«Όλοι εδώ στο χωριό, είναι υποψήφιοι!» μου απάντησε γέροντας φίλος, όταν το ρώτησα για τις εκλογές, προ ημερών που επισκέφθηκα το γενέθλιο μου τόπο, διευκρινίζοντάς μου, «άλλοι για την κοινότητα, άλλοι για το δήμο μας, άλλοι για την περιφέρεια. Για την ευρωβουλή δεν ξέρω ακόμα …» συμπλήρωσε υπαινικτικά. Η υπερβολή αυτή στα λόγια του φίλου μου περιγράφει τα αυτοδιοικητικά τεκταινόμενα στο τόπο μας, που όσο πλησιάζουμε προς την κάλπη (26 Μαΐου), η κινητικότητα θα γίνεται εντονότερη. Οπωσδήποτε περισσότερο απ’ τις προηγούμενες φορές, αφού τώρα έχουμε το νέο Δήμο Δυτικής Λέσβου - και θα εκλέξουμε το Δήμαρχο και τους δημοτικούς άρχοντες μας. Οι υποψήφιοι Δήμαρχοι του, είναι: Γιάννης Συκάς (Πολυχνιάτης), Ταξιάρχης Βέρρος, Νίκος Χήρας (Καλλονιάτες), Στρατής Ζαφείρης (Ναπαίος). Μαζί τους στοιχίζονται, απ’ ότι βλέπουμε στους υποψήφιους συμβούλους τους που ανακοινώνουν, τα ενεργότερα μέλη των κοινωνιών του κάθε χωριού.

Γι’ αυτά, καταλυτικό ρόλο παίζουν οι δύο νέοι νόμοι. Ο πρώτος, με το εμβληματικό όνομα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ», που κατά το εισαγωγικό του σημείωμα αποβλέπει, στην εμβάθυνση της δημοκρατίας, ενίσχυση της συμμετοχής και βελτίωση της οικονομικής και αναπτυξιακής λειτουργίας των ΟΤΑ και ο δεύτερος, που αφορά στο νησί μας, ο νόμος του σπασίματος του Δήμου «Τέρατος Λέσβου», για το οποίο χρόνια παλέψαμε. Έτσι, δι ’αυτών η αυτοδιοίκησή μας καλείται να βρει το σωστό βηματισμό της και να πορευθεί κατά πως πρέπει και της αξίζει. Ασφαλώς, μετά την εννεαετή περίοδο της «Καλλικρατείου» αιχμαλωσίας μας, της οποίας συνέπεια ήταν τα χωριά μας να βρεθούν στο χείλος του γκρεμού και της ολικής κατάρρευσής, ζητούμενο είναι να ξεφύγουν αυτά απ’ το ζόφο, υπανάπτυξη και μιζέρια που βίωναν κατ’ αυτήν και να πάρουν το δρόμο της ανόρθωσης, ανάπτυξης και πληθυσμιακής ανάτασής τους.

Και αν μεν το εγχείρημα της νέας αρχιτεκτονικής «Κλεισθένης», στην πράξη θα κριθεί διαχρονικά ανά την επικράτεια και το νησί μας, αυτό που χειροπιαστά έχουμε στη Λέσβο είναι οι δύο Δήμοι. Τους «Μυτιλήνης» και «Δυτικής Λέσβου», ως ο ονοματοθέτης τους «βάπτισε». Σόλικο! Λογικής, ασυνέπεια! Ή γεωγραφικός προσδιορισμός και στα δύο, δηλαδή Δυτικής Λέσβου ο ένας, Ανατολικής Λέσβου ο άλλος, ή μ’ άλλο κριτήριο λ.χ. ιστορικό, Μυτιλήνης ο ένας και π.χ. Μηθύμνης, ο άλλος.

Πολύ φοβούμαι ότι το λογικό αυτό παράδοξο είναι άλλη μια επίτευξη του Μυτιληνοκεντρισμού και των παρεμβάσεών του. Αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρξε τέτοια παρέμβαση, το όνομά «Μυτιλήνη» ενδεχομένως επελέγη στο να τιμηθεί η πρωτεύουσα του νησιού, συνεπικουρούντων κι άλλων παραγόντων. Όπως, ότι η Μυτιλήνη είναι η έδρα της ομωνύμου Μητροπόλεως, αλλά και επαρχίας, από δε ιστορικής απόψεως ότι υπήρξε εκ των πέντε πόλεων/κρατών της αρχαίας Λέσβου, το ισχυρότερο.

Αντίστοιχα ο νεότευκτος δήμος αντί του με γεωγραφικό προσδιορισμό ονόματος, θα μπορούσε να φέρει ένα εκ των ονομάτων των πόλεων/κρατών της αρχαιότητος που βρίσκονται στην έκτασή του, ήτοι Ερεσού, Αντίσσης, Μηθύμνης. Με δεδομένο δε ότι η επαρχία του μεγίστου μέρους του νέου Δήμου ονομάζεται Μηθύμνης, το ίδιο και η Μητρόπολη, ο νεότευκτος Δήμος θα μπορούσε κάλλιστα να αποκαλείται Δήμος Μηθύμνης, με πρωτεύουσα την Καλλονή. Ποιά κριτήρια χρησιμοποίησε ο ονοματοθέτης των νέων Δήμων, δεν μπορώ να ξέρω.

Πολλοί δήμοι της χώρας, είναι γνωστό, ότι φέρουν ιστορικά ονόματα, λ.χ. Μινώα στην Κρήτη απ’ την κλασσική αρχαιότητα, ή λόγου χάρη Ρήγα Φερραίου στη Μαγνησία απ’ τη σύγχρονη. Έτσι, αν θα θέλαμε για το Δυτικής Λέσβου, κάποιο αντίστοιχο, υπάρχουν πλείστα όσα απ’ την μακραίωνη ιστορία μας.

Λίγο προ του σπασίματος του Δήμου Λέσβου, ευρισκόμενοι στη φάση της αναμονής, έγινε μια άτυπη διαδικασία ονοματοδοσίας στα ΜΚΔ. Διάφοροι, πρότειναν διάφορα ονόματα, όπως, Δήμος: Καλληνέων, Μάκαρος έδως, Πυρραίων, Λυρικής Λέσβου. Ο γράφων το παρόν, θέλησε κι αυτός να υπάρξει ονοματοθέτης και πρότεινε το: Δήμος Ορφέως. Για όλες τις προαναφερθείσες ονοματοδοσίες, δόθηκε επαρκώς αιτιολογημένη επιχειρηματολογία. Σ’ ότι με αφορά, η δική μου πρόταση, στηρίχθηκε στο ότι το νησί μας συνδέεται με ένα ιδιαίτατης βαρύτητας όνομα, του θεϊκού, Μύστη Ορφέα και το μύθο που τον συνοδεύει. Μια σύνδεση μ’ ένα τοπωνύμιο, που υπάρχει για 30 και πλέον αιώνες, τα Α(Ο)ρφίκια. Η αγκάλη, δίπλα στα Λάψαρνα, εκεί, που το κύμα του Αιγαίου έβγαλε τη λύρα και την κεφαλή του. Στο τότε εκεί υπάρχον Βακχείο του Διονύσου, ετάφη η χρησμοδοτούσα κεφαλή, καθιστάμενο έτσι το Μαντείο του Ορφέως, που συναγωνιζόταν σε αίγλη και δόξα, ακόμη κι αυτό των Δελφών, επί αιώνες.

Κι αν τα προαναφερθέντα, εμπίπτουν σε πλαίσια συζήτησης φιλολογικής βραδιάς, αυτό που ως αδήριτη ανάγκη επιβάλλεται, είναι ο νεότευκτος Δήμος, να διοικηθεί σωστά. Θέλω να πιστεύω ότι η κάλπη θα επιλέξει τους αριστείς, ώστε τούτη να ικανοποιηθεί κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, για το καλό όλων μας, των δημοτών του. Γένοιτο!