Η συμφωνία με τα Σκόπια: θρίαμβος ή ταπείνωση

22/06/2018 - 14:45

Απολαύσαμε πάλι τη φιέστα που οργανώθηκε στη Βουλή των Ελλήνων με αφορμή τη συζήτηση για το Σκοπιανό που απασχολεί ολόκληρο τον Ελληνισμό. Γίναμε πάλι θεατές του ίδιου έργου. Παρακολουθήσαμε με θλίψη και οργή έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων, μια ανταλλαγή αλληλοκατηγοριών, μια συζήτηση που δεν είχε σκοπό την ενημέρωση των πολιτών σχετικά με το τόσο σημαντικό εθνικό θέμα, αλλά τη συσκότισή του για την ευκολότερη χειραγώγησή τους. Κάθε κόμμα είχε σκοπό να κατατροπώσει τους αντιπάλους με λεκτικούς ακροβατισμούς, με ευφυολογήματα που περιφρονούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και τελικά καταντούν ανούσιες «βλακείες».

Αλήθεια, ποιο υγιές πολίτευμα, για να μην πω υγιής δημοκρατία, δίνει το δικαίωμα σε ένα κόμμα που εκπροσωπεί ή μάλλον εκπροσωπούσε, όταν εξελέγη, το 35 % του ελληνικού λαού, περίπου το 1.500.000 των πολιτών, δηλαδή ισάριθμους πολίτες με αυτούς που έλαβαν μέρος στα δύο μεγάλα συλλαλητήρια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, να αποφασίζει για τόσο σοβαρά εθνικά θέματα; Ποιο υγιές πολίτευμα δίνει το δικαίωμα σε ένα άτομο, χωρίς καμιά προηγούμενη συζήτηση στη Βουλή και ενημέρωση των κομμάτων να υπογράψει οποιαδήποτε συμφωνία, καλή ή κακή, που αφορά μείζονα εθνικά θέματα; Κι όμως έγινε και αυτό!

Δεν ξέρω τι από όσα λέχτηκαν στην «ιστορική», όπως τόνισαν πολλοί, αυτή συζήτηση είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα. Γιατί, δυστυχώς, κανείς δεν μπορεί να έχει πια εμπιστοσύνη στους πολιτικούς μας. Ένα είναι βέβαιο, πως ανάμεσα σε άλλα η κυβέρνηση εκχώρησε στα Σκόπια τη «μακεδονική γλώσσα». Ισχυρίστηκε βέβαια ο Υπουργός των Εξωτερικών ότι αυτή είχε εκχωρηθεί στο παρελθόν από άλλο κόμμα στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων στον Ο.Η.Ε. Επιτρέψτε μου να πιστέψω πιο πολύ τον καθηγητή Μπαμπινιώτη παρά τον Κοτζιά, γιατί, όπως λέγεται, οι μια φορά ψεύτες είναι πάντα ψεύτες!

Όπως και αν έχει το πράγμα, η εκχώρηση της «μακεδονικής γλώσσας» στους Σκοπιανούς είναι κάτι πολύ σημαντικό και έχει εθνικές προεκτάσεις. Όταν απολογούνταν ο Σωκράτης για την κατηγορία πως δεν πιστεύει σε θεούς και ότι εισάγει «καινά δαιμόνια», κατατρόπωσε τον Μέλητο λέγοντάς του πως δεν είναι δυνατό να υπάρχουν δαιμόνια, παιδιά θεών, χωρίς να υπάρχουν δαίμονες, δηλαδή θεοί (27 b - d). Παρόμοια θα μπορούσε να πει κανείς πως δεν είναι δυνατό να υπάρχει «μακεδονική γλώσσα» χωρίς να υπάρχει «μακεδονικό έθνος». Η κυβέρνηση, δηλαδή, αναγνώρισε και την ύπαρξη «μακεδονικού έθνους» που εκπροσωπείται από τους Σκοπιανούς. Και ας υποστηρίζουν οι θιασώτες του Τσίπρα και οι υποστηριχτές της συμφωνίας πως αυτή δε μιλά για «εθνότητα», αλλά για «ιθαγένεια» και ότι δήθεν η λέξη «μακεδονικός» δεν έχει το περιεχόμενο που νομίζουμε, αλλά κάτι διαφορετικό. Τρέχα γύρευε, δηλαδή!

Έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια από τότε που ο Ηρόδοτος μίλησε για «το όμαιμον, το ομόγλωσον, το ομόθρησκον, το ομότροπον», τα στοιχεία δηλαδή εκείνα που αποτελούν τους συνεκτικούς δεσμούς των Ελλήνων. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως από τα τέσσερα αυτά στοιχεία το «ομόγλωσσον» είναι το πιο σημαντικό και το πιο σεβαστό. Η γλώσσα, κάθε γλώσσα, έχει εθνική διάσταση. Ολόκληρο το πολιτιστικό παρελθόν ενός λαού συναιρείται μέσα στο γλωσσικό του παρόν. Είναι το πιο βασικό διακριτικό γνώρισμα της εθνικής ταυτότητάς του. Είναι ο πιο ισχυρός συνεκτικός κρίκος των ατόμων που απαρτίζουν ένα έθνος. Αυτή ενώνει με θαυμαστό τρόπο τους ανθρώπους μεταξύ τους, αποτελεί το κυριότερο γνώρισμα της εθνικής τους ιδιοπροσωπίας και αποκτά τη βαρύτητα του πιο συντριπτικού τεκμηρίου για την ιστορική επιβίωση του.

Γι’ αυτό λαοί που κατέκτησαν άλλους λαούς και θέλησαν να τους αφομοιώσουν τη γλώσσα τους προσπάθησαν να ελέγξουν και να περιορίσουν. Αντίθετα, λαοί που γνώρισαν τη σκλαβιά, όπως, για παράδειγμα, ο ελληνικός, κατόρθωσαν να επιβιώσουν, γιατί διατήρησαν αλώβητη τη γλώσσα τους. Γι’ αυτό ο Παλαμάς την ονόμασε «Νικήτρα του θανάτου». Αλλά και ο γλωσσολόγος Ν. Ανδριώτης είχε πει πως η γλώσσα που κάθε λαός έχει διαμορφώσει ήταν πάντα και είναι ο άξονας που γύρω του στρέφεται ο εθνικός βίος. Μαζί της και χάρη σ’ αυτή επιζεί ιστορικά ένα έθνος.

Αυτή, λοιπόν, τη γλώσσα, την «ελληνικήν», κατά τον Ελύτη, την παραχωρήσαμε στους Σκοπιανούς με οικονομικά, όπως λέγεται, ανταλλάγματα! Όπως και αν έχει το πράγμα, αυτή η υποχώρηση στο θέμα της γλώσσας από μόνη της είναι μεγάλη ντροπή και θίγει τη φιλοτιμία του ελληνικού λαού!

 

Ο κ. Αθανάσιος Φραγκούλης είναι Δρ. Κλασικής Φιλολογίας επίτ. Σχολικός Σύμβουλος.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey