Τις τελευταίες μέρες εμφανίζεται να υπάρχει μια κινητικότητα σε σχέση με τον επαναπροσδιορισμό της διοικητικής διαίρεσης του Δήμου Λέσβου. Ανεξάρτητα από την θετική ή όχι έκβαση αυτής της κινητικότητας, θα πρέπει οπωσδήποτε να διατυπωθούν και να υιοθετηθούν προτάσεις, που πέρα από επιθυμίες, τοπικισμούς ή φιλοδοξίες, να μπορούν να είναι αφενός υλοποιήσιμες και αφετέρου λειτουργικές, ώστε να μην καταλήξουμε από τον ένα δήμο τέρας σε άλλες μορφές δήμων που δεν θα μπορέσουν ιστορικά, γεωγραφικά και διοικητικά, να εφαρμοστούν και να λειτουργήσουν.

Από το 2008 που ξεκίνησε η συζήτηση για τον «Καλλικράτη», οι τότε αυτοδιοικητικοί άρχισαν να διατυπώνουν απόψεις και προτάσεις, όπως η πρόταση μας για τους τρεις δήμους στην ολομέλεια της τότε ΤΕΔΚ, με αποκορύφωμα τις αποφάσεις των τότε κομματικών οργανώσεων της περιοχής μας (Πλωμαρίου, Πολιχνίτου, Ευεργέτουλα, Αγιάσου και Γέρας) το 2010, αλλά και τις συναντήσεις μεταξύ των δημοτικών συμβουλίων των δήμων αυτών, όπου σαφέστατα και ξεκάθαρα περιγραφόταν η ανάγκη δημιουργίας Νότιου Δήμου, στο πλαίσιο της συνολικής διαίρεσης του νησιού μας σε τρεις δήμους.

Η διαίρεση αυτή προέκυπτε και προκύπτει από το πληθυσμιακό όριο που θέτει ο «Καλλικράτης» για διοικητική επάρκεια και αυτοτέλεια, όριο που πρέπει να υπερβαίνει τους 20.000 κατοίκους. Η όποια άλλη διαίρεση (πάνω από 3 δήμους), δημιουργεί «υποτελείς» διοικητικά δήμους, χωρίς τεχνική υπηρεσία και χωρίς ουσιαστική αυτονομία, «υποτελείς» στον μεγάλο κεντρικό δήμο της Μυτιλήνης. Από την άλλη μεριά, η διαίρεση αυτή που παραπέμπει στην γεωγραφική, ιστορική και διοικητική διαίρεση αιώνων, του τόπου μας, μέσα από τις τρεις επαρχίες της Λέσβου, δίνει πέρα από την αυτοτέλεια και κατά συνέπεια την διαχείριση πόρων και αναπτυξιακών προοπτικών, την δυνατότητα σημαντικής εκπροσώπησης των παλαιών δήμων, στα νέα δημοτικά συμβούλια που θα προκύψουν, εκπροσώπηση που στο σημερινό ενιαίο Δήμο Λέσβου είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη. Δηλαδή για παράδειγμα, ενώ στο σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο, πρώην δήμοι, όπως το Πλωμάρι, η Γέρα, η Αγιάσος, ο Πολιχνίτος αλλά και ο Ευεργέτουλας, δεν εκπροσωπούνται καθόλου ή εκπροσωπούνται με 2-3 το πολύ συμβούλους, στον νέο Νότιο Δήμο θα μπορούν να εκπροσωπούνται με πάνω από 10 δημοτικούς συμβούλους ο καθένας, αφού η πληθυσμιακή ποσόστωση τους υπερδιπλασιάζεται στον δήμο των 20.000 κατοίκων.

Στο πλαίσιο δε συμφωνίας μεταξύ των παλαιών δήμων, θα μπορούσε ακόμα και δέσμευση για εναλλαγή των υποψήφιων δημάρχων, να υπάρξει, τουλάχιστον μέχρι να εδραιωθεί η ενιαία συνείδηση και λειτουργία του νέου Νότιου Δήμου.

Αντίστοιχη μπορεί βέβαια να είναι και η σύνθεση και δομή του Δημοτικού Συμβούλιου του «Βόρειου Δυτικού Δήμου».

Καταλήγοντας, καταστροφική θα είναι η διαίρεση σε δυο δήμους, που κάποιοι σιγοψιθυρίζουν ή έχουν αποφασίσει ήδη, δεδομένου ότι καμία διοικητική, ιστορική, γεωγραφική ή λειτουργική πραγματικότητα, δεν την δικαιολογεί.

Οι παλαιοί δήμοι δε της περιοχής μας (Πλωμάρι, Γέρα, Πολιχνίτος, Ευεργέτουλας και Αγιάσος), θα συνεχίσουν να αποτελούν το σημερινό «τραγικό υπόλοιπο» του μητροπολιτικού Δήμου Μυτιλήνης.

Ας σκεφτούν οι σημερινοί αυτοδιοικητικοί της περιοχής μας, ότι το 2010, είχαμε βρει κοινό τόπο συνεννόησης. Σήμερα ίσως, όπως φαίνεται, να είναι η τελευταία ευκαιρία να υπερβούμε μικρότητες, σκοπιμότητες ή μωροφιλοδοξίες και να δημιουργήσουμε μια νέα προοπτική για το νότιο κομμάτι του νησιού μας. Απλά ας κοιτάξουμε από ψηλά το νησί μας και ας σκεφτούμε μια φορά λογικά σε τούτο εδώ τον τόπο.

* Ο Παναγιώτης Θεοδωρίδης είναι Αρχιτέκτονας.