Και η προσφορά «θέλει αρετήν και τόλμην»

02/08/2017 - 14:33

Υπάρχουν κάποιοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι από ευγενική φιλοδοξία που πηγάζει από κάποια ιδεολογική πίστη τους, διότι έχουν συνδέσει το υπαρξιακό τους νόημα με την ικανοποίηση που τους δίνει η προσφορά ή ακόμα και από τη συνείδηση κοινωνικής ευθύνης και παιδαγωγικού καθήκοντος συμμετέχουν σε πολιτικές ή κοινωνικές οργανώσεις και συλλογικές προσπάθειες, αναλαμβάνουν ευθύνες για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων ή περιορίζονται να προτείνουν -δημόσια και επώνυμα- λύσεις και να ασκούν κριτική στα τεκταινόμενα και -γενικώς- στα συμβαίνοντα στον κοινωνικό περίγυρό τους.

Και είναι αληθές ότι, ενίοτε, παρεισφρέουν ανάμεσά τους και κάποιοι που δεν διέπονται από τα παραπάνω ιδεολογικά κίνητρα ή απλώς υποκρίνονται ότι συν- κινούνται από αυτά. Είναι εκείνοι οι οποίοι, «οσμιζόμενοι παχείαν την λείαν» ή αποβλέποντας στην εξυπηρέτηση των προσωπικών τους βλέψεων και συμφερόντων -διά της προβολής τους και διά των γνωριμιών- «κατέρχονται στην πολιτική» ή «ανακατεύονται στα κοινά».

Υπάρχει, επίσης, και μια τρίτη κατηγορία, κατά την οποία, ενώ τα κίνητρα στην αφετηρία πολλών είναι ανυστερόβουλα και, γενικώς, αγαθά, μετά την επιβίβασή τους στο όχημα της εξουσίας, υφίστανται την «φθορά και διαφθορά της εξουσίας».

Και στην άλλη όχθη -συνήθως από την καρέκλα του καφενείου ή τον καναπέ του σπιτιού τους- υπάρχει το «κοινόν», το οποίο βλέπει, ακούει και κρίνει τα τεκταινόμενα ή τα πεπραγμένα, καθώς και εκείνο το «κοινόν» που, απλώς, υποψιάζεται, υιοθετεί φημολογίες, παραπληροφορείται και γίνεται υποχείριο για την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων.

Έτσι πολλές φορές άκριτα, διατυπώνονται και κυκλοφορούν αόριστες, κακόβουλες φημολογίες και γενικεύσεις του τύπου «όλοι είναι κλέφτες», «για να “ανακατεύεται” κάποιο συμφέρον θα έχει» και άλλα τέτοια, τα οποία διαμορφώνουν και παγιώνουν την κοινή πεποίθηση πως πίσω από την όποια πρωτοβουλία, πίσω από οποιαδήποτε συμμετοχή ή πρόταση που γίνεται υπάρχει «ο λάκκος με τη φάβα» ή «η κουτάλα με το μέλι»!

Το… «λασπόλουτρο» δεν το αποφεύγουν ακόμα κι αυτοί που απλώς «γράφουν». Θυμάμαι, τότε που απεντάχθηκε και ακυρώθηκε η κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου Βρίσας, κάποιοι αποφάνθηκαν: «Ο Σύλλογος Βρισαγωτών Αθήνας φταίει γιατί δεν προχώρησε το έργο, διότι έγραφε συνέχεια επιμένοντας για την κατασκευή του Κέντρου» (κατ’ αυτούς η πολλή δημοσιότητα… προκάλεσε την αντίδραση των συνωμοτούντων κατά της κατασκευής του εν λόγω Κέντρου!).

Ενώ άλλοι, υπό την σκιάν του Πλατάνου, έδιναν τη δική τους εξήγηση για την μη κατασκευή του έργου: «τα έφαγε τα λεφτά ο Σύλλογος»! (και εννοούσαν τις πιστώσεις του Ε.Σ.Π.Α που ΘΑ διαχειριζόταν η Περιφερειακή Αρχή, στην περίπτωση που άρχιζε η κατασκευή του έργου!).

Τέτοια, φοβάμαι, πως θα ακουστούν και γι΄αυτούς που έχουν εμπλακεί στην αντιμετώπιση της δραματικής κατάστασης στην οποίαν περιήλθαν οι Βρισαγώτες, μετά τον καταστροφικό σεισμό της 12ης Ιουνίου. Και ήδη φτάνουν στ’ αυτιά μου κάποια σχόλια… καχύποπτων: προτείνει κάποιος την Πευκιανή της Βρίσας ως κατάλληλο τόπο, σε περίπτωση αναγκαίας μετεγκατάστασης της σεισμόπληκτης Βρίσας; Ε, πρέπει -πιθανώς- να έχει… οικόπεδα για πούλημα στην Πευκιανή (κι ας μην έχει ούτε σπιθαμή γης)! Αρθρογραφεί και καταθέτει τις απόψεις του για τα κοινωνικά προβλήματα; Το κάνει γιατί πληρώνεται… αδρά από την εφημερίδα, ίσως και από… αλλού (κι ας μην έχει καταδεχτεί να ζητήσει, ποτέ, την παραμικρή αμοιβή)! Αλλά υπάρχει -ως ρεζέρβα- και το επιχείρημα: έτσι διαφημίζει και πουλάει τα βιβλία του (κι ας μην έχει εισπράξει, ποτέ, ούτε τα μισά από όσα ξόδεψε από την τσέπη του για να τα εκδώσει)!

Ίσως, όμως, αυτή η γενικευμένη καχυποψία και προκατάληψη είναι δικαιολογημένη για τον απλό λαό, του οποίου η πληροφόρηση είναι ελλιπής και η κριτική του ικανότητα περιορισμένη, λόγω παντελούς έλλειψης ή κακής παιδείας, και, βέβαια, λόγω του ότι η εμπειρία που έχει αποκομίσει από επίορκους, τσαρλατάνους και θεομπαίχτες της πολιτικής αλλά και της κοινωνικής δράσης έχει ως αποτέλεσμα «κοντά στο ξερά (και τα σάπια) να καίγονται και τα χλωρά»!

Πόση ζημιά κάνει η παγιωμένη αυτή -η επί δικαίων και αδίκων- αντίληψη του λαού; Τεράστια!

Έτσι διασύρεται και απαξιώνεται η πολιτική και κοινωνική δράση. Και έτσι εκλείπει κάθε διάθεση προσφοράς υπέρ του κοινωνικού συνόλου.

Υπάρχει θεραπεία; Υπάρχει. Αρκεί οι λεγόμενοι μορφωμένοι και οι περισσότερον νοήμονες από τον απλό λαό, να συνειδητοποιήσουν ότι την μόρφωση, την οποίαν απέκτησαν χάρη στην κοινωνική οργάνωση, δεν πρέπει να την αξιοποιούν -αποκλειστικά- «δι’ ιδίαν χρήσιν και όφελος»· ότι έχουν καθήκον να θέτουν -ες αεί και σε κάθε περίπτωση- τη μόρφωσή τους στην υπηρεσία του λαού, που σημαίνει να διαφωτίζουν και να παιδαγωγούν όχι μόνον τα ανήλικα παιδιά αλλά και τους αμαθείς και ημιμαθείς ενηλίκους. Να βοηθούν το λαό να διακρίνει την «ήρα από το σιτάρι», την αλήθεια από το ψέμα, το παράλογο από το λογικό, το πραγματικό από το εξωπραγματικό.

Και, βεβαίως, πολύ πιο σημαντικός για την έγκυρη πληροφόρηση και τον διαφωτισμό του λαού είναι ο ρόλος του Τύπου και γενικά των Μ.Μ.Ε. Αυτόν, όμως, το σκοπό μπορεί να τον υπηρετήσει μόνον ο ελεύθερος -και άρα υπεύθυνος- έντυπος και ηλεκτρονικός Τύπος. Και εδώ ισχύει το ρηθέν «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»! Και όχι μόνον για τον Τύπο, αλλά και για κάθε πολίτη που θέλει να είναι ελεύθερος.

Η «αρετή και τόλμη» είναι απαραίτητη και για καθέναν από εμάς που έχει τη γνώση, την ικανότητα και τη θέληση να προσφέρει για το κοινό καλό. Πρέπει να αδιαφορήσει για τα κρωξίματα των ορνέων που ψάχνουν να βρουν τη λεία τους στα «σεσηπώτα θνησιμαία».

Αλλά και η «αρετή» πρέπει να αποδεικνύεται διαρκώς στην πράξη. Και γι’ αυτό ο ασφαλέστερος τρόπος είναι η ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ΠΑΝΤΟΥ.

Κλείνοντας το σημερινό μου άρθρο, θέλω να το αφιερώσω σε όλους εκείνους που έχουν αναλάβει ευθύνες και δραστηριοποιούνται για την ανακούφιση, την ενίσχυση και την αποκατάσταση των πληγέντων από τον σεισμό της 12ης Ιουνίου στη νότια Λέσβο και ιδιαίτερα στη Βρίσα.

Ως Βρισαγώτης τους ευγνωμονώ και τους εύχομαι να αντέξουν στην «υγρασία των ανθρώπων» και να μην πάψουν να τολμούν, να μην χάσουν μέσα στους σκοτεινούς δαιδάλους των γραφειοκρατικών Λαβυρίνθων την πίστη και τον προσανατολισμό τους που είναι η υπεράσπιση των αδύναμων συνανθρώπων μας. Θαρρείτε!

Και όπως λέει ο Ν. Καζαντζάκης: «Μη ρωτάς θα νικήσουμε; Θα νικηθούμε; Πολέμα!».

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey