Στην πιο κρίσιμη περίοδο της ελληνικής ιστορίας, όταν η χώρα βούλιαζε στην κινούμενη άμμο της οικονομικής κρίσης και κάποιοι πολιτικοί, με τεράστιο προσωπικό και πολιτικό κόστος, προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φρενάρουν τον ξεχαρβαλωμένο αραμπά του ελληνικού κράτους που κατευθύνονταν με φόρα στο βάραθρο της άναρχης χρεοκοπίας, ένα μέρος του ελληνικού λαού τρομαγμένο από τα εξαγγελλόμενα περιοριστικά δημοσιονομικά μέτρα, παραπλανημένο από την γοητεία των δημαγωγικών λόγων και αφιονισμένο από τα «ηρωικά» θούρια των «αγανακτισμένων» προέβη στο απονενοημένο διάβημα να εκλέξει ως κυβερνήτες του μια παρέα πρώην καταληψιών Γυμνασίων και «τροφίμων» των πανεπιστημιακών ασύλων, οι οποίοι διέθεταν τον χαμηλότερο μορφωτικό δείκτη, αλλά τον υψηλότερο δείκτη θράσους. Γεννήματα του κομματικού σωλήνα, οι περισσότεροι, αδούληδες και άπειροι, ήξεραν μόνο να «παραμυθιάζουν» το λαό και με υψωμένες τις γροθιές να απειλούν με διώξεις τους προκατόχους τους στην διακυβέρνηση της χώρας. Απειλούσαν ακόμα και την ίδια την Ευρώπη πως θα την… εκδικούνταν με την αποχώρηση της Ελλάδας από την Ε. Ε., εάν δεν τους έδινε, άνευ όρων, τα δανεικά που χρειάζονταν.
Εκτός από το ποσοστό των αφελών και των ευρισκομένων σε κατάσταση σύγχυσης, εκείνοι που έπαιξαν τον αποφασιστικό ρόλο με την ψήφο τους για την ανάδειξη της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ ήταν κάποιοι «πατριώτες της δεξιάς… τσέπης», που απαρνήθηκαν την δεξιά ιδεολογική τους μήτρα, επειδή υποχρεώθηκαν, με την επιβολή του ΕΝΦΙΑ, να πληρώσουν, για πρώτη φορά, κάποιο φόρο στο κράτος για τις σπιταρώνες που είχαν χτίσει στα ευγενή προάστια και στη… Μύκονο. Πίστεψαν πως ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ ή ΑΝΕΛ, θα εκδικούνταν τους… «ανάλγητους Σαμαροβενιζέλους» και πως θα παρέμεναν αφορολόγητοι «νοικοκυραίοι»!
Και ήταν και κάποιοι «ιδεολόγοι σοσιαλιστές της… αριστερής τσέπης», οι οποίοι στη φωνή του Τσίπρα αναγνώρισαν τον Αντρέα των «πακέτων Ντελόρ» που τους υπόσχονταν ότι θα ξαναβρεθούν ομοτράπεζοι, και πάλι, στο μεγάλο φαγοπότι, τώρα με τον «εν σοσιαλισμώ» διάδοχό του, τον Αλέξη.
Και έσπευσαν τα πλήθη των «σοσιαλμανών» να υποδεχθούν, «μετά βαΐων και κλάδων» τον νέο προφήτη του σοσιαλισμού, «εισερχόμενον επί πώλου όνου» στο Μαξίμου!
Και όταν, μετά τον ενθρονισμό Τσίπρα/Καμμένου, των «φοβερών εχθρών των Μνημονίων», ενέσκηψε δριμύτερος ο χειμώνας των «αριστερών Μνημονίων», πολλοί ανακάλυψαν πως είχαν μπερδέψει τον Ναζωραίο με τον Ισκαριώτη και τότε «εμουγκάθησαν κρυπτόμενοι στο κουμάσι του χοίρου», όπως λέει ο ποιητής.
Υπήρξαν, όμως, και εκείνοι, οι οποίοι ανταμείφθηκαν με υπουργικές ή βουλευτικές καρέκλες και παχουλούς μισθούς, για την συνέπεια και την αφοσίωση που επέδειξαν στα… «εθνικά και σοσιαλιστικά ιδεώδη» και οι οποίοι συνεχίζουν να διακηρύσσουν, με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, ότι «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται».
Και κάποιοι άλλοι, από το «λούμπεν» ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι, παρ’ όλον ότι έλαβαν μικρόν κοχλιάριον ή ξεροκόκαλο και σιτίζονται με τα αποφάγια της εξουσίας, συνεχίζουν να ανεμίζουν, υπερηφάνως, την σημαία της «πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης».
Και πολλοί ήταν, βέβαια, εκείνοι που ομολόγησαν ότι «επλανήθησαν πλάνην οικτράν» ουδείς, όμως, «απελθών απήγξατο», ως έπραξε ο μετανοημένος Ισκαριώτης, διότι, εξαιτίας της ανεγκεφαλιάς τους ή του καιροσκοπισμού τους πήγαν στράφι οι θυσίες -στις οποίες υποβλήθηκε ο ελληνικός λαός, στα πρώτα τέσσερα χρόνια του Μνημονίου- και διότι παρατάθηκε για τέσσερα ακόμα χρόνια, και με άγνωστη έκβαση, το μαρτύριο της σταύρωσης του ελληνικού λαού.
Και είναι και η μερίδα των εξαπατηθέντων, οι οποίοι, όμως, παραμένουν αμετανόητοι. Δηλώνουν, τώρα, οπαδοί της «αποχής» και συνεχίζουν να δικαιολογούνται υποτονθορύζοντες τα αναπόδεικτα «επιχειρήματα»: «και οι άλλοι τα ίδια έκαναν ή και οι άλλοι τα ίδια θα κάνουν».
Για τους «Σαμαροβενιζέλους», όμως, αυτά τα «επιχειρήματα» αποκρούονται ως αυθαίρετες υποθέσεις, αφού Τσίπρας, Καμμένος και Κουβέλης, εκμεταλλευόμενοι την προεδρική εκλογή, τους «έριξαν» στο μέσον της κυβερνητικής τους θητείας, πριν προλάβουν να υλοποιήσουν το πρόγραμμά τους και να αποδείξουν τι μπορούσαν να κάνουν, ενώ το «πυώδες πολιτικό απόστημα» των «Τσιπροκαμμένων», αποτελεί, σήμερα, την υπαρκτή, θλιβερή πραγματικότητα, που βιώνουμε όλοι επί τρεισήμισι χρόνια, η οποία και έχει καταγραφεί στις μελανές σελίδες της μεταπολιτευτικής μας Ιστορίας.
Υ.Γ. Ο υφυπουργός Εργασίας Τάσος Πετρόπουλος δήλωσε, προσφάτως, στη Βουλή ότι «κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, ουδεμία περικοπή έγινε στις συντάξεις». Μετά την επίσημη δήλωση του Συριζαίου υφυπουργού, συνταξιούχος αναγνώστης της στήλης μου υποβάλει το αίτημα να… ανταλλάξει τη σημερινή σύνταξή του, «που δεν… περικόπηκε», με εκείνη που περικόπηκε επί «Σαμαροβενιζέλων»!