Η κληρονομιά του Ηρόστρατου

28/11/2022 - 10:30

Προσωπικά λατρεύω την Τέχνη και πιστεύω ότι δεν μπορεί να υπάρξει η ζωή χωρίς αυτή.

Γενικά την Τέχνη, και όλες τις καλές λεγόμενες τέχνες.

Θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι είτε ξεκίνησε η Τέχνη από το ωραίο είτε από το ωφέλιμο, δεν παύει να είναι πηγή ζωής και αρμονίας, και ίσως το καλύτερο χόμπι του Δημιουργού. Υποστηρίζεται δε ότι η Τέχνη προϋπάρχει παντός πολιτισμού.

Μαθαίνομε τώρα τελευταία ότι γενικεύεται μια αποτρόπαιη τάση να βεβηλώνονται μέσα σε πινακοθήκες ζωγραφικά έργα διάσημων δημιουργών.

Το φαινόμενο είναι άκρως ανησυχητικό και επικίνδυνο όχι τόσο για τα εν λόγω έργα, όσο για την υπόσταση της αντίδρασης και το πολιτιστικό μέλλον αυτών των βανδάλων.

Είχαμε βέβαια και στην αρχαιότητα κάποια τέτοια φαινόμενα και ένα από αυτά ήταν η καταστροφή των «Ερμών» της αρχαίας Αθήνας από τον τολμητία και ελαφρώς ανισόρροπο Αλκιβιάδη.

Το περιστατικό όμως που στιγμάτισε την ιστορία ήταν ο εμπρησμός και η πλήρης καταστροφή του «Αρτεμισίου» της Εφέσου από τον τυχοδιώκτη Ηρόστρατο, ο οποίος έτσι μας κληροδότησε και το φαινόμενο της «ηροστράτειας δόξας».

Για την ιστορία, το Αρτεμίσιο της Εφέσου ήταν περίλαμπρος ναός του αρχαίου κόσμου και συγκαταλέγεται στα επτά αρχαία θαύματα.

Ο ναός διήνυσε πέντε (!) περιόδους κατασκευής.

Η ηροστράτεια καταστροφή του αφορά τον τέταρτο ναό κατασκευασθέντα από τον Χερσίφρονα και τον Μεταγένη κατά τον 6ο π.Χ. αιώνα.

Ο ναός ήταν ο μεγαλύτερος της αρχαιότητας, μετά το Ηραίο της Σάμου, ήταν θαύμα αρχιτεκτονικής και γεμάτος αναθηματικά έργα τέχνης τα οποία σύλησαν ο Νέρωνας και οι Γότθοι.

Το 356 π.Χ., την ημέρα που γεννιόταν ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Ηρόστρατος έκαψε τον ναό για να αποκτήσει αιώνια (αρνητική) φήμη.

Οι Εφέσιοι φυσικά τον θανάτωσαν και μάλιστα απαγόρευσαν κάθε μνεία και μνημόσυνό του.

Την ίδια στιγμή ανέθεσαν στον Χειροκράτη να οικοδομήσει τον πέμπτο ναό, και ήταν αυτός που απαριθμείται μεταξύ των επτά θαυμάτων.

Ο Ηρόστρατος δυστυχώς παρέμεινε «ζωντανός» μέσα στις δέλτους της ιστορίας για να μας θυμίζει τον «αντιήρωα» που κυνηγάει την κακή δόξα, και για να δίνει ιδέες στους σύγχρονους αρνητές του πολιτισμού.

Δεν ξέρω που θα μας οδηγούσε μια ψυχαναλυτική έρευνα των συγχρόνων βανδάλων των έργων τέχνης.

Καταρχάς η Τέχνη είναι σύμφυτη με την κοινωνία και το να πολεμάει κανείς τα έργα της είναι σαν να εκδικείται την ίδια τη λειτουργία της.

Ένας άλλος αρχετυπικός σκοπός της Τέχνης, και της διακοσμητικής και της ρυθμικής, είναι, όπως υποστηρίζεται, ο φοβισμός του εχθρού και η προσέλκυση του θήλεος (!) και λογικό σήμερα που η προσέγγιση του θήλεος βρίσκεται εν συγχύσει, να απαξιώνεται και η Τέχνη...

Ένα άλλο ερώτημα είναι μήπως τιμωρείται από αντιδραστικά πρόσωπα του σημερινού προλεταριάτου η Τέχνη που μας παρέδωσαν αστοί καλλιτέχνες;

Μήπως ακόμα τιμωρούνται έργα λόγου χάριν Εβραίων καλλιτεχνών (π.Χ. Μοντιλιάνι) από ακραίους αντισημιτιστές στα πλαίσια ενός ειδεχθούς πολιτικού ρεβανσισμού;

Μήπως ακόμα βρήκαμε ένα χυδαίο τρόπο να βρεθούμε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων;

Ή μήπως τελικά πρόκειται για μια ζηλοτυπική αντίδραση του τύπου «αφού δεν μπορώ και γω να δημιουργήσω, σου καταστρέφω το δημιούργημα»;

Και θα μπορούσε κανείς να καταλάβει τη στοχευμένη αντίδραση εναντίον πολιτικών ή αγαλμάτων, πώς δικαιολογείται όμως μια βεβήλωση των «χρυσανθέμων» ή «των κυριών της Αβινιόν»;

Φαίνεται δυστυχώς ότι όσο πάνε και πληθαίνουν οι «αντι-ήρωες» μέσα σε μια -παρά το αμάλθειο κέρας των μέσων και της πολιτιστικής αφθονίας- εκβαρβαρισμένη παγκόσμια κοινωνία ...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey