Άκουσα προχθές πάλι την είδηση για καινούρια φρικιαστικά διατροφικά σκάνδαλα ανά τον κόσμο και θυμήθηκα ότι δεν σταμάτησε ποτέ να μας απασχολεί το θέμα και μάλιστα να κλιμακώνεται.

Αλογίσιο και πιθηκίσιο κρέας, μεταλλαγμένα ύποπτης προέλευσης, διοξίνες, φυτοφάρμακα, σπορέλαια με ορυκτέλαιο, γάλα με μελαμίνη (αυτό στην Κίνα), αγελάδες με σπογγώδη εγκεφαλοπάθεια, κάμπιες και μυρμήγκια, ληγμένα και σάπια υποπροϊόντα σφαγής, ποτά με διεγερτικά, και, το άκρως ανησυχητικό, βιολογικά προϊόντα τίγκα στο συντηρητικό!

Όλα τα παραπάνω, και πολλά άλλα που γεννά κάθε μέρα η παντοδύναμη και ανεξέλεγκτη φαντασία του κέρδους, έχουν μπει κατά καιρούς στα πιάτα όλου του κόσμου, με μακροχρόνιες συνέπειες που δεν μπορεί ακόμα να τις προσδιορίσει η επιστήμη.
Έχουμε πια απομακρυνθεί από τη φύση, έχουμε ξεχάσει τον γνήσιο και ανόθευτο βιολογικό κύκλο του χώματος.

Η βιομηχανοποίηση της παραγωγής χωρίς τον στοιχειώδη ποιοτικό και προληπτικό έλεγχο, μαζί με μια παρανοϊκή αντίληψη για την ιδέα και την εκμετάλλευση του χρόνου, μας έχει αποστερήσει από τα ωραία (που ετυμολογικά σημαίνει στην ώρα τους!) και ωφέλιμα προϊόντα της γης και της κτηνοτροφίας.

Με αφορμή τα παραπάνω, θυμήθηκα ένα παλιό βιβλίο της βιβλιοθήκης μου με τίτλο «Γεωπονικά» τυπογρ. Καραμπινού και Βάφα, 1848. Συγγραφέας του ο γεωπόνος Σπυρίδων Χωματιανός (τι σύμπτωση!), γόνος διαπρεπούς οικογενείας από την Κέα.

Στον πρόλογό του σκιαγραφεί την τότε κατάσταση της γεωργίας στην Ελλάδα, υπεραμύνεται των τεχνολογικών (τότε) νεωτερισμών και δεν ξεχνάει να πλέξει το εγκώμιο της ελληνικής ευφυΐας.

Εκθειάζει την τεράστια σπουδαιότητα της γεωργίας σαν τροφό του ανθρωπίνου γένους, πηγή υπόληψης και ευημερίας, βάση της ειρήνης και στήριγμα της ηθικής! Εις επίρρωσιν αναφέρει τον Ξενοφώντα που, αποσυρμένος στον Σκιλλούντα της Τριφυλλίας, καλλιεργούσε κρεμμύδια και συνέγραφε.

Ακόμη, τον αυτοκράτορα της Κίνας που όργωνε ο ίδιος για παραδειγματισμό, αλλά και τον Κύρο τον Μέγα που έδειχνε τον κήπο του στους ξένους και τους έλεγε με καμάρι: « Εγώ τα μέτρησα και τα ταξιθέτησα και πολλά από αυτά τα φύτεψα ο ίδιος», επιβεβαιώνοντας την επιτίτλια ρήση του βιβλίου «Και οι πλέον ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν μπορούν να απέχουν από τη γεωργία» (Ξενοφ.), και την άλλη, πάλι από τον «Οικονομικό» του Ξενοφώντα, που λέει: «Είναι σίγουρα η γεωργική φροντίδα ηδυπάθεια και μαξούλι για το σπίτι και σωματική άσκηση τέτοια που να εξασφαλίζει την επιτυχία για ό,τι ταιριάζει σε ελεύθερο άνθρωπο».

Και είναι πράγματι γεγονός ότι ο πολύς κόσμος, για πολλούς και διαφόρους λόγους μεταξύ των οποίων και ο διατροφικός κίνδυνος, λατρεύει το πάρεργον της γεωργικής απασχόλησης. Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι αυτή η λατρεία μεγαλώνει μετά τη συνταξιοδότηση, σαν να προδιατυπώνει και να υπακούει στους αέναους νόμους του χωμάτινου κύκλου.

Τότε φαίνεται πως αρχίζει ο άνθρωπος να συνειδητοποιεί ότι το χώμα είναι ο πιστός του σύντροφος, και στην καταγωγή του, και στον απώτερο προορισμό του και κυρίως στις χαρές και τις απολαύσεις της ζωής.