«Ξεμπερδεύουμε με το παλιό,… διορίζουμε το νέο»!
(mandoles.net)
Πώς αντιλαμβάνεται ο κάθε λογικός άνθρωπος την έννοια της πολιτικής - κομματικής ηθικής;
Ότι οι ασκούντες την οποιαδήποτε εξουσία σέβονται την ανθρώπινη προσωπικότητα, υπηρετούν το δημόσιο συμφέρον με εντιμότητα, χωρίς διακρίσεις και με πνεύμα δικαιοσύνης, ομιλούν την αλήθεια και εργάζονται με όλες τις δυνάμεις τους για τη βελτίωση των υλικών και πνευματικών όρων της ανθρώπινης ζωής.

Αντιθέτως, η υποτίμηση της νοημοσύνης του λαού, η απόκρυψη της αλήθειας και η παραπλάνησή του, η ιδιοτέλεια και η εξυπηρέτηση «ταξικών» ή ατομικών συμφερόντων εις βάρος άλλων κοινωνικών τάξεων και γενικότερα του κοινωνικού συνόλου, η αναξιοκρατία, ο νεποτισμός, η κομματικοποίηση του κράτους και ο διχασμός της κοινωνίας σε ημετέρους και μη, η αδιαφορία για τον περαιτέρω εξανθρωπισμό της ανθρώπινης ζωής και η φαλκίδευση των δημοκρατικών ελευθεριών, αποτελούν στοιχεία πολιτικής - κομματικής ανηθικότητας.
Υπάρχει «αριστερή» ή «δεξιά» ηθική; Στα δημοκρατικά πολιτεύματα δεν υπάρχουν τέτοιες διακρίσεις. Η ηθική είναι μία. Ούτε αριστερή ούτε δεξιά.

Υπάρχει μόνον η ηθική της Δημοκρατίας που πραγματώνεται με τη συμμόρφωση στις επιταγές του Καταστατικού Χάρτη της δημοκρατικής Πολιτείας.
Με τα παραπάνω δεδομένα μπορεί ένα κόμμα να επικαλείται το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» έναντι των άλλων κομμάτων με το μοναδικό επιχείρημα ότι δεν άσκησε «ποτέ στο παρελθόν κυβερνητική εξουσία» και ως εκ τούτου «δεν λέρωσε τα χέρια του»; Η απάντηση είναι: μόνον εάν προήλθε από «παρθενογένεση».

Το «αναμάρτητον» δεν μπορεί να το επικαλείται ένα κόμμα το οποίο είχε -έστω- αντιπολιτευτικό ρόλο στην πολιτική ζωή από τη θέση της Μείζονος ή της Ελάσσονος Αντιπολίτευσης ή άσκησε εξουσία από τη θέση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης - Αυτοδιοίκησης. Στα δημοκρατικά πολιτεύματα, η άσκηση της εξουσίας είναι πολυεπίπεδη, πολυδύναμη και πολυσήμαντη και ο ρόλος όλων όσοι ασκούν οποιαδήποτε εξουσία -με οποιαδήποτε μορφή και σε οποιοδήποτε επίπεδο- είναι σημαντικός για τη λειτουργία του κράτους και τη συνολική κατάσταση της κοινωνίας.
Άρα όλοι έχουν το μερίδιο της ευθύνης τους, όχι μόνον όσοι έχουν ρόλο στην κεντρική πολιτική σκηνή, αλλά ακόμη και οι απλοί πολίτες που εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους.

Και πολύ περισσότερο δεν μπορεί να παριστάνει την «αθώα περιστερά», το κόμμα εκείνο, όταν στους κόλπους του (τού κόμματος και της κυβέρνησής του) φιλοξενεί πάμπολλα στελέχη, τα οποία υπήρξαν, στο πρόσφατο παρελθόν, μέλη, βουλευτές, ακόμα και υπουργοί των κομμάτων που είχαν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας και τα οποία, σήμερα, κατηγορούνται ως οι μόνοι υπεύθυνοι για τη διαχείριση της δημόσιας εξουσίας και της κακής κατάστασης που δημιουργήθηκε στη χώρα.

Και επειδή «αρχή άνδρα δείκνυσι», στην άσκηση, δηλαδή, της εξουσίας δοκιμάζονται οι χαρακτήρες, οι ιδέες και οι θεωρίες, οι διακηρύξεις και οι υποσχέσεις, αποδείχτηκε μέσα σε λίγο χρόνο πόσο «κάλπικες» ήταν, όχι μόνον οι προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πόσο ανύπαρκτο το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» που επικαλούνταν έναντι των «παλιών» κομμάτων ως επιχείρημα ηθικής υπεροχής τους και εχέγγυο επιτυχούς άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας.

Και, «εν χρόνω ολίγω, χρυσήν απέδειξαν την έμπροσθεν πολιτείαν»! Η παραπλάνηση του λαού ως μέθοδος υποκλοπής της ψήφου του λαού, δεν εγκαταλείφθηκε ούτε μετά τη… «γενναία» υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών και την υπογραφή του Γ΄ Μνημονίου: στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, το «καταραμένο» Μνημόνιο «πλασαρίστηκε» σαν αναπτυξιακό εργαλείο, το οποίο θα συμπληρωνόταν με το «Παράλληλο Πρόγραμμα» και υπό το ανιστόρητο και διχαστικό σύνθημα «ξεμπερδεύουμε με το παλιό, οικοδομούμε το νέο», αποσιωπήθηκε η φαρμακερή αλήθεια του Γ΄ Μνημονίου και εξαπατήθηκε για άλλη μια φορά ο εύπιστος λαός.

Αλλά το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» εξευτελίστηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο από την προσήλωση και το σεβασμό στην… αναξιοκρατία και το νεποτισμό που δείχνει καθημερινά στα κυβερνητικά του πεπραγμένα ο ΣΥΡΙΖΑ: το πρώτο «δείγμα γραφής» παρουσιάστηκε με τον σχηματισμό της κυβέρνησης και την υπουργοποίηση όλου του αποθέματος των «σκερβελέδων» που διέθετε το κομματικό καφενείο της Αριστεράς! Και στη συνέχεια ακολούθησε το πιο λαμπρό δείγμα: η κομματικοποίηση ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού με το διορισμό αποτυχόντων πολιτευτών και προσώπων που είχαν «παππού «λαοδίκη» του ΕΛΑΣ και θείο αντάρτη, αδελφό «καταληψία» και μάνα…« λεβεντογέννα»!

Και το «ηθικό πλεονέκτημα» του ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνεται με το φιλόδοξο σχέδιο του «εξ αριστερών» του πρωθυπουργού «Παππά-Μαξίμου», ο οποίος φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε «στρατηγό των μεγαφώνων», όπως θα έλεγε ο Σαμαράκης ή με τον επικαιροποιημένο τίτλο σε «στρατηγό των Μ.Μ.Ε.».

Έτσι κατά το αριστερό «ευαγγέλιο» του «Παππά-Μαξίμου» δεν θα «ρίπτονται», πλέον, «τα άγια τοις κυσίν», «ο εστί μεθερμηνευόμενον»: δεν θα δίνονται από τούδε και στο εξής άδειες λειτουργίας τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών Σταθμών στους «ταξικούς εχθρούς», στα «σκυλιά που αλυχτούν», όπως λέει και ο Τσίπρας, ο πρωθυπουργός -εννοείται- «όλων των Ελλήνων»!