Πολιτική είναι, ως λέγεται, η τέχνη του εφικτού. Ας δούμε τώρα τι σημαίνει εφικτό.

Χρωστάει π.χ. 1.000 ΕΥΡΩ ρεύμα μια βίλα με πισίνα, και η ΔΕΗ (ευρύτερος δημόσιος τομέας) για να ρεφάρει, ανεβάζει 10 ΕΥΡΩ το ρεύμα σε 100 συνταξιούχους του ΟΓΑ, που παίρνουν 340 ΕΥΡΩ σύνταξη, και σκοτώνονται να μην καθυστερήσουν τους λογαριασμούς τους.

Οι φόροι (και όχι μόνο) είναι άδικοι, και κατά το ύψος και κατά την κατανομή.

Αυτή η χώρα λοιπόν θα χαθεί από τους φόρους. Ουδείς κυβερνητικός μπορεί να αντιληφθεί αυτό το απλό και χιλιοδοκιμασμένο δόγμα, ότι «η εφορία αντιμάχεται την ευφορία».

Ακούμε συνεχώς, και όχι άδικα, για τσουνάμι φόρων.

Θα μπορούσαμε να το λέμε και πλημμυρίδα ή πλημμύρα φόρων, ωστόσο επικράτησε η ιαπωνική λέξη τσουνάμι, από το «τσου» που θα πει λιμάνι και το «νάμι» που θα πει κύμα.

Κάποιοι ελληνολάγνοι -για να παίξουμε και λίγο με τις λέξεις- (παρ)ετυμολογούν τη λέξη από τις ελληνικές λέξεις «κύμα ανίει» (εξαπολύει κύμα) και στη συνέχεια κυμάνι, και μετά από κάποια γραμματικά φαινόμενα, τσουνάμι.

Αρκετά φανταστικό και απίθανο. Ίσως λιγότερο φανταστικό είναι να πρόκειται για σανσκριτική λέξη. Το νερό παράγεται από το ρήμα νάω. Νάμα, ναρός, νερό όλα είναι σχετικά με το υγρό στοιχείο. Η σανσκριτική ρίζα «σνού», που σημαίνει νερό, σχημάτισε τη λέξη «σνάουμι» με τη σημασία του λατινικού fluo που σημαίνει ρέω και του ελληνικού πλημμυρώ (-ίζω). Καταπληκτική η ομοιότητα, και ίσως το τσουνάμι να είναι σανσκριτικής καταγωγής ή τουλάχιστο δάνειο (;)

Αλλά ας αφήσουμε την άβυσσο της ετυμολογίας και τα γλωσσικά δάνεια και ας γυρίσουμε στα πραγματικά δάνεια και την άβυσσο των φόρων.

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι πραγματοποιείται σήμερα εκχώρηση όλης της εθνικής περιουσίας, παρούσης και μελλούσης, διότι προφανώς δεν θα εξαιρεθούν ούτε τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας. Η δουλειά είναι καλά στημένη και αφορά τα βάθη του μέλλοντος χρόνου.

Το χείρον είναι ότι όλη αυτή η διαδικασία δεν γίνεται ελεύθερα και αυτοβούλως στα πλαίσια μιας σύγκλισης και ενός από παλιά εξαγγελθέντος κοινού νομισματικού ευρωπαϊκού ταμείου, αλλά μόνο και μόνο για να εξασφαλισθούν οι δανειστές.

Τίποτα μάλιστα δεν μας εξασφαλίζει ότι θα διασωθεί από όλον αυτόν τον αρμαγεδδώνα και η αρχαιολογική μας κληρονομιά.

Αυτό που έκανε ο Έλγιν και οι λοιποί πεφωτισμένοι τυμβωρύχοι θα συνεχισθεί με άλλες μεθόδους, έμμεσες και πιο ύπουλες.

Είναι κρίμα τα απερίσκεπτα δάνεια να φάνε τα πολύτιμα εθνικά μνημεία.

Ο Παρθενώνας κινδυνεύει, κι αυτό δεν φαίνεται να’ ναι αστείο. Ο Έλγιν τον απογύμνωσε το 1801 έως το 1803. Πρωτύτερα (26 Σεπτεμβρίου 1687) ο Μοροζίνης τον ανατίναξε με κανόνια και μπαρούτι.

Σήμερα, ό,τι έχει απομείνει κι αυτό κινδυνεύει, και μάλιστα θα μας φαινόταν πολύ παράξενο να μάθουμε ότι κινδυνεύει πρωτίστως από εμάς τους ίδιους.

Ο υδροχόος της Βουλής, αυτός δηλαδή που βλέπουμε στις συνεδριάσεις να αλλάζει το ποτήρι με το νερό του ομιλητή, πληρώνεται, λέει, με 2.800 ΕΥΡΩ το μήνα (!) πλέον δώρα και μήνες της προσαύξησης και οι εργοδοτικές εισφορές, τουτέστιν τέσσερις φορές περίπου το μισθό του ανθυπολοχαγού (!)

Ό, τι απόμεινε από τον Μοροζίνη, θα το φάει σιγά-σιγά ο υδροχόος, χωρίς να το καταλάβουμε…

Και να πεις πως δεν μας είχαν προειδοποιήσει οι πρόγονοί μας;

Εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια, και ο Όμηρος και ο Ησίοδος και αργότερα ο Πίνδαρος, μας μιλούν για τη θεά Άτη, που είναι «η εξ απερισκεψίας συμφορά» και που προετοιμάζει το έδαφος της Νέμεσης, της θείας τιμωρίας.

Μάλιστα ο Όμηρος στην Ιλιάδα μάς λέει πως τα πόδια της είναι πολύ απαλά, γιατί δεν περπατάει στη γη αλλά πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων!

Και γιατί στα κεφάλια; Μα γιατί εκεί εντοπίζεται μέχρι σήμερα το πρόβλημα…