Η γλύκα της καραμέλας…

Σας το μεταφέρω όπως το διάβασα, γι’ αυτό και το εγκλωβίζω μέσα σε εισαγωγικά. Απολαύστε το.

«Μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974, απομακρύνθηκαν από τις θέσεις τους οι λεγόμενοι Ιερωνυμικοί μητροπολίτες της δικτατορίας. Οι περισσότεροι έφυγαν ήσυχα από τις μητροπόλεις τους, εκτός από έναν. Ήταν ο μητροπολίτης Αττικής, Νικόδημος Γκατζιρούλης, ο οποίος, με πρωτοφανές στα χρονικά πείσμα, ηρνείτο να εγκαταλείψει την έδρα της μητροπόλεως στην Κηφισιά.

Η γλύκα της καραμέλας… (2)

Κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αφού πια είχαν εξαντληθεί όλα τα ένδικα μέσα χωρίς αποτέλεσμα, η πολιτεία αποφάσισε τη διά της βίας απομάκρυνση του Νικοδήμου.

Πράγματι, οι αστυνομικοί μετέβησαν στο ωραίο μητροπολιτικό μέγαρο της Κηφισιάς και τον έβγαλαν έξω σηκωτό -και αυτό είναι κυριολεξία, όχι σχήμα λόγου. Ο Νικόδημος δεν δεχόταν ούτε καν να σηκωθεί από το κάθισμά του, στο οποίο είχε γαντζωθεί και με τα δύο χέρια. Οι αστυνομικοί και ο εισαγγελέας που τους συνόδευε, τον σήκωσαν με τα χέρια τους για να τον βγάλουν από το κτίριο.

Η γλύκα της καραμέλας… (3)

Μετά το πέρας της επιχείρησης, ο νεαρός εισαγγελέας, που ήταν ο μετέπειτα πασίγνωστος Ισίδωρος Ντογιάκος, επισκέφθηκε τον δήμαρχο της περιοχής και τον ενημέρωσε για τα συμβάντα. Του είπε ότι ο Νικόδημος κρατούσε τόσο σφικτά τα μπράτσα της πολυθρόνας, ώστε όταν είχαν καταφέρει να τον ξεχωρίσουν από το κάθισμα και τον πήγαιναν σηκωτό, διαπίστωσαν ότι στο δεξί χέρι του κρατούσε ακόμη το μπράτσο της πολυθρόνας που το είχε ξεκολλήσει!».

Δημοσιεύτηκε στις 12-6-2016 από το Στέφανο Κασιμάτη στην «Καθημερινή».

Κάθε συνειρμός αποδεκτός …μέρες που ζούμε.

Η κα. Κωνσταντοπούλου στη Μυτιλήνη

Είναι η δεύτερη, νομίζω, φορά, που η κα. Ζωή Κωνσταντοπούλου, κόρη του δικηγόρου και πολιτικού Νίκου Κωνσταντόπουλου και της δημοσιογράφου κα. Αλεξίου, έρχεται στο νησί. Απ’ ό,τι έχω ακούσει και διαβάσει, έχει κάνει νομικές σπουδές εδώ και στη Γαλλία και θεωρείται καλή δικηγόρος.

Ως Πρόεδρος της Βουλής και ως πολιτικός έχει τις ευθύνες που της αναλογούν όσο διάστημα στήριζε την κυβέρνηση Τσίπρα.

Ως Πρόεδρος της Βουλής δεν τόλμησε να εισηγηθεί τον περιορισμό των υπεράριθμων υπαλλήλων της Βουλής με τις παχυλές αμοιβές, τον περιορισμό των προνομίων των βουλευτών, τη μείωση του αριθμού τους από 300 σε 200, το κλείσιμο του καναλιού της Βουλής, αφού έχουμε τρία κρατικά, και άλλα.

Τι να μου πει τώρα η κ. Ζωή με τις συνεντεύξεις και τα άλλα ηχηρά;

«Πρώτη φορά Αριστερά»

Ας αφήσουμε λίγο να μιλήσει η Ιστορία. Έχω πια ικανή ηλικία για να μου επιτρέπει να θυμάμαι γεγονότα και καταστάσεις.

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα το 1944, υπήρξε στη χώρα μας ένα κενό εξουσίας. Η ελληνική κυβέρνηση και ο βασιλιάς βρίσκονταν εξόριστοι στην Αίγυπτο και στην Ελλάδα κυριαρχούσε το ΕΑΜ, στο οποίο κυρίαρχη δύναμη ήταν το ΚΚΕ. Τότε ήταν η πρώτη φορά Αριστερά, αλλά χωρίς την ψήφο του λαού.

Ωστόσο πρέπει να πω ότι οργάνωσε συσσίτια για τον πεινασμένο λαό, διένειμε ιματισμό, συνέστησε τα λαϊκά δικαστήρια, φρόντισε για την ψυχαγωγία. Βλέπετε, δεν είχε αρχίσει ακόμα ο Εμφύλιος και η σημαντική προσφορά του ΚΚΕ στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ενίσχυε την ηθική του υπόσταση.

Για να λειτουργήσουν τα συσσίτια, υποχρέωσαν τους έχοντες να προσφέρουν τρόφιμα, λάδι, σιτάρι, καλαμπόκι, κρέας κλπ., και η πράξη τους αυτή δυσαρέστησε αρκετούς αστούς… και τους διαχώρισε απ’ το ΕΑΜ.

Στα λαϊκά δικαστήρια, ορισμένοι εκπλήρωσαν… τα απωθημένα τους. Αυτή η κυριαρχία του ΕΑΜ κράτησε μέχρι τη στιγμή που έφτασε η πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση από το Γεώργιο Α. Παπανδρέου, διορισμένη απ’ το βασιλιά και τους Άγγλους. Έχω τη γνώμη ότι η κυβέρνηση του ΕΑΜ μετά την αποχώρηση των Γερμανών, ήταν η «πρώτη φορά Αριστερά» και όχι η κυβέρνηση υπό τον κ. Τσίπρα.

«Καλλικράτης»

Όταν οι καποδιστριακοί δήμοι συνενώθηκαν και δημιούργησαν τον «Καλλικράτη», άποψη του νομοθέτη ήταν κάθε νησί να αποτελέσει ένα δήμο. Από τη γενικότερη θεώρηση του νόμου, ο συντάκτης του είχε δίκιο, αλλά δεν έλαβε υπόψη τη γεωγραφική έκταση ορισμένων νησιών.

Βεβαίως τα Ψαρά, η Νάξος, η Λευκάδα να αποτελέσουν ένα δήμο, αλλά η Λέσβος, το τρίτο σε έκταση νησί της Ελλάδας, δεν μπορεί να διοικηθεί και να εξυπηρετηθούν οι κάτοικοι από κάθε πλευρά, από ένα δήμο.

Το θέμα έχει ξεχαστεί από τους αιρετούς μας. Κύριε Πάλλη, κύριε Αθανασίου, κ. Τάσσο, κα. Καλογήρου, κ. Γαληνέ, φέρτε ξανά το θέμα στην επικαιρότητα και επιδιώξτε το νησί να χωριστεί σε 3-4 δήμους. Ιδού στάδιο δόξης λαμπρό.