- Έχω covid!  

- Πού τον βρήκες; 

- Όλοι έχουν! 

- Εσύ από που κόλλησες;  

- Από τον Μητσοτάκη!  

- Που τον είδες εσύ τον Μητσοτάκη;  

- Στην τηλεόραση!  

- Κολλάς από την τηλεόραση;  

Καθημερινό και γλυκό μαρτύριο: να ξυπνήσεις το πρωί να είσαι καλά και να πας στη δουλειά σου. Φεύγεις το μεσημέρι, λες «αύριο με το καλό», μόλις μπεις στο αυτοκίνητο και ανάψεις τη μηχανή καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη κουβέντα ξεστόμισες! Πόση πολυτέλεια κρύβει αυτό το «αύριο». Που θα σε φορεί και πάλι γερό και ακμαίο στα τετριμμένα, στην καθημερινότητα, στις γλυκές επάλξεις της ρουτίνας να μετράς κρούσματα - και να μη συγκαταλέγεσαι σ’ αυτά- να περιμένεις να τελειώσει το ωράριο, να αντιμετωπίζεις δυσκολίες και προβλήματα, συγκρούσεις και αμήχανες καταστάσεις, να γελάς με τα ασήμαντα, να συμπληρώνεις τη μικροιστορία σου με ένδοξες σελίδες πολύτιμης αλλά ρωμαλέας ανωνυμίας.  

Ίσως αυτό γίνεται και το μεγαλύτερο δίδαγμα της πανδημίας: η συμμετοχή στην ευτυχία του ασήμαντου είναι η μεγαλύτερη απόλαυση που αξιώθηκε ο άνθρωπος! Ακόμη και αυτός που την ίδια στιγμή καταπιάνεται με σημαντικά και σπουδαία. Η ηδονή του ταπεινού, του αοράτου, του ασήμαντου, η απόλαυση του τίποτα γίνεται η επίγνωση της ύπαρξης, η τέλεια ευτυχία, η συνείδηση της ύπαρξης στην ολότητα και στην ακεραιότητα της, τουλάχιστον έτσι όπως η φύση μας αξίωσε να γεννηθούμε: Τι χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος; Ανθρώπους, ασφάλεια, υγεία σωματική και ψυχική, με άλλα λόγια όσα γεμίζουν την ταπεινή του υπόσταση και του εξασφαλίζουν τη βεβαιότητα ότι αξίζει να ζει, να χαίρεται και να απολαμβάνει.  

Ο φόβος της αρρώστιας είναι καθημερινός: σαν ένα στοίχημα επιβίωσης που κερδίζεται μέρα με τη μέρα. Γύρω μας οι άλλοι ενδίδουν και εμείς μένουμε (ακόμη - για πόσο;) αλώβητοι! «Αποκτούμε αντισώματα», όπως το περιγράφει η επιστήμη. Αντέχουμε στα δύσκολα και μαθαίνουμε ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε σε σκληρές περιστάσεις! Η ψυχούλα μας το ξέρει!  

Η εποχη επωαζει την υπορρητη αρρωστοφοβια ολων μας: εκει που οδηγεις αμεριμνος στην αθηναικη νυχτα, απολαμβανοντας τη μουσικη και τον δρομο που δεν τελειωνει, τη διαδρομη παγωνει το τηλεφωνο:  

- Ειμαι θετικος!  

- Πως εγινε; 

- Ενιωσα μια θερμη, εκανα ένα τεστ και βγηκα θετικος!  

Ξαφνικα αισθανεσαι να σου φουντωνει μια φλογα και αποζητας μανιωδως ένα τεστ! Ευτυχως ο δρομος για το σπιτι είναι ακομη μακρυς. Σταματημενο στο επομενο φαναρι σε βρισκει το επομενο τηλεφωνο:  

- Ειμαι θετική!  

- Γιατί;  

- Είχα δέκατα και είπα να το ψάξω!  

Αποκτάς δέκατα αυτοστιγμεί! Και φούντωση! Σταματάς στο πρώτο φαρμακείο, για να σκοτώσεις τη μαγεία της νύχτας! Αρνητικό το rapid! “Λάθος κινάνε” σκάφτεσαι. Φτάνεις στο σπιτι και αδειαζεις όλο το κουτί με τα τεστ! «Όλα ελαττωματικά». Τηλεφωνείς σε ένα αγαπημένο σου πρόσωπο: - Έχω κορονοιο!  

-Που το ξέρεις;  

-Έκανα τεστ! 

- Και;  

- Είναι αρνητικό άλλα έχω! Το νιώθω!  

Ακούς τον ήχο από το ακουστικό που δείχνει ότι απότομα διακόπηκε η συνομιλία Το πρωί ξυπνάς και δεν αισθάνεσαι κανένα σύμπτωμα. Ντύνεσαι, στολίζεσαι και πηγαίνεις άλλη μια μέρα στη δουλειά σου! Μια ακόμη υπέροχη μέρα στον αθηναϊκό Ήλιο! «Δεν είμαι καλά» σου εμπιστεύεται το διπλανό γραφείο. «Έχεις δέκατα;» «Χώρισα» Αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι η ζωή γράφεται με μελάνι και με εμπειρίες!  

Ζούμε σε άλλη μια περίεργη εποχή! Είναι δύσκολο να ασχολείσαι με τον εαυτό σου, με όσα συμβαίνουν γύρω σου - είναι και αναπόφευκτο! Εποχή της αλληλεγγύης- εποχή της ενδοστρέφειας! Η άνοιξη ακόμα αργεί πεισματικά! Μεταφορικά και κυριολεκτικά! Η άνοιξη είναι ένας μεγάλος έρωτας. Για τη ζωή! «Οποίος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φόρες πεθαίνει» είπε ο ποιητής! Το σκάφτομαι κάθε φόρα που μαθαίνω για βομβαρδισμούς αμάχων- πέρσι ήταν οι εντατικές, φέτος ο πόλεμος! Η ζωή είναι ωραία, όταν είναι όλη δίκη σου, πρόσφορη να την ξοδέψεις, όπου και όπως θες! Γενναιόδωρα!