Το πανελλήνιο αυτή την περίοδο βιώνει τη φρίκη από τον θάνατο που βρήκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα τρία αθώα αγγελούδια, η Μαλένα, η Ίριδα και η Τζωρτζίνα. Τα φριχτά γεγονότα που σχετίζονται με τον θάνατό τους έφεραν στον νου μου τη Μήδεια του Ευριπίδη. Μια ανάγνωση αυτής της τραγωδίας μπορεί να μας δείξει πώς λειτουργούν τα πράγματα σε ανάλογες περιπτώσεις και να μας βοηθήσει ίσως να ερμηνεύσουμε με κάποιο τρόπο πολλές πλευρές της τραγικής μητέρας των τριών ανήλικων παιδιών. Η προϊστορία του μύθου είναι η εξής: Ο Ιάσων έχει οργανώσει τη γνωστή από τη μυθολογία Αργοναυτική εκστρατεία με σκοπό να πάρει το «χρυσόμαλλο δέρας» από την Κολχίδα. Αυτός πετυχαίνει τον στόχο του με τη βοήθεια της Μήδειας, της κόρης του βασιλιά της χώρας Αιήτη. Ο Ιάσων παίρνει μαζί του τη Μήδεια που τον ερωτεύτηκε και επιστρέφει στην Ελλάδα. Εγκαθίσταται στην Κόρινθο, όπου παντρεύεται την κόρη του βασιλιά Κρέοντα, τη Γλαύκη. Από αυτό το σημείο αρχίζει το έργο.  

Η παραμάνα των παιδιών που εμφανίζεται δηλώνει για την κυρία της πως «μ’ έρωτα στην καρδιά της βαθιά είναι λαβωμένη για τον Ιάσονα». Δηλώνει ακόμα πως «σ’ έχτρα τώρα πια η αγάπη έχει γυρίσει» και πως «η Μήδεια η δόλια, προδομένη, τους όρκους του φωνάζει και τον λόγο που΄ χαν δώσει με το δεξί τους χέρι και την πίστη την πιο μεγάλη της παντρειάς που τώρα χάθηκε». Αποτέλεσμα της προδοσίας της από τον Ιάσονα είναι η Μήδεια «Τα παιδιά της να μισεί κι ούτε να τα βλέπει θέλει».  

ΟΙ λόγοι για τους οποίους μια γυναίκα μπορεί να σκοτώσει τα παιδιά της ποικίλουν. Η Μήδεια δεν είναι «προβληματική», αλλά σ’ αυτή τη φάση της ζωής της συναντά ένα σοβαρό πρόβλημα και αυτό ρυθμίζει τη συμπεριφορά της. Η Μήδεια συμπεριφέρεται σαν «αγριεμένη λιόντισσα» και αναλύει η ίδια την κατάστασή της λέγοντας, όταν εμφανίζεται, «πως κακό αναπάντεχο τη βρήκε που την αφάνισε, πως χαρά πια δεν βρίσκει στη ζωή της και γυρεύει να πεθάνει, γιατί ο άνδρας της που ‘ταν το παν για κείνη, απ’ όλους τους άλλους χειρότερος βγήκε». Αλήθεια, πόσα ζευγάρια δεν βιώνουν στη ζωή παρόμοιες καταστάσεις; Μήπως και στην περίπτωση των τριών αθώων παιδιών που χάθηκαν με περίεργο και ανεξήγητο τρόπο υπόκειται κάποιο ερωτικό κίνητρο; Η Μήδεια μάλιστα σχολιάζει τον ρόλο που παίζει ο έρωτας στη ζωή των γυναικών και λέει χαρακτηριστικά: «γιατί δειλή είναι η γυναίκα σε όλα τ’ άλλα //κι αδύναμη, μηδέ βαστά άφοβα να βλέπει τ’ άρματα,// μα, όταν προσβληθεί στον έρωτά της, μυαλό πιο τολμηρό στο κακό δεν υπάρχει». Τα λόγια αυτά θυμίζουν το γνωστό στάσιμο της Αντιγόνης του Σοφοκλή, όπου λέγεται πως αυτός που έχει καταληφθεί από έρωτα φέρεται σαν τρελός και ότι «ο έρωτας διαστρέφει το μυαλό των ανθρώπων και τον στρέφει στο κακό».  

Η εκδικητική μανία της Μήδειας γίνεται εντονότερη, όταν ο Κρέων, ο βασιλιάς της Κορίνθου και πεθερός της, της ανακοινώνει την απόφασή του να την απομακρύνει από την Κόρινθο με τα παιδιά της και την καλεί να φύγει, γιατί την φοβάται. Αυτή υποκριτικά τον διαβεβαιώνει πως δεν πρόκειται να του κάνει κακό και τον παρακαλεί να την αφήσει να μείνει στη χώρα. Τελικά αυτή κερδίζει την έγκριση της παραμονής της στη χώρα μια μέρα. Τότε αυτή εξομολογείται στον Χορό πως μέσα σ’ αυτή τη μέρα τρεις απ’ τους εχθρούς της νεκρούς θα ρίξει: τον πατέρα, την κόρη του και τον άντρα της, τον Ιάσονα. Είναι χαρακτηριστικό πως καμιά αναφορά στα παιδιά δεν γίνεται σ’ αυτό το σημείο. Στην συνάντηση του Ιάσονα με τη Μήδεια που ακολουθεί αυτή απαριθμεί τη βοήθεια που πρόσφερε και τις θυσίες που έκανε γι’ αυτόν και αναφέρεται στην αχαριστία και την προδοσία του, ενώ ο Ιάσων παρουσιάζεται πολύ διαλλακτικός και ψύχραιμος, προσπαθεί να δικαιολογήσει την πράξη του και εμφανίζεται πρόθυμος να τη βοηθήσει. 

Την κρίσιμη αυτή στιγμή εμφανίζεται ο βασιλιάς της Αθήνας Αιγέας. Η Μήδεια του ανακοινώνει το δράμα που ζει και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, τον πείθει πως μπορεί να τον βοηθήσει να αποκτήσει παιδιά που τόσο επιθυμεί και αυτός της προσφέρει ως ανταμοιβή άσυλο στη χώρα του. Έτσι, η Μήδεια έχει εξασφαλίσει τα νώτα της και θέτει σε εφαρμογή το σχέδιό της. Τώρα η Μήδεια αλλάζει σχέδιο: δεν θα σκοτώσει τον άνδρα της, αλλά όλους εκείνους που αυτός αγαπά: τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τον πατέρα του. Θέλει να τον αφήσει να ζει και να θρηνεί τη χαμένη του ευτυχία.  

Ο Χορός προσπαθεί να την αποτρέψει ρωτώντας την «Και θα τολμήσεις τα παιδιά σου να σκοτώσεις;». Η ηρωίδα επιμένει και δίνει την εξήγηση για το ανόσιο έργο που σχεδιάζει λέγοντας : «Γιατί βαθιά έτσι τον άντρα μου θα τον πληγώσω». Αλήθεια, πόσες φορές οι γονείς δεν χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως μέσο εκδίκησης και όργανο που θα τους βοηθήσει να πετύχουν τον σκοπό τους; Η Μήδεια έχει πλήρη συνείδηση του εγκλήματος που σχεδιάζει να διαπράξει, όπως δείχνουν τα λόγια της: «Του κάκου η σκέψη με βαραίνει// κι αισθάνομαι καλά το κακό που θα κάνω,// όμως το πάθος κυβερνά τη θέλησή μου// που δυστυχίες μεγάλες φέρνει στους ανθρώπους». Ο Χορός δεν συμφωνεί με την πρόθεση της Μήδειας να σκοτώσει τα παιδιά της και εκφράζει τους προβληματισμούς του λέγοντας: «Πού θε να βρεις της ψυχής το κουράγιο ; //Ποια δύναμη την καρδιά και το χέρι// σε κρίμα θα σπρώξει βαρύ// στα παιδιά σου ενάντια;».  

Σε μια δεύτερη συνάντησή της με τον Ιάσονα η Μήδεια φέρεται υποκριτικά. Προσποιείται πως έχει μετανιώσει και ζητά συγχώρεση για τη στάση της και το ξέσπασμα του θυμού της και λέει πως ο γάμος που αυτός έκανε είναι ωφέλιμος για όλους. Ο Ιάσων δείχνει συμπάθεια, τη βεβαιώνει πως θα φροντίσει για τα παιδιά και εκδηλώνει την αγάπη του γι’ αυτά. Η Μήδεια ζητά να της επιτρέψει να στείλει τα παιδιά στην αντίζηλή της με δώρα -«πέπλο ψιλό και χρυσό στεφάνι»- να την παρακαλέσουν να ζητήσει από τον πατέρα της να μη τα διώξει από τη χώρα. Ο Ιάσων πέφτει θύμα της πλεκτάνης που η Μήδεια τού έχει στήσει. Έτσι τα παιδιά φεύγουν με τα δώρα να συναντήσουν τη Γλαύκη, δώρα που είναι δηλητηριασμένα και θα φέρουν τον θάνατο σε όποιον τα αγγίξει. Γι’ αυτό, όταν ο Παιδαγωγός ανακοινώνει πως η Γλαύκη δέχτηκε τα δώρα, η Μήδεια δεν χαίρεται, αλλά ταράζεται , γιατί νιώθει πως η εκδίκησή της φτάνει στο φοβερό της τέρμα. Είναι φανερό πως στη ψυχή της παλεύουν η δίψα της εκδίκησης και η μητρική αγάπη, αλλά νικά η πρώτη!  

Γι’ αυτό η είδηση του θανάτου της Γλαύκης και του πατέρα της που έρχεται δεν γεννούν φρίκη στην ψυχή της ηρωίδας, αλλά την γεμίζουν με χαρά. Τώρα είναι πια αποφασισμένη να σκοτώσει τα παιδιά της, «για να μη τα σκοτώσει», όπως λέει, «άλλο πιο εχθρικό και βάρβαρο χέρι»! Η αδίστακτη μάνα μπαίνει στο σπίτι και σκοτώνει τα παιδιά της. ΔΙΔΑΓΜΑ: Ο σκοπός της να τιμωρήσει τον Ιάσονα πέτυχε, έγινε όμως και η ίδια δυστυχισμένη, γιατί αντιπληρώθηκε με τον σκληρότερο τρόπο η πληγωμένη περηφάνια της.