Πιάνω τον εαυτό μου, εδώ και έναν μήνα περίπου, να συντονίζει τη μικρή οθόνη του στη δική του συχνότητα. Κάθε μέρα επεισόδια από τηλεοπτικές σειρές των τριών σχεδόν τελευταίων δεκαετιών της λειτουργίας του, διαδέχονται το ένα το άλλο καθημερινά. Πώς αλλάζουν τα πράγματα! Πόσες σειρές του κάθε χειμώνα μάς καθήλωναν στους τηλεοπτικούς δέκτες! Ακριβές παραγωγές, σαφώς με τηλεοπτική αισθητική, οι περισσότερες συνδεδεμένες με σημαντικές στιγμές της ζωής μας.

Για το Mega ο λόγος ασφαλώς, για το οποίο η τελευταία απόφαση του ΕΣΡ δείχνει ότι σηματοδοτεί το άδοξο τέλος μιας φιλόδοξης προσπάθειας που τάραξε στις αρχές της δεκαετίας του ΄90, τα λιμνάζοντα τηλεοπτικά ύδατα της δημόσιας τηλεόρασης, χαράζοντας μία πορεία εντυπωσιακή, που είχε από όλα: λάμψη, χρήμα, εξουσία, διαπλοκή κατά ορισμένους, συμμαχίες με οικονομικά συμφέροντα, προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης, καλλιτεχνική ποιότητα και πρωτοπορία, αφού την πόρτα του μεγάλου καναλιού περνούσαν επί δεκαετίες μόνον οι καλύτεροι του είδους τους: ηθοποιοί, σκηνοθέτες, δημοσιογράφοι, στελέχη διοικητικά, μάνατζερ, παραγωγοί.

Η γενιά μου πέρασε την πόρτα του πανεπιστημίου, κάνοντας ζάπινγκ στα ιδιωτικά κανάλια. Τις περισσότερες φορές όταν το τηλεκοντρόλ έφτανε στο Mega, υπήρχε πάντα ένας καλός λόγος για να ξεκουραστεί πάνω στο ΚΛΙΚ: Τι να θυμηθώ; Τους εξαιρετικούς Δέκα Μικρούς Μήτσους, με τους οποίους καθιερώθηκε στο τηλεοπτικό κοινό, εκτός από τον Λαζόπουλο, ένας μεγάλος αριθμός ηθοποιών; Τις λατρεμένες Τρεις Χάριτες και τους Απαράδεκτους; Τις τηλεοπτικές μεταφορές λογοτεχνικών έργων; Το τελευταίο αντίο του Βασίλη Βασιλικού και τους Φρουρούς της Αχαΐας του Τάσου Αθανασιάδη, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Διαμαντόπουλου; Αποφοιτήσαμε με την Αναστασία που καθιέρωσε τη Μιρέλλα Παπαοικονόμου, ξεκαρδιστήκαμε με τους Δυο Ξένους, ερωτευτήκαμε με τους Ψίθυρους Καρδιάς του Μανούσου Μανουσάκη και με τον Μεγάλο Θυμό, σε σκηνοθεσία του Κώστα Κουτσομύτη, κλείσαμε το μάτι στις ανθρώπινες αδυναμίες του Πενήντα-πενήντα και της Ντόλτσε Βίτα, διοριστήκαμε με το Ταίρι μου και τη Λένη, αποκτήσαμε μόνιμη στέγη, βλέποντας Έτσι ξαφνικά και χτίσαμε καριέρα, παρακολουθώντας πίσω από την οθόνη του υπολογιστή τα Μαύρα Μεσάνυχτα. Μια τελευταία φορά, εκεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, το μεγάλο κανάλι άρχισε να γέρνει προς τη δύση του, με τις φήμες να οργιάζουν και το Νησί να σημειώνει τηλεθέαση 70%. Οι μαθητές μου παρακολουθούν κάθε απόγευμα το Παρά Πέντε.  

Το πρόγραμμα του Mega σάρωνε πάντα: στην ενημέρωση, στα τηλεοπτικά περιοδικά, στις τηλεοπτικές συζητήσεις, στις συνεντεύξεις. Από την οθόνη του παρέλασαν τα μεγαλύτερα ονόματα της εγχώριας πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής. Καθόλου τυχαία. Κάποια στιγμή, μάλλον νωρίς, ο βεντετισμός και το κυνήγι της πρώτης θέσης έδωσαν τη θέση τους στο πάθος για εξουσία. Ώσπου να κατεβάσει ρολά ο ενημερωτικός τομέας, τα πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν σ’ αυτόν αγαπήθηκαν και λοιδορήθηκαν εξίσου σφοδρά. Έφταιγαν; Προκαλούσαν τον φθόνο; Υπέπεσαν στην ύβρη; Η αλήθεια είναι πάντα κάπου στη μέση.

Η σταθερά πτωτική πορεία του μεγάλου καναλιού που γνωστοποιήθηκε τα τελευταία χρόνια στο ευρύ κοινό, φέρνει στο νου ότι και οι πιο υψιπετείς έρχεται η στιγμή που ταπεινώνονται. Αυτές τις ημέρες το μυαλό μου γυρίζει πάντα στους αδύναμους και στους ατυχείς αυτής της ιστορίας: στους περίπου πεντακόσιους εργαζόμενους στο κανάλι, στις οικογένειές τους και στο πρόβλημα που προκαλεί μια τέτοια αιμορραγία στην ήδη γονατισμένη ελληνική οικονομία. Έχω την άποψη ότι οι «αλαζόνες» και οι «κομπορρήμονες» αυτής της μεγάλης τηλεοπτικής περιπέτειας, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον, είτε είχαν από καιρό εξασφαλίσει το παντεσπάνι τους, είτε προς το τέλος αναζήτησαν αλλού τηλεοπτική στέγη. Αυτή ανευρίσκεται πάντα για τα μεγάλα ονόματα του χώρου. Αυτούς σε κάθε περίπτωση ούτε τους σκέπτομαι, ούτε τους λυπάμαι.

Λυπάμαι αντίθετα για τις μερικές εκατοντάδες μισθωτών του μεροκάματου, για τους τηλεοπτικούς συντρόφους είκοσι πέντε χρόνων, για το άδοξο τέλος μιας ωραίας περιπέτειας. Παρακολουθώ ως τηλεοπτικό μνημόσυνο το καθημερινό του πρόγραμμα των επαναλήψεων. Με πικρία που μοιραία γεννά το μη αναστρέψιμο._ 

Καλυψώ Ν. Λάζου-Μπαλτά

Φιλόλογος