Το λένε, παιδί μου, όλοι οι αστρολόγοι, όσοι γνωρίζουν τουλάχιστον. Κοίταξε να ενημερωθείς σωστά! Ο ωροσκόπος, λένε, άσχετα με το ζώδιο, προσδιορίζει τον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι, την εντύπωση που προκαλούμε στο κοινό. Ε, λοιπόν, πρέπει να τον βρούμε τον ωροσκόπο! Να μάθουμε, να μη μάθουμε; Να καταλάβουμε πώς μας προσλαμβάνουν οι άλλοι, όταν μας συναντούν.

Αλλά πού και πώς να τον βρεις τον ωροσκόπο; Εδώ σε θέλω! Να ξέρεις, λένε οι ειδικοί, αμάν πια αυτοί οι ειδικοί, την ακριβή ώρα γέννησης! Ε, και πώς να τη βρεις; Πρώτη απάντηση : Να ρωτήσεις τη μαμά σου. Δεν βρίσκεται πια στη ζωή αλλά και όσο ζούσε η ευλογημένη ένα παιδί έκανε ποια ακριβώς ώρα το έφερε στο φως δεν θυμόταν. «Καισαρική έκανα, παιδάκι μου, με είχαν ναρκώσει» έλαβα την πληρωμένη απάντηση πριν μερικές δεκαετίες. Ο πατέρας μου πάλι, πιο ετοιμόλογος, είχε επιχείρημα: «Μεσημέρι, είχες γεννηθεί, πήγαμε με την πεθερά μου να φάμε μπιφτέκια». Μα τώρα χρειάζεται τόσος αγώνας;

Οι επιστήμονες της αστρολογίας διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους: Πώς να γίνει η σωστή μελέτη του τρόπου που οι άλλοι μας αντιμετωπίζουν, αν δεν είναι γνωστή η ώρα που γεννηθήκαμε επακριβώς; Να είσαι ένας ευέλικτος Τοξότης και να πιστεύεις ότι σε βλέπουν ως υπόγειο Σκορπιό; Μα είναι τώρα αυτά πράγματα σοβαρά; Είναι καιρός για τέτοια; Οπότε καθώς η μικροϊστορική μνήμη δεν επιστρατεύεται πρέπει να απευθυνθούμε στη διοίκηση. Δηλαδή να αιτηθούμε στα ΚΕΠ πιστοποιητικά γέννησης. Ε, ναι, αλλά είμαστε σίγουροι τώρα ότι δηλώθηκε σωστά η ώρα; Εδώ τω παλαιώ εκείνω τω καιρώ, δεκαετίες πριν, άλλαζαν μέχρι και τις ημερομηνίες γέννησης των παιδιών. Στην ώρα θα κολλήσουμε; Οπότε να βασιστείς στη γραφειοκρατία και να αδικήσεις τον εαυτό σου; Πόσες μελέτες δεν υπάρχουν για την αρνητική επίδραση της γραφειοκρατίας στη ζωή του μέσου πολίτη;

Η τελευταία λύση είναι να γίνει, λένε, πάντα κάτι λένε όμως, διόρθωση ωροσκοπίου. Δηλαδή να αναλάβει να σου βρει τον ωροσκόπο ο επιστήμων ειδικός. Θα σου κοστίσει αναντίρρητα κάτι πολύ περισσότερο, αλλά λίγο είναι να γνωρίζεις πώς πραγματικά σε αντιμετωπίζει μόλις σε πρωτοσυναντά ένας υποψήφιος μνηστήρας, ένα στέλεχος από τον επαγγελματικό στίβο, ένα πρόσωπο που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά τη ζωή σου; Μα τώρα ό, τι θέλουμε θα λέμε; Οπότε υποβάλλεσαι αγογγύστως στο μαρτύριο των σαράντα αδιάκριτων ερωτήσεων. Τι έγινε και πότε; Πώς και γιατί συνέβη; Πώς αισθάνθηκες που έγινε; Γιατί δεν έγινε αλλιώς; Τι θα γινόταν, αν είχε γίνει κάτι άλλο; Τι άλλο συνέβη σχετικό ύστερα από τρία χρόνια και έξι μήνες; Τι είχε γίνει όμως δύο εβδομάδες πριν; Δεν θυμάσαι; Ε, τότε η πρόβλεψη μετ’ επιφυλάξεως, το μέλλον άδηλον και το παρελθόν βραχύ! Για την αμοιβή του ειδικού περάστε στη γραμματεία, άνευ αποδείξεως. Τίποτα ουσιώδες δεν αποδεικνύεται στη ζωή αυτή.

Και έλα και την μαθαίνεις την ακριβή την πρόβλεψη. Βάσει μοίρας και ζωδίου. Και έλα και συμφωνείς. Και άντε και δεν σου βγαίνει. Ποιος, αναρωτιέμαι, ποιος θα σου πληρώσει τη ψυχική φθορά μιας ματαίωσης που δεν εκπληρώθηκε, χωρίς ποτέ να φαντάζει ελπίδα; Γιατί δεν ασχολείσαι λίγο πιο σοβαρά με τον εαυτό σου, άνθρωπε ανασφαλή και κουτέ; Γιατί δεν κοιτάς πιο συχνά τον καθρέφτη σου να ανακαλύψεις τι δεν σου αρέσει και τι θα άλλαζες σε κάποιον αν εμφανιζόταν όπως εσύ; Γιατί δεν ελέγχεις και δεν οργανώνεις τη συμπεριφορά σου, ώστε να κερδίσεις πρόσωπα και καταστάσεις που σε ενδιαφέρουν; Γιατί δεν αγαπάς τον εαυτό σου και τους άλλους; Γιατί δεν προσαρμόζεσαι σε όσα δεν μπορείς να αλλάξεις, αν κάτι είναι πραγματικά σημαντικό για σένα; Γιατί δεν επενδύεις στο να βελτιωθείς; Γιατί δεν αποδέχεσαι ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θα σε αποδεχτούν ποτέ;

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Μήπως τελικά η ζωή είναι πολύ πιο απλή από όσο νομίζουμε; Μήπως;