Δεν πρόλαβε να τελειώσει το διάγγελμα, γέμισαν τα κοινωνικά δίκτυα αναρτήσεις με σχόλια για την υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από όσα διαβάζω δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι η Αντιπολίτευση θα τη στηρίξει, ποτέ δεν ξέρεις όμως! Παρατηρώ με έκπληξη ότι θεσμοθετείται το εξής παράδοξο: Οι δυο πρόσφατες Κυβερνήσεις πρότειναν για Πρόεδρο ένα πρόσωπο που πιστώνεται σε γενικές γραμμές στο αντίπαλο πολιτικό δέος! Πολιτικά παιχνίδια το λέμε αυτό στο χωριό μου!

Και τι δεν άκουσα για την υποψήφια Πρόεδρο μέσα σε ένα βράδυ: ότι είναι διακεκριμένη επιστήμονας, ότι αγαπά τις γάτες, ότι έριξε στα μαλακά τον Παπακωνσταντίνου, ότι έκοψε τον 13^ο και 14^ο μισθό! Από όσα μαθαίνω και όσα καταλαβαίνω πίσω από τα σχόλια των δελτίων ειδήσεων είμαι απολύτως σίγουρη ότι δεν θα πλήξουμε! Τολμώ να κάνω την πρόβλεψη ότι μάλλον δύσκολα θα αποφύγουμε τις κόντρες αλλά, βρε αδερφέ, τόσα γίνονται στη Λιβύη, τόσα κάνει ο Τραμπ, τι θα συμβεί αν καυγαδίσουν οι πολιτικοί μας αρχηγοί; Καιρό έχουν να ανάψουν τα αίματα!

Διαβάζω άπειρα σχόλια που επαινούν το φύλο της υποψήφιας Προέδρου. Αυτό και αν είναι εξαιρετικά σεξιστικό: γιατί έχει σημασία το φύλο του προσώπου που εκλέγεται στο ανώτατο πολιτικό αξίωμα; Για να έχουμε κάτι να συζητάμε; Η ανάδειξη μιας γυναίκας σε θώκο εξουσίας και μάλιστα πολιτικό, σημαίνει απαραίτητα και άρση διακρίσεων, σεξισμού, άσκηση πολιτικής που δεν στηρίζεται στην εφαρμογή του δικαίου της πυγμής; Να θυμίσω πρόχειρα την Άνγκελα Μέρκελ; Την Κριστίν Λαγκάρτ; Την «δημοκρατική» Μαντλίν Ολμπράιτ; Δεν χρειάζονται περισσότερα αντιπαραδείγματα. Και σκεφτείτε ότι ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι θεσμικός με λιγότερη δύναμη από τις κυρίες που μόλις ανέφερα. Όχι ότι διαφωνώ στην ανάδειξη γυναικών στα ανώτατα αξιώματα, κάθε άλλο. Θέλουμε γυναίκα για να σπάσει απλώς η γυάλινη οροφή που εμποδίζει τις γυναίκες να κάνουν καριέρα; Ή μήπως περιμένουμε ότι μία γυναίκα, επειδή είναι γυναίκα, θα εφαρμόσει πολιτικές που δεν αναπαράγουν το δίκαιο του ισχυρότερου στην κοινωνία; Έχετε συνειδητοποιήσει ότι το φύλο δεν αποτελεί εγγύηση για κάτι τέτοιο;

Ανέκαθεν ήμουν της άποψης ότι τα πρόσωπα πρέπει να κρίνονται με γνώμονα την προσωπική τους διαδρομή, το έργο, την αξιοπρέπεια, την τιμιότητα και τις αρχές τους. Όχι με κριτήριο το φύλο τους. Δεν παραγνωρίζω τις πρόσθετες δυσκολίες που συναντά μία γυναίκα, ειδικά αν είναι σύζυγος και κυρίως μητέρα, να εξελιχθεί επιστημονικά και επαγγελματικά, πόσο μάλλον να αποκτήσει πολιτικά αξιώματα. Φοβάμαι όμως ότι η ίδια η πολιτική έχει αποδείξει ότι η αξιολόγηση των προσώπων με βάση το βιολογικό τους φύλο αποδεικνύεται από αφελής έως γραφική. Μόνον ως τέτοια μπορώ να κρίνω τα πανηγύρια που στήθηκαν διαδικτυακά για την πιθανότητα να έχουμε για πρώτη φορά στην πρόσφατη κοινοβουλευτική μας ιστορία γυναίκα ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Τι θα αλλάξει δηλαδή; Όχι τι θα αλλάξει, αν εκλεγεί η συγκεκριμένη κυρία. Τι θα αλλάξει επειδή εκλέγεται μία κυρία - να το ξεκαθαρίσω.

Ζούμε σε κρίσιμες εποχές με διεθνείς εξελίξεις που μόνον ανησυχία προκαλούν. Η θέση μας στη διεθνή σκακιέρα, όπως αποδείχθηκε δύο φορές το τελευταίο δεκαήμερο, δεν είναι ισχυρή. Όχι ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα την ισχυροποιήσει. Στην περίοδο που διανύουμε όμως επιβάλλεται το πρόσωπο που εκλέγεται στο αξίωμα αυτό να διαθέτει σοβαρές ιστορικές γνώσεις, πολιτική πείρα, οξυδέρκεια και αντανακλαστικά που να του/της επιτρέπουν να ανταποκριθεί στις αμήχανες (ας το γράψω κομψά) διπλωματικές (τουλάχιστον) εντάσεις που φοβάμαι ότι θα αντιμετωπίσουμε. Ας ελπίσουμε απλώς το καλύτερο.

Μπαίνω στον πειρασμό και θα το γράψω, κλείνοντας: Πολύ χάρηκα την επανίδρυση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής. Μήπως να ιδρυθεί μια κλειστή δομή στο κτίριο που θα στεγάσει το Υπουργείο; Στους ορόφους κάτω από την ηγεσία; Να καταλάβει και ο κύριος Υπουργός γιατί φωνάζουν οι Χιώτες, γιατί ξεσηκώνονται οι Μυτιληνιοί; Μου έλειψε ο δικός μας από το κάδρο!