ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ

07/06/2021 - 12:57

 

Ο σοφός Δημόκριτος ο Αβδηρίτης, αυτός ο γίγαντας της φυσικής επιστήμης αλλά και ο παιδαγωγός του ανθρωπίνου βίου, είχε πει «βίος ανεόρταστος, μακρή οδός απανδόκευτος» που σημαίνει ότι «μια ζωή χωρίς γιορτές και διασκέδαση μοιάζει με μακρύ δρόμο χωρίς πανδοχείο».

Αυτά βέβαια ισχύουν σε μια φυσιολογική κοινωνία που όλοι έχουν το ρόλο τους, που όλοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο παράγουν και που η εργασία είναι ο βασιλιάς της.

Σήμερα ο ιός και τα μέτρα κατά του ιού έχουν αποκαλύψει μια εφιαλτική εικόνα που δεν μπορούμε ακόμα να την αντιληφθούμε και που προφητεύει ένα δυσοίωνο μέλλον.

Σε μια κοινωνία που τα μυρμήγκια είναι πια μειονοψηφία, αυτό που σύμφωνα με όλες τις προθέσεις πρέπει (πάλι) να κατακτήσουμε είναι δυστυχώς το βάθρο της αέναης σχόλης του τέττιγος και της ασταμάτητης διασκέδασης.

Η σοφή γλώσσα μας πολύ προνοητικά πήρε ένα ρήμα της διασκόρπισης και του αφανισμού (το «διασκεδάζω» της αρχαίας) και το’ ριξε στη σημερινή ψυχαγωγία!

Οι εικόνες που κατοχυρώνουν την ευημερία μας και προδιαγράφουν τον δρόμο της ευτυχίας δεν είναι άλλο τι παρά αθρόα και ολονύκτια πάρτι λικνιζομένων (που κάποια τελειώνουν και με ... μαχαιρώματα!) και ρακέτες μαζί με καλλίγραμμους γλουτούς παρά θιν’ αλός, όπως θα’ λεγε ο Όμηρος.

Αυτά μας πασάρουν κάθε μέρα ως τη νέα μας Χαναάν τα αξιοθρήνητα δελτία των ειδήσεων.

Έλεγε προχθές μια κυρία στο ρεπορτάζ της «απελευθέρωσης»(...): «Τίποτα άλλο δεν θέλω στη ζωή μου, παρά να βγαίνω όπως σήμερα με τις φίλες μου και να τρώμε!».

Ο ορισμός της ευτυχίας!

Και καφές. Παντού καφές.

Αυτός ο πάλαι ποτέ επονομαζόμενος, όχι και τόσο τιμητικά, «ρουφιάνος του τσιγάρου» έχει γίνει παντοκράτωρ και έχει κατακλύσει -για να μην πούμε λεκεδιάσει- τον οικονομικό και τον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Το όνειρο, ένα χρόνο τώρα, κάθε χειμαζομένου από τον ιό πολίτη είναι να βγει με έναν καφέ στο χέρι και να συναντήσει τους άλλους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.

Θα πρέπει όμως κάποια στιγμή να κατανοήσουμε -και αυτό είναι πιθανό να γίνει και δια της βίας ....- ότι η κοινωνία μας λειτουργεί σαν μια μεγάλη οικονομική μονάδα.

Αυτή η μονάδα πρέπει να επιτελεί σε ιδανικά ποσοστά παραγωγή, κατανάλωση και πάγιες επενδύσεις.

Ό, τι παράγουμε μας πλουτίζει και δυναμώνει τη θέση μας στη διεθνή κοινότητα.

Ό, τι καταναλώνουμε προορίζεται απλώς να μας συντηρεί, αλλά σε μεγάλη έκταση μας εξαντλεί και μας υποθηκεύει.

Καφές λοιπόν και σεργιάνι.

Ακόμα και οι κινητοποιήσεις για τα εργασιακά δικαιώματα είναι προσχηματικές και μια ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε την αεργία και τη ραστώνη.

Το χειρότερο απ’ όλα είναι το ότι πέσαμε στην παγίδα της «παραγωγικής κατανομής» της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διαλύσαμε όλο τον βιομηχανικό και βιοτεχνικό ιστό της χώρας και αποδεχθήκαμε τον ρόλο του υποτακτικού ξενοδόχου βαφτίζοντας μάλιστα το έργο του «βαριά βιομηχανία»!!

Μια χώρα προικισμένη με ανεξάντλητους και αδαπάνητους φυσικούς πόρους αλλά και με υποδειγματικό επιχειρηματικό δαιμόνιο των ανθρώπων της ανά τους αιώνες (μια ματιά στον παγκόσμιο Άτλαντα μας δείχνει ότι όλον τον κόσμο τον έχτισαν και τον εκπαίδευσαν Έλληνες) κατάντησε να κάθεται δέκα μήνες και να περιμένει τους υπόλοιπους δύο, με προσευχές, τον τουρίστα.

Κι αν αυτός ο τουρίστας φέτος, όπως εκείνος ο «βάρβαρος» του Καβάφη, δεν έρθει;...

 

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey