Γένεσις - Πανελλαδικές Σημειώσατε 2

16/06/2022 - 11:30

Καταιγίδα; Τυφώνας; Επικίνδυνο καιρικό φαινόμενο, ασφαλώς και κοινωνικό, η μήπως απλώς μια συνηθισμένη αναμενόμενη διαδικασία; Χαμογελώ πικρά κάθε πρωί στη θέα των μαμάδων που ξεροσταλιάζουν έξω από τα βαθμολογικά κέντρα. Συμβαίνει και στην καρδιά της Αθήνας: γονείς συζητούν σε πηγαδάκια, παίζουν με τα κινητά, κάποτε φωνασκούν ασκόπως και δέχονται παρατηρήσεις, γιατί, χωρίς να το θέλουν, ενοχλούν τα βλαστάρια τους, γονείς που προσπαθούν να αλιεύσουν πληροφορίες για τη δυσκολία των θεμάτων, τις απαντήσεις, το ύψος των βάσεων. Πολλαπλασιάζουν τα αναμενόμενα μόρια με το περιεχόμενο του τραπεζικού τους λογαριασμού και επενδύουν στην τριτοβάθμια, ελπίζοντας την κοινωνική και κυρίως την οικονομική εξασφάλιση των παιδιών τους.

Άλλο είναι το δράμα που εκτυλίσσεται μέσα στις αίθουσες των εξεταστικών κέντρων: Αγχωμένοι έφηβοι ανησυχούν αν παρέδωσαν το κινητό και αν θα το ξαναβρούν σώο και αβλαβές στην είσοδο, αν και πόσες φορές θα χρειαστεί να επισκεφτούν την τουαλέτα και πόσο ύποπτη θα χαρακτηριστεί η «ανάγκη» τους, αν τα θέματα θα είναι τα αναμενόμενα, αν θα χρειαστεί να αλλάξουν πόλη, για να σπουδάσουν, αν θα τους περιμένει κάποιος, εκτός από τους γονείς τους, μόλις χτυπήσει το τελευταίο κουδούνι και βγουν «από αυτή τη φυλακή» του διαβάσματος, του εγκλεισμού, της προσμονής και της ελπίδας.

Δεν το γνωρίζουν όχι ακόμα τουλάχιστον, αλλά στην αληθινή ζωή δεν υπάρχουν ΣΟΣ, έτοιμες λύσεις, αναμενόμενες απαντήσεις. Δεν υπάρχει διδακτέα υλη, άρα προσέρχονται ακούσια απροετοίμαστοι στις καθημερινές αναποδιές, ειδικά στις αναπάντεχες. Στην αληθινή ζωή αντίπαλοι δεν είναι οι γονείς και οι καθηγητές. Ξαφνικά αυτοί γίνονται, συνήθως ερήμην τους, συμπαραστάτες, ο αντίπαλος δεν είναι ορατός, δεν είναι σαφής, κάποτε δεν είναι αντιμετωπίσιμος. Στην πραγματική ζωή μαθαίνεις να παίρνεις μηδέν, εκεί που ξέρεις ότι αξίζεις το «άριστα». Δεν εξαρτώνται όλα από τις καλές προθέσεις, την καλή προετοιμασία, το κοφτερό μυαλό ούτε ασφαλώς από τον ιδεαλισμό και τις μεγάλες φιλοδοξίες, η τύχη πάλι κάθε φορά που την έχεις ανάγκη, δε δηλώνει απαραίτητα «παρούσα».

Μέσα στις αίθουσες των εξεταστικών κέντρων αθώοι έφηβοι υφίστανται κρίσεις πανικού, πριν καλά - καλά βρεθούν αντιμέτωποι με τα μεγάλα προβλήματα της ζωής. Έξω από τα σχολικά κτίρια οι γονείς ένα βήμα απέχουν από μια ακόμη κρίση, πριν μάθουν τα αποτελέσματα, πριν συνειδητοποιήσουν αν μπορούν να ανταποκριθούν στο γονικό καθήκον: να σπουδάσουν τα βλαστάρια τους. Τι να σου πει η «Γένεσις» κάτω από αυτές τις συνθήκες; Μόνον βροχή και αέρα μπορεί να φέρει, έναν μίνι κατακλυσμό να καθαρίσει το τοπίο, να ξελαμπικάρει την ατμόσφαιρα, να επιτρέψει σε όλους να διαπιστώσουν την αξία της γαληνής, μετά από τη θύελλα.

Παρασκευή μεσημέρι, ένα μισάωρο αφού το κουδούνι που σημαίνει τη λήξη της εξέτασης έχει χτυπήσει, βγαίνω στον άδειο δρόμο. Τα τελευταία γραπτά του κέντρου έχουν πακεταριστεί και έχουν αναχωρήσει για το βαθμολογικό κέντρο. Χαζεύω τη δεντροστοιχία στην κάψα του μεσημεριού. Τίποτα δεν προμηνύει το συναισθηματικό άγχος της τελευταίας εβδομάδας μέσα στο δαιδαλώδες σχολικό συγκρότημα. Πίσω βγαίνει συνάδελφος. Μου υπενθυμίζει ότι κάποτε βγήκαμε από ένα εξεταστικό κέντρο, εκείνη πρωτοδιόριστη καθηγήτρια τότε, η αφεντιά μου υποψήφια του πανεπιστήμιου και της ζωής. Δεν το θυμάμαι. Οι μαθητές μου δυσκολεύονται να με καταλάβουν, όταν τους λέω πως δε θυμάμαι τις εξετάσεις, τα θέματα, τα πρόσωπα, τα αποτελέσματα. Δεν έχουν ακόμη καταλάβει πόσες προκλήσεις κρύβει η ζωή. Είναι σαν να βρίσκεσαι μέσα σε μια φουρτουνιασμένη θάλασσα και να πηδάς τα κύματα. Αυτό που σκάει πίσω σου πρακτικά είναι ανύπαρκτο. Αξία έχει το επόμενο και όσα βλέπεις να έρχονται και αγωνιάς αν μπορείς να τα υπερπηδήσεις. Αξία έχει η ζωή που συνεχίζεται με τις προκλήσεις και τους νέους στόχους. Αξία δεν έχει μια ζωή χωρίς στόχους!

Βάζω στο κλειδί στη μηχανή του αυτοκίνητου. Τριήμερο της Πεντηκοστής με καταιγίδες. Στους μαθητές μου, σε όλους τους μαθητές εύχομαι ανέφελα αποτελέσματα. Πατώ γκάζι.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey