Αμηχανία μπροστά στην αγριότητα

26/10/2017 - 18:39

Παρακολουθώ το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για το άγριο έγκλημα της περασμένης Τετάρτης στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών. Συνέλαβα και τον εαυτό μου να έχει σοκαριστεί από το συμβάν. Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε το γιατί, θα εστιάσουμε σε τρεις λόγους: Πρώτον. Το νεαρό της ηλικίας του θύματος. Επρόκειτο για μια γυναίκα, στο ξεκίνημα της επαγγελματικής της σταδιοδρομίας, μόλις 32 ετών, υγιέστατη. Αυτή είναι η πρώτη ύβρις του δολοφόνου. Δεύτερον. Ο χώρος που τελέστηκε το έγκλημα. Φάνηκε ότι ο δράστης δε σεβάστηκε την ιερότητα του χώρου αλλά εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη του θύματος να αποτίσει φόρο τιμής σε εκλιπόντα. Αυτή είναι η δεύτερη ύβρις του δολοφόνου. Τρίτον. Η απροσδόκητη μεταβολή της τύχης για έναν άνθρωπο, ο οποίος ξεκινά το πρωί για τη δουλειά του και δεν επιστρέφει σπίτι του. Από κάμερες ασφαλείας τον βλέπεις να διασχίζει με ταχύ βήμα το πεζοδρόμιο, να τηρεί τη σήμανση στον δρόμο και να προχωρά προς το τέλος του ανυποψίαστος και αμέριμνος. Αυτό είναι το παιχνίδι της τύχης.

Η ιστορία αυτή έχει πολλές παραμέτρους. Σε κάνει αναπόφευκτα να αναρωτηθείς αν διαπράττεις ύβρη, όταν αρνείσαι να δεχτείς την απώλεια κάποιου αγαπημένου σου προσώπου και συνεχίζεις πεισματικά να το επισκέπτεσαι στην τελευταία του κατοικία. Θα το έβρισκα ακραία ρομαντικό. Αποδείχτηκε μοιραίο. Το μυαλό μου γυρίζει στον Παπαδιαμάντη: Ενώ η μικρή εγγονή της γριάς πνίγεται, μέσα στην άγνοια του πεπρωμένου της, «η γριά Λούκαινα μοιρολογεί τα μοιρολόγια της τα παλιά», σχολιάζει ο συγγραφέας. «Λες κι έχουν ποτέ τελειωμό τα πάθη κι οι καημοί του κόσμου»! Τι παραπάνω να πεις; Ένας νέος άνθρωπος νεκρός σε εργατικό ατύχημα, ένας μάλλον δυνατός έρωτας που οδηγεί την αγαπημένη του για μήνες στον τάφο του, η δολοφονία της ξαφνικά και απροσδόκητα ένα μεσημέρι και η ταφή της στο πλάι του. Η ανθρώπινη ματαιότητα σε όλο της το μεγαλείο!

Πέρα από τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες των ενδοοικογενειακών σχέσεων του θύματος, από τις υπερβολές των δηλώσεων του πατέρα που τον κατέστησαν έως και ύποπτο, μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, αυτό που επίσης προκαλεί εντύπωση είναι η ωμή και αδικαιολόγητη βία, που πρωταγωνιστεί στην τραγική αυτή ιστορία. Μια νέα γυναίκα, που την βλέπεις να φλερτάρει, ευτυχισμένη, περιποιημένη, χαρούμενη σε παλιότερες φωτογραφίες, βρίσκει εξαιρετικά άγριο και επώδυνο θάνατο, χωρίς απολύτως κανένα (προφανή τουλάχιστον) λόγο. Βρέθηκε τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο; Τι μπορεί να έκανε, για να προκαλέσει τη μοίρα της; Μια φίλη μου παρατηρεί πόσο άδικο είναι που χάθηκε μια όμορφη κοπέλα. Εδώ έχω τις ενστάσεις μου! Αν ήταν άσχημη, δηλαδή της άξιζε τέτοιο τέλος;

Ανέκαθεν ο άνθρωπος φοβάται την ιδέα του θανάτου. Δεν είναι συμφιλιωμένος με το τέλος της ζωής. Της δικής του ζωής. Τέτοια άγρια εγκλήματα ξυπνούν την ενσυναίσθηση του κοινού. Κορυφώνουν την αγωνία του θανάτου. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάθαρση, όταν βλέπεις στην τηλεόραση τον πόνο του άλλου και ανακουφίζεσαι γιατί δεν έτυχε σε σένα ή αν τέτοιες ειδήσεις κινητοποιούν τη σκέψη για τον άδηλο και αναπόφευκτο χαρακτήρα του πεπρωμένου, ο οποίος κρατά κρυφή πάντα την ταυτότητά του και τον χρόνο που θα εκδηλωθεί. Δεν προτίθεμαι και να απαντήσω. Δεν ξέρω πώς ο άνθρωπος προκαλεί τη μοίρα του. Δεν καταλαβαίνω γιατί κάποιοι έχουν τέτοιο τραγικό τέλος. Δεν ξέρω και τι νόημα έχει να συλληφθεί ο δράστης, εκτός από την αποτροπή του να επαναλάβει την αποτρόπαια πράξη του.

Ε, και βέβαια να μην παραλείψω ότι τα μέσα ενημέρωσης είναι σε τέτοιες περιπτώσεις πάντοτε παρόντα. Στις πιο ακραίες στιγμές του πόνου και της ανθρώπινης πίκρας. Έτοιμα να κατασκευάσουν ενόχους και να προτρέξουν της δικαιοσύνης, για να αποδώσουν τη δική τους δικαιοσύνη στο καταναλωτικό κοινό, εξαργυρώνοντας πάντα τη διαπόμπευση υπολήψεων και τον ανθρώπινο πόνο με τηλεθέαση, δηλαδή με έσοδα δικά τους από διαφημιστικά μηνύματα, δυσεύρετα πλέον σήμερα._

 

Καλυψώ Ν. Λάζου-Μπαλτά

Φιλόλογος

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey