Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν»

Διάβασα στη στήλη του κ. Σαλαβού, «Δεύτερη Ανάγνωση», δεύτερη σελίδα της εφημερίδας «Εμπρός», ότι στο νοσοκομείο των Αθηνών «Ερρίκος Ντυνάν», νοσηλεύτηκαν δωρεάν 17.000 ασθενείς εκ των οποίων μόλις οι 1.700 ήταν άποροι! Εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερα εντύπωση είναι ότι ως άπορο νοσηλεύτηκε και το ζεύγος Κώστα Σημίτη, τέως πρωθυπουργού και καθηγητή της τότε Παντείου, η συνολική δαπάνη των οποίων έφτασε τα 48.220 ευρώ.

Δεν έχω λόγους, ούτε στοιχεία για να αμφισβητήσω τα όσα παρέθεσε ο κ. Σαλαβός.

Νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν» (2)

Έχω όμως λόγους ν’ αμφισβητήσω τα στοιχεία που κατέθεσε ο υπόδικος προφυλακισμένος τέως πρόεδρος του νοσοκομείου, Ανδρέας Μαρτίνης. Διότι ο κύριος αυτός μέχρι που ήταν πρόεδρος γνώριζε και ενέκρινε τις έκνομες πράξεις και δεν σκέφτηκε ούτε στιγμή να παραιτηθεί και να καταγγείλει.

Όσον αφορά τον κ. Σημίτη που είχα καθηγητή στην τότε Πάντειο, το μισθό του δεν τον εισέπραττε. Τον παραχωρούσε στην Πάντειο με τα γνωστά αποτελέσματα με τον λογιστή του Ιδρύματος… Που κατά σύμπτωση ήταν πατριώτης μας…

Ωστόσο αν αποδειχτούν οι έκνομες πράξεις, να πάνε όλοι φυλακή από τον υπουργό μέχρι τον τελευταίο υπεύθυνο. Και οι άποροι… να επιστρέψουν τα νοσήλια.

Κάθοδος στην εξοχή

Ο σεισμός μάς βρήκε στον Παπάδο. Η Ελένη είχε πιάσει το μεγαλύτερο μέρος του καναπέ και κοιμόταν ροχαλίζοντας αγρίως, εγώ είχα στριμωχθεί στο υπόλοιπο και έβλεπα τις ειδήσεις και τα σχόλια του ΣΚΑΪ. Και ξαφνικά αναταράχθηκε το πέτρινο σπίτι και μια χθόνια βοή μάς κατέκλυσε και μάς τρομάριασε. Πεταχτήκαμε στην αυλή τρομοκρατημένοι. Δεν ξέρω γιατί μου ήρθε στο νου η εκκλησιαστική ρήση «Λοιμοί, λιμοί, σεισμοί και καταποντισμοί». Σ’ αυτές τις περιπτώσεις αντιλαμβάνεσαι πόσο ασήμαντο ον είσαι και πόσο ευάλωτο.

Αμέσως πήρα το αυτοκίνητο και εγκατασταθήκαμε στης «Απιδιάς το Λάκκο», στο εξοχικό μας.

Πρέπει να πω ότι επί δεκατρία συναπτά έτη που δασκάλευα στην Κορινθία, έχω κουνηθεί πλειστάκις. Ωστόσο το φόβο του αεροπλάνου και του σεισμού, δεν τον έχω ξεπεράσει. Ακόμα τρέμω!

Ο Νόμος Διαμαντόπουλου και ο Γαβρόγλου

Ο νόμος 4009/2011 ψηφίστηκε το 2011 από 251 βουλευτές και έμεινε γνωστός ως Νόμος Διαμαντοπούλου γιατί εισηγήτρια ήταν η τότε υπουργός Παιδείας. Ο Νόμος αυτός επιχείρησε ν’ ακρωτηριάσει το μακρύ χέρι των κομμάτων στα ΑΕΙ, να καταργήσει το άσυλο που τόσο είχε κακοποιηθεί και να βάλει κάποια τάξη.

Τότε ο πανεπιστημιακός κ. Γαβρόγλου και σημερινός υπουργός Παιδείας, είχε δηλώσει: «Είναι μια κατάρα για την δημοκρατία γιατί διέλυσε τα πανεπιστήμια». Τι του λες! Και βάλθηκε να επαναφέρει την παλιά αταξία. Μέλημα, το πρώτο, της νέας κυβέρνησης που θ’ αντικαταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να επαναφέρει το Νόμο Διαμαντοπούλου.

Έλλειψη ευγένειας

Πριν αρκετά χρόνια στην πόλη της Μυτιλήνης, επισκέφτηκα ένα κατάστημα κτηνιατρικών φαρμάκων και ειδών. Ο μεσήλικας ιδιοκτήτης μιλούσε στο τηλέφωνο. Μου έριξε μια συγκαταβατική ματιά και συνέχισε την συνομιλία του σα να μην συνέβαινε τίποτα. Τον κοίταζα και χαμογελούσα ειρωνικά. Πέρασαν δύο λεπτά, φτάσαμε στα τέσσερα, στα πέντε φούντωσα. «Είσαι γαϊδούρι του κερατά ρε» του πέταξα και έφυγα. Δεν διαμαρτυρήθηκε…

Σήμερα δεκαπέντε του μηνός, το αντιμετώπισα σε μια επιχείρηση μεταφοράς εμπορευμάτων από μια νέα και συμπαθή στην εμφάνιση, κοπέλα. Δεν χρησιμοποίησα «γαλλικά» αλλά διαμαρτυρήθηκα έντονα.

Δεν μπορείς να έχεις έναν ηλικιωμένο άνθρωπο να περιμένει όρθιος για να κάνεις τα επαγγελματικά σου τηλεφωνήματα. Την αγένεια δεν την αντέχω ανάδελφο έθνος.

Μετά το σεισμό στην εξοχή

Αργήσαμε εφέτος να συνοπήρουμε στην εξοχή, στης «Απιδιάς το Λάκκο» για δυο - τρεις μήνες.

Από τη μια το ταξίδι της Ελένης στην Κρήτη, από την άλλη τα προβλήματα που μας δημιούργησε το μοτέρ του νερού, τα πήγαν όλα πίσω.

Και ήρθε αναπάντεχα ο σεισμός για να μας αναγκάσει να κατεβούμε στη θάλασσα και να κοιμόμαστε στην κάσα του αγροτικού αυτοκινήτου κάτω από το υπόστεγο! Και είναι τόσο όμορφα!

Κάθομαι στη βεράντα και γράφω. Μπροστά μου οι ροδοδάφνες με τα άσπρα και κόκκινα, κίτρινα, σομόν στολίδια τους. Δεξιά μου, οι γλάστρες της Ελένης με τις λογιών - λογιών πρασινάδες. Αριστερά μου, ο δρόμος με άλλη πρασινάδα χωνάκι.

Θα πω την αμαρτία μου. Μακάρι να παραμείνω για πάντα στον επίγειο παράδεισο. Τον προτιμώ από τον επουράνιο!