Καλά Χριστούγεννα!

21/12/2017 - 17:28

Το κατάλαβα χτες το βράδυ, κατεβαίνοντας τη Συγγρού: εκατέρωθεν λαμπερά φώτα, στολίδια, φωτεινές γιρλάντες, μια αδιόρατη κατάσταση, που δεν ξέρεις τι είναι αλλά είσαι σίγουρος ότι είναι εδώ! Το πνεύμα των Χριστουγέννων έχει φτάσει στην πόλη: στο θέατρο της Σχολής οι μαθητές κάνουν συνεχώς πρόβα, τραγούδια για τη γιορτή. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και με πιάνω να μουρμουρίζω και να σιγοτραγουδώ ακαθόριστα ένα μείγμα από ρυθμούς! Οι πενθήμερες εκδρομές της Γ’ Λυκείου επιστρέφουν. Ακούω σχέδια για γιορτινά τραπέζια, για νυχτερινές εξόδους, αισθάνομαι ότι αυτή η περίοδος που όλοι προσμένουμε με ανυπομονησία μόλις η δουλειά αυξηθεί ήρθε σχεδόν ύπουλα, σαν τον χρόνο που φεύγει και η ζωή μας μικραίνει χωρίς να το καταλάβουμε.

Σήμερα το πρωί έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν υπάρχει το πνεύμα των Χριστουγέννων και αν υπάρχει πώς είναι αυτό! Δεν έχω απάντηση συγκεκριμένη. Λογικά όχι πολύ νηφάλιο. Ίσως νυσταγμένο! Πιθανόν ξενυχτισμένο. Γελαστό; Σνομπ σίγουρα! Δεν τακιμιάζει με όλους κι αν κάνει την παραχώρηση μια χρονιά δε δίνει καμία εγγύηση ότι θα επαναληφθεί αυτό στη συνέχεια. Πασπαλισμένο από ζάχαρη άχνη! Καπνίζει ακριβό πούρο και η μυρωδιά του σε ζαλίζει. Τριγυρίζει σε ακριβά εμπορικά, γεμάτα κόσμο και δυνατή μουσική. Κρατά πακέτα. Έχει βαρυστομαχιά. Αυτή είναι μία εκδοχή.

Μια άλλη είναι ότι εργάζεται. Ότι δεν προλαβαίνει να ανασάνει ούτε όταν οι περισσότεροι από εμάς ξεκουραζόμαστε. Ότι μετρά κάτι λίγα ευρώ στην τσέπη του γιατί δεν του περισσεύουν περισσότερα από τις πληρωμές τόσων και τόσων υποχρεώσεων. Ότι βρίσκει ευχάριστη έξοδο τη βόλτα στο σούπερ μάρκετ. Ότι κάνει ρεβεγιόν μπροστά στην τηλεόραση. Ότι πήρε τη ζωή του λάθος. Ότι παλεύει να βρει τον εαυτό του στα όνειρα που έκανε παιδί. Ότι παλεύει να ξεφύγει από την ρουτίνα και τις υποχρεώσεις. Αυτή είναι άλλη μία εκδοχή.

Η τρίτη είναι πως υποφέρει. Πως έχει μείνει ολομόναχο. Ότι έχει μεγαλώσει. Ότι ασθενεί. Ότι φοβάται αδιόρατα για το μέλλον. Ότι πάσχει από κατάθλιψη. Ότι δεν μπορεί πια να ονειρευτεί. Πως δεν ελπίζει σε τίποτα αλλά φοβάται τα πάντα. Πως δεν έχει τίποτα να αγαπήσει. Πως νιώθει ότι του στερούν το μέλλον του. Ότι τίποτα δεν το ενώνει πια με το παρελθόν του. Πως ανησυχεί και δεν βρίσκει στήριγμα πουθενά. Ότι ξέρει πως τίποτα δεν πηγαίνει καλά και είναι σίγουρο πως αυτό κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα επηρεάσει και το ίδιο. Πως ξέχασε να αγαπά. Πως πιστεύει ότι δεν μπορεί να αντισταθεί στο αναπόφευκτο, γιατί το ποτάμι πίσω δε γυρνά.

Υπάρχει και μια ακόμη πιο δύσκολη εκδοχή. Είναι το πνεύμα που ζει σε απάνθρωπες συνθήκες. Μέσα στο κρύο και στη βροχή. Χωρίς δικαιώματα, σε μια διαρκή αναμονή, θύμα του πολέμου και του πολιτισμού, παιχνίδι στη διεθνή πολιτική σκακιέρα, άνθρωπος στα χαρτιά μονάχα, ύποπτο και μόνο επειδή υπάρχει, ξένο, φοβισμένο, απότοκο φόβου, επικίνδυνο (;), διαφορετικό, ετερόδοξο, ετερόφυλο. Είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων που χρειάζεται τον ανθρωπισμό περισσότερο από κάθε άλλο. Και που τον στερείται, όπως συνήθως συμβαίνει σε όποιον έχει ανάγκη από κάποιον. Που η ζωή δεν του αφήνει περιθώρια για να ανακτήσει τη χαμένη του ποιότητα ζωής. Που οι άνθρωποι το διώχνουν. Που το ίδιο προσπαθεί να ανασυνταχθεί, να σηκώσει κεφάλι, να αγωνιστεί για τη ζωή του, να την κερδίσει.

Μεσημεριάζει και σκέφτομαι τα Χριστούγεννα που πλησιάζουν. Είναι τα έβδομα Χριστούγεννα της κρίσης και λένε ότι το επτά είναι μαγικός αριθμός. Μοιραίος και τυχερός. Ικανός να φέρει τύχη και να αλλάξει τις ζωές όλων. Κοιτάζω τα καταστήματα που πλημμυρίζουν κόσμο, τα πακέτα που δειλά τυλίγονται, τα στολισμένα δέντρα, το κρύο που δεν έρχεται, σκέφτομαι την αγάπη που αναζητείται, πιο πολύ αλλά και πιο επιπόλαια από τα χρήματα για τα παράβολα των αυτοκινήτων, σκέπτομαι το μύθο της Γέννησης! Ταιριάζουν όλα αυτά; Μένει ένα μικρό περιθώριο για ένα παραμύθι στη ζωή μας;

 

Καλυψώ Ν. Λάζου-Μπαλτά

Φιλόλογος

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey