Η καταστροφή που προκάλεσε ο Εγκέλαδος στον παραδοσιακό οικισμό της Βρίσας θα μπορούσε να αποτελέσει -παρά τις τραγικές επιπτώσεις που είχε στη ζωή των κατοίκων της- μια ευκαιρία για τη δημιουργία ενός σύγχρονου και λειτουργικού οικισμού, από την άποψη της ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών των κατοίκων. Συγχρόνως, ο νέος οικισμός θα μπορούσε να διατηρήσει τα εξωτερικά παραδοσιακά χαρακτηριστικά του, στο βαθμό που διασφαλίζονταν η ασφάλεια των κτιρίων και η λειτουργικότητα του οικισμού.

Από την επομένη της καταστροφής κάποιοι επισημάναμε -προφορικά και γραπτά- τον δυσβάστακτο γραφειοκρατικό φόρτο που θα επωμίζονταν και την ταλαιπωρία που θα υφίσταντο οι «προσφυγοποιημένοι» σεισμόπληκτοι, υπερήλικες, ανήμποροι, κατεστραμμένοι επαγγελματίες, καθώς και οι απόδημοι Βρισαγώτες, στην περίπτωση που η ευθύνη της κατεδάφισης και της ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων κτιρίων ανετίθετο, ατομικά, σε έναν έκαστον των σεισμοπλήκτων. Γι’ αυτό προτείναμε και επιμείναμε να ζητηθεί από τους αρμόδιους του Υπουργείου Υποδομών να ανατεθεί η ανοικοδόμηση της Βρίσας σε κάποια τεχνική εταιρία, η οποία θα αναλάμβανε το έργο, ύστερα από διαγωνισμό.

Με τον τρόπο αυτόν η όποια ή οι όποιες τεχνικές εταιρίες (ντόπιες ή ξένες) θα αναλάμβαναν το έργο, θα επωμίζονταν -με μία απλή εξουσιοδότηση από τον κάθε σεισμόπληκτο και με την βοήθεια των νομικών τους συμβούλων- τις χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Στη συνέχεια, η εργολήπτρια εταιρία θα εκπονούσε, κατόπιν μελέτης, ένα συνολικό σχέδιο για την ανοικοδόμηση της Βρίσας -το οποίο θα περιλάμβανε και τις αναγκαίες εκσυγχρονιστικές και λειτουργικές παρεμβάσεις- και θα το έθετε σε εφαρμογή, αφού προηγουμένως εξηγούσε στους σεισμόπληκτους τη σημασία των παρεμβάσεων και ελάμβανε υπόψη και τις , τυχόν, ενστάσεις τους.

Η προοπτική αυτή για την ανάθεση σε τεχνική εταιρία της ανοικοδόμησης της Βρίσας, παρ’ όλο που δεν αποκλείστηκε από τον αρμόδιο Υπουργό, δεν ζητήθηκε από όσους εκπροσώπησαν τους σεισμόπληκτους την περίοδο των κρίσιμων αποφάσεων και της σύνταξης του σχετικού Διατάγματος. Έτσι για άλλη μια φορά επικράτησε η μικροπολιτική έναντι της πολιτικής. Οι μεν ντόπιοι μηχανικοί, τοπογράφοι και εργολάβοι αυγάτισαν τις δουλειές τους (κάτι που προέταξαν ως φαίνεται κάποιοι), οι δε δυστυχείς σεισμόπληκτοι συνωστίζονται για να κλείσουν τα ραντεβού τους με τον μηχανικό που επιλέγουν και πηγαινοέρχονται στη Μυτιλήνη (από Βατερά ή Αθήνα), για να υποβάλλουν την ατέλειωτη «χαρτούρα» και για να παραστούν αυτοπροσώπως στις κατεδαφίσεις. Ενώ κάποιοι άλλοι προτίμησαν να στείλουν τα… «χαιρετίσματά τους στην γραφειοκρατία» και να παραχωρήσουν τα «χαλάσματα» των σπιτιών τους στις… κουκουβάγιες!

Και ενώ με την ανάθεση της ανοικοδόμησης σε τεχνική εταιρία, οι σεισμόπληκτοι θα έμπαιναν στα σπίτια τους σε δυο-τρία χρόνια, τώρα ,με τον τρόπο που επιλέχθηκε, «Κύριος είδε» και… «αγάντα, Μπάρμπα Στρατή»!

Τελικά, όσο θα περνούν τα χρόνια και οι σεισμόπληκτοι θα βολεύονται και θα ριζώνουν στα Βατερά, θα καθίσταται λιγότερο επιθυμητή και περισσότερο ασύμφορη η επανεγκατάστασή τους στον παλιό οικισμό της Βρίσας. Γι’ αυτό, για να αποτραπεί η μερική ή και ολική εγκατάλειψη του παλιού οικισμού, είναι ανάγκη, έστω και καθυστερημένα, να εξασφαλιστούν οι παρακάτω δυο προϋποθέσεις.
Α. να ληφθεί πρόνοια, ώστε ο ανοικοδομηθείς οικισμός να γίνει περισσότερο ελκυστικός, για ντόπιους και ξένους, με την εξασφάλιση σύγχρονων υποδομών και ευκολιών που θα παρέχει στους κατοίκους του.

Και Β΄. να διατηρηθεί ζωντανή η σχέση με τον παλιό οικισμό, τουλάχιστον, μέσω των κοινών εκδηλώσεων που θα πραγματοποιούνται στα δημόσια κτίρια.

Είναι αυτονόητο, βεβαίως, ότι η πρώτη προϋπόθεση δεν θα εξασφαλιστεί μόνον με τα… «σοβιλίκια» (τα παραδοσιακά αρχιτεκτονικά στοιχεία δεν υπήρξαν, κατά το παρελθόν, ικανά από μόνα τους να αποτρέψουν τον οικονομικό μαρασμό και την πληθυσμιακή συρρίκνωση της Βρίσας και ούτε μπορούν να υποσχεθούν το αντίθετο αποτέλεσμα για το μέλλον).

Και όσον αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση, είναι επείγουσα ανάγκη να προταχθεί η ανοικοδόμηση και η λειτουργία των εκκλησιών, Ζωοδόχου Πηγής και Αγίου Κωνσταντίνου, του Κοινοτικού Γραφείου, του Πολιτιστικού Κέντρου (Παλιά Λέσχη), της Έκθεσης Φυσικής Ιστορίας, της Βιβλιοθήκης και του ιστορικού Δημοτικού Σχολείου.

Και είναι πλέον καιρός, ενώ σε λίγο συμπληρώνεται ένας χρόνος από την αποφράδα ημέρα της 12^ης Ιουνίου, να αναλάβει την πρωτοβουλία ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μυτιλήνης, υπεύθυνος πασών των εκκλησιών της Μητροπόλεώς, για την αποκατάσταση των δύο εκκλησιών της Βρίσας. Και όσον αφορά τα λοιπά δημόσια κτίρια, θα χρειαστεί το έμπρακτο ενδιαφέρον από τον αξιότιμο Δήμαρχο Λέσβου, υπεύθυνο πάντων των Δημοτικών Διαμερισμάτων και πασών των Κοινοτήτων της Λέσβου.