόνια από τότε. Το “Θέλω να με θυμάσαι και να μ’ αγαπάς”, κάθε φορά που το σκέπτεται, είναι “σαν μαχαιριά από φριχτό μαχαίρι”.

Δεν την ξανάδε από τότε.  Από φίλο έμαθε ότι σπούδασε δασκάλα και εξελίχτηκε πανεπιστημιακός».

Από τις εφημερίδες, τα περιοδικά και τα βιβλία που διαβάζω, αποσπώ κομμάτια που κατά τη γνώμη μου μπορώ να δημοσιεύσω στη στήλη και σας τα παρουσιάζω. Ας ξεφεύγουμε πότε-πότε απ’ τα βαρετά.