Η Μούσα της μουσικής έχει προοιωνισθεί όλα τα σοβαρά θέματα και όλα τα δεινά της χώρας. «Πέσ’ τε να’ ρθουν σεισμολόγοι, είναι σοβαροί οι λόγοι» έλεγε ο Ρασούλης σε ανύποπτο χρόνο.

Ήτανε πράγματι και τώρα σοβαροί οι λόγοι, και τους είδαμε πάλι όλους στο γυαλί: σεισμολόγους, πυρκαγιολόγους, δασολόγους, πολεοδόμους, οικολόγους και βέβαια τους γενικούς γραμματείς και τους πυροσβέστες και αστυνόμους των επτά αστέρων και όλους τους ανεπίτρεπτα επιτετραμμένους.

Η Ελλάδα εξακολουθεί μετά από κάθε τραγικό γεγονός να κλειδωνίζεται εκ των υστέρων, αντί, ως έδει, εκ των προτέρων.

Οι σωροί των συζητήσεων και των ex post επισημάνσεων και των δικαιολογιών ξεπέρασαν για μια ακόμα φορά τους σωρούς των σορών και τα αποκαϊδια της τρομερής πυρκαγιάς στο Μάτι, εκείνης της αποφράδας Δευτέρας 23ης Ιουλίου.

Με κάτι τέτοιες συμφορές έχει γεμίσει το ελληνικό ημερολόγιο αποφράδες ημέρες.

Άκουσα από γνωστό δημοσιογράφο μετά την απίστευτη τραγωδία (κι αυτή εμείς τη γεννήσαμε...) ότι η Ελλάδα έχει αποκτήσει μια μοναδική πολιτική τεχνογνωσία που δύσκολα μπορείς να τη συναντήσεις σε άλλα έθνη: την ικανότητα να διαχέει με κατάλληλο τρόπο τις ευθύνες ανάμεσα στις διάφορες εμπλεκόμενες υπηρεσίες, όρα και τα ταλανίζοντα θέματα της οδοποιίας, των υποδομών, των πολεοδομικών σχεδιασμών, της διαχείρισης σοβαρών κρίσεων, της «δασικής» αντιμετώπισης του δάσους κ.λ.π.

Τι είναι όμως ευθύνη και πώς στοιχειοθετείται;

Ας ανατρέξουμε πάλι στο έτυμον. Ευθύνη, εκ του «ιθύς» που σημαίνει ευθύς, ίσιος και δίκαιος.

Στην αρχαία Αθήνα υπήρχαν οι «εύθυνοι», ένα ειδικό σώμα δέκα ελεγκτών ενώπιον των οποίων λογοδοτούσαν οι πρεσβεύσαντες ή οι διοικήσαντες.

Εμείς σήμερα αναλαμβάνουμε οι ίδιοι την πολιτική ευθύνη και αζημίως.

Αφιερώσαμε μάλιστα και άρθρο στο σύνταγμά μας, το διαβόητο 86, με το οποίο εξαφανίζεται η ευθύνη των υπουργών και υφυπουργών και τους μετεγκαθιστά στο ποινικό απυρόβλητο.

Το τι είδαμε, αλλά προπαντός το τι ακούσαμε, αυτές τις μέρες είναι απερίγραπτο. Βγήκανε εκ των υστέρων, που σημαίνει βέβαια εκ του ασφαλούς, ειδικοί επί των ειδικών, πολεοδόμοι, δημογράφοι, μετεωρολόγοι, ένστολοι και μη, εν ενεργεία και εν αποστρατεία, όλοι δημόσιοι λειτουργοί (αλήθεια ποιος τους πληρώνει κάθε μήνα όλους αυτούς, και γιατί;...) και προτείνουν λύσεις, πλατφόρμες, στρατηγικούς άξονες, αναπτυξιακά σχέδια και σχέδια δράσης πέντε σημείων !...

Κάποτε σε πολύ πιο δύσκολα και πιο φτωχά χρόνια υπήρχε αίσθηση του χρέους, ευθύνη και χριστιανική αλληλεγγύη.

Σήμερα πόσο πρέπει ακόμα να φτωχύνουμε για να διορθωθούν οι εξουσίες;

Πόσο πρέπει να «εξαθλιωθούμε» για να ανακαλύψουμε τέτοιους κοινωνικούς «άθλους» που στολίζουν τον πραγματικό άνθρωπο, τον άνθρωπο που κληρονόμησε και τον Προμηθέα αλλά και τον καλό Σαμαρείτη;...