Το πλέον σοβαρό πρόβλημα, που υπονομεύει την αντιπροσωπευτικότητα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, είναι η αποχή μεγάλου μέρους των πολιτών από την εκλογική διαδικασία, με αποτέλεσμα τα κόμματα που πλειοψηφούν και αναλαμβάνουν την διακυβέρνηση, σύμφωνα με την «αρχή της δεδηλωμένης», καθώς και τα κόμματα που μειοψηφούν και παίρνουν την θέση της Αντιπολίτευσης, να έχουν εκλεγεί από ένα εκλογικό σώμα που αποτελείται από το ήμισυ, σχεδόν, του λαού που έχει, συνολικά, δικαίωμα ψήφου. 

Η αναντιστοιχία ανάμεσα στο σύνολο των πολιτών που έχουν τα νόμιμα δικαιώματα του εκλέγειν (και του εκλέγεσθαι) και του ποσοστού των πολιτών που ασκούν, τελικά, το εκλογικό τους δικαίωμα, προκαλεί την αμφισβήτηση του κατά πόσον η αναδειχθείσα πλειοψηφία νομιμοποιείται να κυβερνά στο όνομα της πλειονότητας του λαού, όπως επαγγέλλεται το δημοκρατικό πολίτευμα: «και όνομα μεν δια το μη ες ολίγους αλλ΄ες τους πλείονας οικείν , δημοκρατία κέκληται» (Θουκυδίδης). 

Ένα, ακόμα, αρνητικό αποτέλεσμα που προκαλείται, όταν ένα μεγάλο μέρος του λαού, δεν ασκεί το εκλογικό του δικαίωμα και το οποίο, τελικά, δεν εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο, ούτε από την κυβερνώσα ούτε από την αντιπολιτευόμενη παράταξη, είναι ότι οι απέχοντες από την εκλογική διαδικασία τηρούν, συνήθως, περισσότερο αρνητική στάση, απέναντι, γενικά, στην Πολιτική και αντιδρούν, με εντελώς ανεξέλεγκτο και ακραίο τρόπο, απέναντι στις πολιτικές που εφαρμόζονται, ανεξαρτήτως αν αυτές αποτελούσαν προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβερνώσας πλειοψηφίας. 

Εξάλλου, η αδιαφορία ή η άρνηση για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος και η περιορισμένη συμμετοχή των πολιτών στην εκλογή των αντιπροσώπων του λαού στο Κοινοβούλιο επηρεάζει αρνητικά την αντικειμενικότητα των κριτηρίων για την αξιολόγηση των υποψήφιων για το βουλευτικό αξίωμα και την επιλογή εκείνων των προσωπικοτήτων που κρίνονται κατάλληλοι για το βουλευτικό αξίωμα ως έχοντες τα απαιτούμενα προσόντα και «την έξωθεν καλή μαρτυρία», διότι είναι αποδεδειγμένο ότι όσο ευρύτερο είναι το εκλογικό σώμα, τόσο μεγαλύτερη είναι και η πιθανότητα να ισχύσουν ουσιαστικότερα και αντικειμενικότερα κριτήρια για την επιλογή των υποψήφιων βουλευτών. 

Πρέπει, όμως, να επισημάνουμε ότι ο πολιτικός ρόλος του πολίτη είναι διαρκής και πολύ ευρύτερος, διότι τα καθήκοντα που του έχει αναθέσει το δημοκρατικό πολίτευμα δεν περιορίζονται, μόνον, στην υποχρέωσή του να ασκεί, μια φορά, στα τρία ή τέσσερα χρόνια, το εκλογικό του δικαίωμα. Ως πολίτης μιας χώρας που απολαύει το ύψιστο αγαθό της Δημοκρατίας και της ελευθερίας οφείλει να αγρυπνεί, διά βίου, για την προστασία, την διαφύλαξη, αλλά και την παραπέρα διεύρυνσή αυτών των αγαθών. Οφείλει να παραμένει ενεργός πολίτης, που σημαίνει ότι: 

1. φροντίζει να αποκτήσει σαφή και πλήρη γνώση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων, που ορίζουν για κάθε πολίτη το Σύνταγμα και οι Νόμοι της χώρας.

2.ενδιαφέρεται και ενημερώνεται για τα προβλήματα που απασχολούν την κοινωνία, καθώς και για τις σχετικές αποφάσεις της κεντρικής ή της τοπικής εξουσίας. 

3. τοποθετείται δημόσια, σε σχέση με τις αποφάσεις και τις πράξεις της εξουσίας, διαφωνεί με αυτές ή τις επικροτεί και τις στηρίζει. Καταθέτει τις απόψεις του και τις προτάσεις του. Συμμετέχει στον δημόσιο διάλογο.

4.αγωνίζεται με ειρηνικά μέσα και τρόπους για την διόρθωση των κακώς κειμένων, για να καταδικάσει τον ανορθολογισμό, την παρανομία και την φαυλότητα στον δημόσιο βίο και, παράλληλα, αγωνίζεται για την κατίσχυση της λογικής και της αλήθειας και υποστηρίζει ό,τι συμβάλλει στην πρόοδο του τόπου του και στην προκοπή των κατοίκων του. 

5. χρησιμοποιεί τις γνώσεις που διαθέτει και- όσον εξαρτάται από τον ίδιον, προσωπικά-αξιοποιώντας την δύναμη και της 4ηςεξουσίας (Τύπο), ενημερώνει, προβληματίζει και κινητοποιεί τους συμπολίτες του για την μαζικότερη διεκδίκηση του κοινωνικού συμφέροντος, την αποκατάσταση του δικαίου και την ταχύτερη επίλυση των προβλημάτων.
6. εφόσον διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα, την γνώση και την ικανότητα, και εφόσον διαπνέεται, πραγματικά, από την διάθεση προσφοράς προς το κοινωνικόσύνολο,συμμετέχειστα κοινά αναλαμβάνοντας ενεργό και υπεύθυνο ρόλο στις κοινωνικές και πολιτικές δομές. 

Συνοψίζοντας:ανεξάρτητα από τα θεσμοθετημένα όργανα,τα οποία είναι εντεταλμένα, στα δημοκρατικά καθεστώτα, για να κρίνουν και να ελέγχουν τις πράξεις της εξουσίας, δικαίωμα αλλά και υποχρέωση αποτελεί για τον « καλό και αγαθό πολίτη» της σύγχρονης εποχής, από την θέση που βρίσκεται και εξαντλώντας τις δυνατότητες που διαθέτει, να συμβάλλει στην ομαλή και αποδοτική λειτουργία του κοινωνικοοικονομικού και του πολιτικού συστήματος, με τον δημόσιο λόγο του και την ειρηνική του δράση,με την συμμετοχή του στα συλλογικά Όργανα και στα Κέντρα λήψης των αποφάσεων και, βεβαίως, με την ψήφο του, εκεί που κρίνονται τα βασικά ζητήματα της οργανωμένης κοινωνίας, οι αξίες και η ποιότητα της ανθρώπινης ζωής, και εκεί που πρέπει να επιλεγούν οι άξιοι εκπρόσωποι του λαού, οι οποίοι θα εγγυηθούν την πρόοδο και την ομαλή συνέχεια του πολιτισμού και της κοινωνικής ζωής. 

Η Δημοκρατία και η πατρίδα έχουν ανάγκη, όχι μόνο από άξιους, μπροστάρηδες, πολιτικούς, που «ηγούνται» του λαού, αλλά και από πολίτες που πολιτεύονται χωρίς ιδεοληπτικές αγκυλώσεις, χωρίς δογματισμούς, προλήψεις και προκαταλήψεις, πολίτες που πορεύονται στην ζωή τους με την πυξίδα της λογικής και της επιστήμης και με τον δείκτη της πυξίδας σταθερά προσηλωμένο στην αλήθεια και το δίκιο. 

Και έχει σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα το φαινόμενοπου παρατηρείται της αποφυγής ανάληψης πολιτικού ρόλου, στην κεντρική πολιτική σκηνή, από αξιόλογους συμπολίτες μας και σημαντικές προσωπικότητες, που έχουν διαπρέψει στον τομέα των επιστημών, έχουν συμβάλει, έμπρακτα, στην οικονομική ανάπτυξη και έχουν επιτελέσει σημαντικό εθνικό και κοινωνικό έργο, προσωπικότητες που θα μπορούσαν να παίξουν και σημαντικό πολιτικό ρόλο αναλαμβάνοντας ευθύνες στην κεντρική πολιτική σκηνή, οι οποίοι, όμως,αποθαρρυνόμενοι από το χαμηλό- και συχνά τριτοκοσμικό- επίπεδο της πολιτικής ζωής, ακολουθούν την λαϊκή ρήση του «ου μπλέξεις», και αποστασιοποιούνται από την Πολιτική. 

Η αποχή και η απουσία από την ενεργό πολιτική ζωή αυτών των προσωπικοτήτων, που έχουν αποδείξει, στην πράξη, τις εξαιρετικές δυνατότητες που διαθέτουν, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την ομαλή και σταθερή πορεία της χώρας και την κοινωνική πρόοδο: η απουσία των άξιων από την πολιτική ζωή οδηγεί, νομοτελειακά, στην παράδοση της πολιτικής ευθύνης στους ανάξιους και ανεύθυνους πολιτικούς, διότι η ζωή απεχθάνεται τα κενά και σπεύδει να τα γεμίσει με ό,τι πρόχειρο βρίσκει. Και η Ιστορία διδάσκει ότι όταν απουσιάζουν οι άριστοι από το πολιτικό γίγνεσθαι, βρίσκουν την ευκαιρία να κυριαρχήσουν οι τυχάρπαστοι και οι φαύλοι, οι δημαγωγοί και οι μωροφιλόδοξοι και- στην καλύτερη περίπτωση- οι θλιβερές μετριότητες! 

Οι συνέπειες από την κυριαρχία των λαοπλάνων και των επίδοξων « εθνοσωτήρων» στην πολιτική μας ζωή έχουν κοστίσει ακριβά στην χώρα μας. 

Και η Ιστορία έχει καταλογίσει τις ευθύνες, όχι μόνον στους ανάξιους πολιτικούς αλλά και στους πολίτες που επέλεξαν την ασφάλεια του…καναπέ τους και την σιωπηρή θέαση των τεκταινόμενων! 

Γιατί για τον υπεύθυνο πολίτη, όταν βλέπει το κακό και σιωπά, η σιωπή δεν είναι «χρυσός», είναι δειλία.