«Οίνος κάτοπτρον νου» έλεγε κάποτε ο εκ των επτά σοφών Πιττακός ο Μυτιληναίος και εμείς σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να συμπληρώσουμε «και κυβέρνησις κάτοπτρον λαού», και για να ακριβολογήσουμε, και κάτι χειρότερο.

Άλλωστε το δήλωσε πρόσφατα και ρητά στη Βουλή και κατά τη συζήτηση των μέτρων του τετάρτου μνημονίου, ο υπουργός των Οικονομικών. Ξεγυμνώνοντας με έναν προκλητικό και αναίσχυντο τρόπο τη σύγχρονη πραγματικότητα, είπε ότι «εκείνη την ώρα άλλωστε κανείς δεν θα παρακολουθεί το ναό της δημοκρατίας γιατί απλούστατα οι εννιά στους δέκα Έλληνες θα βλέπουν μετά μανίας το “Survivor”», στο κατάλληλα διαμορφωμένο φυσικό τοπίο της Δομινικανής Δημοκρατίας, με την οποία το μόνο που μας συνδέει -και βέβαια δεν είναι καθόλου λίγο- είναι ότι υπήρξε η πρώτη χώρα στον κόσμο, ως ενωμένη τότε Αϊτή, που αναγνώρισε την Ελληνική Επανάσταση, που μας βοήθησε με 45 τόνους καφέ και με 100 εθελοντές που σκοτώθηκαν όλοι για την ελληνική ελευθερία!

Οι επιζήσαντες λοιπόν. Ένας τίτλος τουλάχιστο προκλητικός για την προσπάθεια ενός λαού να επιβιώσει χωρίς μέσα και χωρίς προοπτική μέσα σ’ έναν ομιχλώδη και βασανιστικό λαβύρινθο.

Η δήλωση δυστυχώς, ήταν αληθής και απηχεί τα επίσημα σκορ της τηλεθέασης.

Οι Έλληνες, που θεμελίωσαν το «λόγο» στα μαθηματικά, στη φιλοσοφία και στην ερμηνεία τού σύμπαντος κόσμου, έχουν περιέλθει (κατά πλειοψηφία) σε μια βαρβαρική «αλογία».

Και τι είναι αλογία; «Ασυμφωνία προς τον ορθό λόγο, παραλογισμός και ανεξήγητη ασυναρτησία», κατά τα λεξικά.

Το σπίτι τους καίγεται («των οικιών αυτών εμπιπραμένων...») κι αυτοί διασκεδάζουν χαζεύοντας ανόητες γυμναστικές επιδείξεις τύπου κατασκηνώσεως (καλοπληρωμένες βέβαια!) και προσχεδιασμένους και άσφαιρους διαπληκτισμούς της ψευτομαγκιάς και της ανοησίας.

Αυτή η αλογία δεν παρατηρείται βέβαια μόνο στο κοινωνικό επίπεδο αλλά δυστυχώς βασιλεύει και στο ανώτατο πολιτικό. Αυτή τη στιγμή, η κρίση της χώρας μπορεί να αντιμετωπισθεί με δύο άμεσα μέτρα: την ελαχιστοποίηση των πρωτογενών πλεονασμάτων και τα μέτρα ποσοτικής χρηματοπιστωτικής χαλάρωσης. Πρόκειται για δύο μέτρα του οικονομικού ορθολογισμού και της επιστημονικής δεοντοπραξίας, μέτρα που συμφέρουν και την Ελλάδα αλλά και τον εσμό των δανειστών.

Γιατί λοιπόν δεν επιχειρούνται;

Τι περιμένουν όλοι μ’ αυτό το χρονοφθόρο και αλυσιτελές μαρτύριο της σταγόνας;

Αλλά ας γυρίσουμε στην αλογία των καθημερινών ανθρώπων.

0,5% τηλεθέαση η σπουδαία διδακτική σειρά της «Cosmote», «History», 60% το «Survivor». Αυτή είναι η πνευματική και η καλαισθητική επιτομή του Νεοέλληνα.

Είναι βέβαια σαφέστατο ποιος ευθύνεται. Καταρχάς τα μέσα της ενημέρωσης που επιμένουν να ταΐζουν με σανό «μπεστ σέλερ», τα τηλέπληκτα πλήθη του κόσμου. Ασφαλώς και η Εκπαίδευση που δεν μπορεί να ανοίξει τους πνευματικούς ορίζοντες του λαού, και φυσικά η προϊσταμένη κυβέρνηση που δεν μπορεί, και φοβάμαι ότι δεν θέλει, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις της εθνικής ανάτασης και της διαφυγής από τη μαζική κατάθλιψη.

Ο λαός για να ασχοληθεί με το πνεύμα του, την ιστορία του και όλα τα καλά έργα, πρέπει να λύσει τα άμεσα και αδήριτα βιοτικά του προβλήματα. Το «ευ ζην» του, δεν χτίζεται με άδειο στομάχι και άδειες τσέπες. Υπάρχουν βιοτικές προτεραιότητες.

Είπαν ότι η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού, αλλά πολύ φοβάμαι ότι υπάρχει και μια πολύ πιο σκοτεινή και απαισιόδοξη άποψη: η πολιτική να είναι -σε εποχές που κολλάμε στη λάσπη- η τέχνη του ανέφικτου!...