Μια ιστορία συνηθισμένη έως πληκτική αν και η πλήξη έχει ίδια ρίζα με το πλήγμα… Τέλος πάντων, αντιγράφω από φανταστικό δελτίο Τύπου, που θα μπορούσε να είναι και περσινό, προπέρσινο, παραπροπέρσινο, του περασμένου αιώνα κ.λπ. κ.λπ., αφού αυτή η ιστορία, πανομοιοτύπως, επαναλαμβάνεται χρόνια και ζαμάνια:
Σε πλήρη κινητοποίηση Τροχαία και Πυροσβεστική - Αναλυτική πρόγνωση της ΕΜΥ για αύριο - Σοβαρά προβλήματα στο Λεκανοπέδιο από τις έντονες βροχοπτώσεις των τελευταίων ωρών - Επλήγησαν ιδιαίτερα βόρεια προάστια (εδώ μπορεί να μπει, αναλόγως: νότια, ανατολικά, δυτικά, νοτιοδυτικά κ.λπ.) και κέντρο - Δεκάδες κλήσεις για απάντληση υδάτων από σπίτια και καταστήματα - Διακόπηκε η κυκλοφορία στην Πειραιώς, στο ύψος της Χαμοστέρνας (σε άγνωστο βάθος…) κ.λπ. κ.λπ.
Ποιος ξεχωρίζει πότε έγιναν αυτά; Χθες; Προχθές; Πέρσι; Του αγίου Ναβουχοδονόσορα, που έλεγε και ο αλησμόνητος φίλος μου, ο Αντώνης; Έχουν γραφτεί και διαβαστεί, τα ίδια, με ελάχιστες ίσως παραλλαγές, άπειρες φορές. Και μια και θυμήθηκα τον Αντώνη, το προγονικό του σπίτι, του παππού του, Αντώνη επίσης, Καλλιδρομίου και Χαριλάου Τρικούπη (όπου σήμερα το καφενείο «Μουριά»), αρχές του περασμένου αιώνα το ισοπέδωσε βράχος που αποκολλήθηκε από τον Λυκαβηττό σε νεροποντή. Οι κατολισθήσεις από νεροποντές ήταν η αιτία που, καμιά εικοσαριά χρόνια μετά, έγινε η προστατευτική τάφρος πέριξ του Λυκαβηττού.
Το ερώτημα δεν είναι π.χ. πόσες «προστατευτικές τάφροι» (εννοώ, γενικά προληπτικά μέτρα) έγιναν όπου και όπως έπρεπε, ώστε να προλάβουμε τα απευκταία. Ούτε έχω διάθεση να τα βάλω με κυβερνήσεις και δημαρχίες. Τα βλέπουμε και τα ζούμε άλλωστε. Αν ήταν Φεβρουάριος ή Νοέμβριος (συνήθεις μήνες δυνατών βροχοπτώσεων εν Αθήναις), ίσως περνούσα το θέμα ασχολίαστα. Μάιο όμως; Πειρασμός! Καθόσον, στον κατηραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει…

Πέτρος Μανταίος