Εθνική Τραγωδία

07/08/2018 - 17:37

Ελλάδα, χώρα των θαυμάτων. Η χώρα του πατριωτισμού αλλά και των εφιαλτών. Των ευεργετών αλλά και των μαυραγοριτών. Του άπλετου φωτός αλλά και του ερεβώδους ζόφου. Ελλάδα, που ως άλλος Κρόνος τρως τα παιδιά σου. Παντού και πάντα. Στους σεισμούς, στη θάλασσα, στα ρέματα, στις πυρκαγιές, κ.λπ. Αυθόρμητα γεννάται το ερώτημα, πώς αυτή η ταλαίπωρη χώρα αντέχει; Πώς ως ράτσα εξακολουθούμε να υπάρχουμε; Προ μηνών βιώσαμε τη δολοφονική πλημμύρα στη Μάντρα Αττικής με 28 νεκρούς. Προ ημερών στο Μάτι Αττικής πυρκαγιά, έκοψε σε χρόνο μηδέν τη ζωή 91 συνανθρώπων μας! Πόνος ανείπωτος, κλαυθμός, οδυρμός. Κηρύχθηκε τριήμερο πανελλήνιο πένθος. Ο Πρωθυπουργός ανέλαβε την πολιτική ευθύνη. Και μετά; Ατυχώς, αναλύσεις επί αναλύσεων όπως μετά από κάθε τέτοια τραγωδία. Τι έφταιξε, ποιός, γιατί, πότε,… κ.α.

Το ότι η διαχρονικά σώρευση ατομικών και συλλογικών ευθυνών οδήγησε αθροιστικά στα σημερινά αδιέξοδα, ατυχώς παρασιωπείται. Ο κοινωνικός μιθριδατισμός μας έκανε να βιώνουμε κατάσταση άκρας παθητικοποίησης. Έτσι μπροστά στα μάτια τοπικών αρχόντων, δημόσιας διοίκησης, εκτελεστικής εξουσίας, κοντολογίς συνολικά όλων μας, βλέπουμε να γίνονται εγκλήματα σε βάρος της Ελληνικής κοινωνίας. Πώς αντιδρούμε; Αδιάφορα, παθητικά. Βλέπουμε να μπαζώνονται ρέματα, να φράζεται αιγιαλός, ν’ αποκλείεται παραλία, να χτίζονται δάση («αστικοποίηση των δασών»! νεολογισμός ειδικού), να ξεφυτρώνουν «αυθαίρετα», οικισμοί χωρίς μελέτες, χωρίς ρυμοτομία, άναρχα. Βλέπουμε πολλών ειδών αυθαιρεσίες πολεοδομικής και χωροταξικής φύσεως. Και τι κάνουμε; Κλείνουμε τα μάτια. «Ωχ αδερφέ, τι με νοιάζει εμένα» κ.α. Ο τέλειος στρουθοκαμηλισμός. Και φθάνουμε στην ώρα της κρίσεως. Τότε που η Φύση διαλέγει να μας δοκιμάσει. Και σείεται η γη από σεισμό πολλών ρίχτερ, ή πέφτει βροχή κάποιων μηνών σε λίγες ώρες, ή ξεσπά πυρκαγιά ενώ λυσσομανά ο αγέρας, κ.λπ. και τότε αρχίζει η κατάρρευση σπιτιών, κατασκευών, κ.λπ. που μας καταπλακώνουν, οι πλημμύρες που μας πνίγουν, η φωτιά στο δάσος που κατακαίει τα πάντα και εμάς τους ίδιους, κ.α.

Το ότι δεν σεβαστήκαμε νόμους, διατάξεις, οδηγίες, προδιαγραφές, κ.λπ. το παραγνωρίζουμε. Φταίνε οι άλλοι. Ποτέ εμείς. Το «όταν τρως αγουρίδες, στο τέλος μουδιάζουν τα δόντια σου» το ξεχνούμε. Αρκεί να γίνει το δικό μας. Να μη πληρώσουμε, να κερδοσκοπήσουμε, να βολευτούμε. Εμείς. Ο εαυτούλης μας. Από κει και πέρα «γαία πυρί μειχθείτο».

Και φθάσαμε στις πυρκαγιές της 23/07/2018.

Από το μεσημέρι πυρκαγιά στην Κινέττα και Γεράνια όρη κατέκαιε δάσος, μάντρες, σπίτια, οικήματα! Ευτυχώς, τελικά χωρίς ανθρώπινα θύματα. Το απόγευμα στις 5.00, εκδηλώνεται πυρκαγιά στην Αν. Αττική (Ν. Βουτζά, Μάτι). Οι συνθήκες ιδιαίτερα αντίξοες. Μπάτης 8 - 9, με ριπές 11 μποφόρ. Η εξάπλωσή της ταχύτατη. Μέσα σε 1,5 - 2 ώρες ολοκληρώθηκε η τραγωδία. Υλικές καταστροφές αστρονομικές. Εξαφάνιση δάσους χιλιάδων στρεμμάτων. Όλεθρος περιβαλλοντικός. Το χείριστο, εκατόμβη νεκρών, τραυματιών και αγνοουμένων.

Από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, υπουργών, αντιπεριφερειαρχών, δημάρχων, ανωτέρων διοικητικών υπαλλήλων, φορέων (ΤΕΕ, κ.α.) ακούστηκαν αλήθειες. Αλήθειες θεόπικρες. Ότι το Μάτι που κυρίως επλήγη, τα εντός του δάσους κτισμένα σπίτια κατά 90% και πλέον ήταν αυθαίρετα. Ότι δεν διαθέτει διεξόδους διαφυγής, ότι η διαμήκης κεντρική οδός (Μαραθώνος), θεωρητικά αντιπυρική ζώνη, δεν έδρασε ως τέτοια, ότι δεν υπήρχαν εγκάρσιοι δρόμοι και οι λίγοι υπάρχοντες απεδείχθησαν δρόμοι-παγίδες, στενοί, με κάθε λογής εμπόδια, αδιέξοδοι προς τη θάλασσα. Δηλ. η παραλία ήταν απροσπέλαστη. Τούτα όλα, εγκλώβισαν όλους αυτούς τους δύσμοιρους που δυστυχώς έγιναν παρανάλωμα πυρός. Γενικά, η χωροταξία και πολεοδομία εκεί, ήταν έννοιες κενού περιεχομένου. Τέλος, ότι η Πολιτεία ανεχόταν όλα αυτά.

Ατυχώς η Ελλάδα διαθέτει πάρα πολλά «Μάτια» (κατά τους προσφάτως αναρτησθέντες δασικούς χάρτες, στα δάση πανελληνίως υπάρχουν γύρω στους χιλιοπεντακόσιους νέους οικισμούς!). Ποία άραγε η θεραπεία όλης αυτής της παθογένειας για να μη ξαναθρηνήσουμε παρόμοιες εκατόμβες; Ο Πρωθυπουργός στο έκτακτο επί τούτω Υ. Σ.(27/7/2018), αφού ανέλυσε τα της τραγωδίας, είπε ότι χρειάζεται άμεση αναμόρφωση και αναβάθμιση του μηχανισμού πολιτικής προστασίας, δεσμευόμενος σχετικά.

Έκλεισε δε, λέγοντας: «Να εγγυηθούμε έτσι το απλό και αυτονόητο για κάθε πολιτισμένη κοινωνία: ότι δεν θα υπάρξουν άλλες παρόμοιες τραγωδίες».

Άραγε, οι πρωθυπουργικοί αυτοί λόγοι θα έχουν αξία εμπράκτως; Μακάρι…

 

* Ο  Τάκης Χαραλ. Ιορδάνης (Ph.D.) είναι Πρόεδρος του Συνδέσμου Προβληματισμού & Παρέμβασης για την Ανάπτυξη της Λέσβου «ΠΙΤΤΑΚΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», τ. Διευθύνων Σύμβουλος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων, τ. Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλ. Μεταλλειολόγων Μηχανικών.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey