Εκείνο που διαπιστώνει κανείς, παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στην εποχή μας τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς, είναι ότι ο άνθρωπος, παρά την τεράστια και θαυμαστή τεχνολογική πρόοδο που έχει σημειώσει, παραμένει ανεξέλικτος πνευματικά και ηθικά.

Η μωρία και η επιπολαιότητα, οι προλήψεις και η δεισιδαιμονία, ο θρησκευτικός, εθνικός και κομματικός φανατισμός, η τυφλή βία και η τρομοκρατία, ο λαϊκισμός και η παραπλάνηση ατόμων και ολόκληρων λαών, η καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η απάνθρωπη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η αλόγιστη και αυτοκτονική εκμετάλλευση της φύσης, η ζωώδης μεταχείριση παιδιών και γυναικών, η εμπορία ανθρώπων και ανθρώπινων οργάνων, η καταστροφική μανία απέναντι στα έργα του ανθρώπινου μόχθου και του ανθρώπινου πολιτισμού, η εν ψυχρώ δολοφονία ανθρώπων και ολόκληρων λαών για μια «φούχτα δολάρια» ή ευρώ ή για τη διατήρηση τυραννικών καθεστώτων, οι κάθε είδους ρατσισμοί, η χρησιμοποίηση των επιτευγμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας για τη χειραγώγηση των ανθρώπων και τον εγκλεισμό τους στη «φάρμα των ζώων» αποτελούν τα σημάδια μιας βαριάς πνευματικής και ηθικής καθυστέρησης. Ωσάν να μην προχωρήσαμε ούτε ένα βήμα από το Μεσαίωνα, από την εποχή που κυριαρχούσε η πρόληψη και ο θρησκευτικός φανατισμός, όταν η Ιερά Εξέταση ντρόπιαζε τον άνθρωπο ως έλλογο ον, θανατώνοντας με την «πυρά» τις «μάγισσες» και διώκοντας τους επιστήμονες· τότε που σφαγιάζονταν σε μακροχρόνιους θρησκευτικούς πολέμους χιλιάδες ανθρώπων, και, μάλιστα, εν ονόματι της θρησκείας τού «αγαπάτε αλλήλους»!

Πιστέψαμε πολλοί ότι με την επέκταση της υποχρεωτικής παιδείας και τη βελτίωση της μορφωτικής υποδομής των εκπαιδευόμενων η ανθρώπινη κοινωνία θα επιδείκνυε περισσότερη πίστη και σεβασμό στο μέτρο και τη λογική, ότι οι διανθρώπινες σχέσεις και η πολιτική λειτουργία -σε τοπικό και διεθνές επίπεδο- θα αποκτούσαν περισσότερη ανθρωπιά. Διαψευστήκαμε. Στις μέρες μας ξαναζούμε όλους τους εφιάλτες της ανθρώπινης Ιστορίας!

Ένας λαός που οι μακρινοί του πρόγονοι, πριν από 2.500 χρόνια, συνέλαβαν και πραγμάτωσαν σ’ αυτόν τον τόπο το «μέτρο» ως ύψιστη πολιτική αρχή και αισθητική αξία, που θεοποίησαν και λάτρεψαν τη λογική, που έγραψαν πρώτοι αυτοί «Λογική», ο λαός των Ελλήνων που συνεχίζει να κατοικεί κάτω από το φωτεινότερο ουρανό του κόσμου έχει λησμονήσει και το μέτρο και τη λογική.

Πόσες φορές, γιατί πίστεψε και ακολούθησε ψευδοπροφήτες και ψευτοεπαναστάτες, απόστολους του ψεύδους και κήρυκες του μίσους και του διχασμού, βρέθηκε να θρηνεί ανάμεσα στα συντρίμμια των σπιτιών του κι άλλοτε κυνηγημένος πρόσφυγας και άστεγος, χαμένος στους πέντε δρόμους! Πόσες εθνικές ήττες και «καταισχύνες», πόσες αδελφοκτόνες διαμάχες, πόσες καταστροφές και ξεριζωμοί! Κι όμως «ουδέν έμαθε κι ουδέν απέμαθε» και «μυαλό δεν έβαλε»!

Πόσο ακριβά πλήρωσε ο ελληνικός λαός τα παραμύθια, τις «γενναίες» διαπραγματεύσεις, τις «αυταπάτες» και τις επαναστατικές φαντασιώσεις των «μειρακίων» της πολιτικής ! Κι όμως, ο ίδιος λαός που εμπιστεύτηκε, χθες, την τιμή και αξιοπρέπεια της χώρας και το μέλλον των παιδιών του σε μια καρικατούρα του «Τσε», σήμερα «βαφτίζεται» πιστός οπαδός στα… ύδατα του «Πακτωλού» ποταμού, τα «αγιασμένα» από τα… 600 δις του νέου «σωτήρα» της Ελλάδας, του Αρτέμη Σώρρα!

Και είναι θλιβερό να βλέπεις στη χώρα του Σωκράτη και του Αριστοτέλη, του Δημόκριτου και του Ιπποκράτη να πλουτίζουν κάθε λογής τσαρλατάνοι, χαρτορίχτρες, καφετζούδες, συνομιλητές των «Νεφελίν», αστρολόγοι, μάγοι και ψευτογιατροί που «προβλέπουν» το μέλλον και θεραπεύουν -από την… τηλεόραση- «πάσαν νόσον…»!

Και πώς να ξεριζώσεις την πρόληψη και την προκατάληψη από τον απλό λαό όταν ηγέτες και πολιτικά κόμματα διακηρύσσουν ότι για όλα τα κακά που ταλανίζουν τους Έλληνες φταίνε οι «πράκτορες» του Σόιμπλε, οι διεθνείς συνωμότες της Σιών, οι Γερμανοί που μας… «ραντίζουν» και ο… Κίζινγκερ, που κοιμάται και ξυπνά και άλλη έγνοια δεν έχει παρά πώς να αφανίσει το «εκλεκτό γένος των Ελλήνων»!

Καημένε, Αδαμάντιε Κοραή, που πίστεψες πως ήταν μπορετό να μετακενωθεί και στην Ελλάδα το πνεύμα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού! Μετακενώθηκε για λίγα χρόνια, ώσπου φτάσαμε στο 1821 κι ύστερα πάει, εξατμίστηκε.

Και σήμερα οδεύουμε και πάλι, πλησίστιοι, προς το νέο Μεσαίωνά μας…