Ο Ντίλαν και η νήσος του χαμένου θησαυρού

15/11/2016 - 13:52

Ο άνθρωπος είναι περίεργο ον. Μεγαλουργεί και αμαρτάνει. Αμαρτάνει και μεταμελείται για να ξαναμεγαλουργήσει.

Ο άνθρωπος είναι περίεργο ον. Μεγαλουργεί και αμαρτάνει. Αμαρτάνει και μεταμελείται για να ξαναμεγαλουργήσει.

Έχουμε πλείστα όσα παραδείγματα.

Οι μεγάλοι εθνικοί ευεργέτες είναι ένα (και θα λέγαμε φωτεινό) παράδειγμα ανθρώπων, που συνέχισαν κατά κάποιο τρόπο την προ αιώνων μεγαλεπήβολη και ευεργετική δράση των χορηγών-πεντακοσιομεδίμνων.

Αν πάμε πολύ πίσω στην ιστορία, θα συναντήσουμε ένα φιλόδοξο και φιλοπόλεμο βασιλιά του Ισραήλ που αφού αμάρτησε (έστειλε τον Χετταίο αξιωματικό του Ουρία στην πρώτη γραμμή της μάχης, να σκοτωθεί, κι αυτός να παντρευτεί τη γυναίκα του Βηθσαβεέ) έγραψε αργότερα ένα ποιητικό κείμενο με διάχυτο το πνεύμα της πίστης και της συγνώμης.

Τον άνθρωπο, πολύ φοβάμαι, ότι τον στοιχειώνει αυτή η νομοτέλεια: είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είχαμε τους ψαλμούς του Δαβίδ, εάν δεν είχε προηγηθεί η αμαρτία!

Όταν έρθουμε πάλι στα πρόσφατα χρόνια (19ος αιώνας), θα συναντήσουμε την περίπτωση του Αλφρέδου Νομπέλ, σπουδαίου Σουηδού χημικού και εφευρέτη. Αυτός λοιπόν, αφού απέκτησε τεράστια περιουσία από την παραγωγή εκρηκτικών υλών -των οποίων υπήρξε ο ιδρυτής της τεχνικής τους- την άφησε με διαθήκη σε ίδρυμα απονομής χρηματικών βραβείων «Νομπέλ» στα θεωρητικά πεδία της Φυσικής και της Χημείας, στην Ιατρική, στην (ιδεολογική) Λογοτεχνία και τέλος στην Ειρήνη (!), δείχνοντας έτσι έμπρακτα τη μεταμέλειά του, σε αντίθεση με τον Αϊνστάιν, τον Φέρμι και τον Οπενχάιμερ που περιορίστηκαν σε δηλώσεις συγγνώμης και αυτοκριτικής.

Από το 1901 μέχρι σήμερα απονέμονται αυτά τα διεθνή βραβεία από τη Σουηδική Ακαδημία εκτός από το της Ειρήνης που το απονέμει ειδική επιτροπή του Νορβηγικού Κοινοβουλίου.

Σίγουρα πρόκειται για ένα θεσμό παγκόσμιας εμβέλειας και αναγνωρισιμότητας, και καλό θα ήταν να γίνεται επισταμένη προσπάθεια να αποφεύγονται παρεξηγήσεις και αντιδράσεις, όπως για παράδειγμα έγινε εφέτος.

Και στο Ειρήνης και στο Λογοτεχνίας προκλήθηκαν και αναρτήθηκαν πολλές αντιδράσεις και δόθηκε, όπως διαβάζουμε, αφορμή να διχαστεί η παγκόσμια κοινή γνώμη.

Κι ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Το φετινό Νόμπελ Ειρήνης πήγε στον πρόεδρο της Κολομβίας Σάντος για την προσπάθειά του να κάνει συμφωνία ειρήνης (;) με τους αντάρτες FARC, συμφωνία πάντως που δεν εγκρίθηκε στο σχετικό δημοψήφισμα του λαού της Κολομβίας. Κι όμως. Απορρίφθηκαν οι υποψήφιοι Λέσβιοι διασώστες των προσφύγων, που ανιδιοτελώς και χωρίς διαπραγματεύσεις υπηρέτησαν την ειρήνη και συγκίνησαν την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Για άλλη μια φορά η Νορβηγική Ακαδημία πλειοδότησε στις πολιτικές σκοπιμότητες, βοηθώντας έτσι στο να γίνει η Λέσβος το νησί ενός χαμένου «πραγματικού» θησαυρού.

Και φτάσαμε αισίως πριν λίγες μέρες και στο Νόμπελ της Λογοτεχνίας.

Διαρρηγνύοντας (;) τα καθιερωμένα η Ακαδημία έδωσε το βραβείο στον τραγουδοποιό των 60’s Μπομπ Ντίλαν για τους τολμηρούς και ανατρεπτικούς του στίχους. Πολλά τα εκ τούτου σχόλια και μεγάλη πάλι η διχογνωμία του κόσμου.

Ξανάτρεξα, με την ευκαιρία, στους στίχους κάποιων τραγουδιών του: τίποτα το συγκλονιστικό, τίποτα το άκρως ποιητικό με την έννοια του όρου. Πεζές αφηγήσεις για κάποιες πράγματι άδικες καταστάσεις, χωρίς λύσεις και χωρίς συγκεκριμένο όραμα.

Εάν, σκέφτομαι, πρόκειται να ασχοληθεί στο εξής η Ακαδημία με τη στιχουργία της «λαϊκής» μουσικής, της προτείνουμε να κλειδώσει την Ελλάδα για τα δέκα επόμενα Νόμπελ Λογοτεχνίας: Παπαδόπουλος, Γκάτσος, Ελευθερίου, Καμπανέλης, Αναγνωστάκης, Νικολακοπούλου, Τριπολίτης, Βάρναλης, Καρυωτάκης, Σαββόπουλος κι ένα σωρό άλλοι σπουδαίοι μα λιγότερο διαφημισμένοι, και πάνω πάνω ένας Ρίτσος με τον «Επιτάφιό» του. Ένας Ρίτσος, που τον αγνόησε κάποτε ηχηρά η Νορβηγική Ακαδημία...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey