Ο άνθρωπος φαίνεται ότι ετοιμάζεται να ανεβεί πάλι στα δέντρα, κι είναι κρίμα με τόσων αιώνων θυσίες και τόσα τεχνολογικά επιτεύγματα.

Είδηση. Ένα εικονόγραμμα, μια γραφιστική δηλαδή φατσούλα που κλαίει από χαρά -αν δεν απατώμαι γιαπωνέζικης προέλευσης- απ’ αυτές που συνοδεύουν ηλεκτρονικές απαντήσεις αντί σχολίου, κέρδισε για φέτος, 2015 τον τίτλο της «λέξης της χρονιάς».

Απογαλακτίζεται δηλαδή οσονούπω ο homo sapiens από τον μαστό του λόγου και αρκείται σε χειρονομίες και σε εικονίδια, απ’ αυτά που του έχουν πιπιλίξει το μυαλό ότι αξίζει το καθένα χίλιες λέξεις.

Ήρθε η ώρα που οι σκεπτόμενοι και νοσταλγούντες θα κλάψουν σαν το βραβευμένο εικονίδιο, σίγουρα όμως όχι από χαρά.

Την ίδια στιγμή που ο άνθρωπος ειδικεύεται και επαναπαύεται στην αλογία, την ίδια στιγμή έχει βαλθεί να καταστρέψει εκ θεμελίων το οικοσύστημα. Ο «λόγος» είναι ισότιμος με τη «φύση», και για τον σύγχρονο άνθρωπο φαίνεται ότι και τα δύο είναι και περιττά και εχθρικά.

Οι ειδήσεις έρχονται από τις λεγόμενες αναπτυγμένες χώρες και είναι στ’ αλήθεια φρικιαστικές. Κυκλοφορεί ήδη, για παράδειγμα, με ευλογίες και με άδειες, γενετικά μεταλλαγμένος σολομός. Τριπλάσιος σε βάρος από τον φυσικό μέσα σε δεκαοκτώ μήνες, με άγνωστη μέχρι τώρα τη «φυσιολογία» του, τις ανοσοβιολογικές επιδράσεις στον καταναλωτή και προπαντός την συμπεριφορά του στο βιολογικό κύκλο. Αδηφάγος, επιθετικός, δεν ξέρουμε τι θα επακολουθήσει εάν κυκλοφορήσει ελεύθερα έξω από τα εκτροφεία.

Το κακό είναι ότι οι θεσμοί έχουν ενδώσει στις πιέσεις αυτών που ανέλαβαν να σώσουν τον πλανήτη από την επαπειλούμενη ασιτία, και γι αυτό επιτρέπουν να πουλιέται χωρίς την ένδειξη της μετάλλαξης. Λες και θα σωθούν τα τρόφιμα και θα μας σώσει ο σολομός!

Διάβαζα προχθές για την πέρκα (εκ του «περκνός» που σημαίνει μαυριδερός) του γλυκού νερού, που εκτρέφεται στην τεράστια λίμνη (67.000 τετρ. χιλ.) Βικτόρια της Τανζανίας και έφτασε να τροφοδοτεί ολόκληρη την παγκόσμια αγορά. Είναι αξιοθαύμαστο πώς ένα ψάρι ποταμίσιο του μισού κιλού, με κατάλληλη «υπερτροφή» και συνθήκες μπορεί να εικοσαπλασιάσει το βάρος του, και σίγουρα κάπου η φύση βιάζεται.

Τα ίδια γίνονται και με τα κοτόπουλα, τα ανοσοβιολογημένα και ταχύρρυθμης ανάπτυξης. Μάλιστα κάποιοι πειραματίστηκαν να αυξήσουν υπερβολικά μόνο το στήθος τους για να καλυφθεί η αυξημένη ζήτηση φιλέτου.

Τα αυτά συμβαίνουν και στη φυτική παραγωγή. Το βαμβάκι, η πατάτα, το ρύζι, η ντομάτα, το καλαμπόκι, τα αχλάδια, τα μήλα, οι φράουλες δεν είναι πια όπως τα ξέραμε, και σύντομα θα ’ρθουν επόμενες γενιές ανθρώπων που θα έχουν διαγράψει από το DNA τους τη νοστιμιά και τη γεύση των παλιών φυσικών ποικιλιών.

Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο απερίσκεπτος. Είναι δήμιος και σκληρός ολετήρας. Πειραματίζεται κόντρα στη φύση. Επιλέγει και επεμβαίνει στην κυτταρική δομή και στην αυτόματη φυσική επιλογή των ειδών κατά το πρόσκαιρο συμφέρον του.

Δεν συγχωρεί τις αστοχίες και τα «αμαρτήματα» της φύσης. Δεν θέλει ζιζάνια, δεν ανέχεται ούτε την υποψία νόσων. Είναι ο αιώνιος «Αιακός» της απόλυτης κρίσης και της απόλυτης δικαιοδοσίας.
Χαριεντίζεται και παίζει ήδη και με τα φύλα του και τις γενετήσιες ορμές. Με ένα ιλαρό πρόσχημα «προοδευτικότητας» άρχισε ήδη να περιβάλλει με τη νομοθετική τήβεννο τα έκτροπα της φύσης.

Γίνεται έτσι υβριστής και υβρίδιο. Δεν αποκλείεται σύντομα άνευ λόγου να δούμε άνδρες να θηλάζουν και γυναίκες να δουλεύουν οχτάωρο κομπρεσέρ!
Πού θα πάει όμως όλο αυτό;

Οι πλέον άφρονες, που συμβαίνει να είναι και οι ευκατάστατοι, στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν ένα PLAN B: μια φυγάδευση από τον πράσινο πλανήτη, τον πλανήτη με τα σκουληκιασμένα μέχρι χθες πεντανόστιμα ξινόμηλα, τον πλανήτη με τα βαθύσκια πλατάνια που παιχνιδίζουν τις ηλιαχτίδες πάνω στα γάργαρα νερά, νερά που με τη σειρά τους, μουρμουρίζοντας μιαν ουράνια γλώσσα, χορεύουν και λειαίνουν τα ρεματίσια βότσαλα.

Τα πλατάνια τα θεόρατα, τα πυκνά, τα αμφιλαφή, σαν τον τεράστιο εκείνο όμορφο πλάτανο της Λυδίας που τον ερωτεύτηκε ο Ξέρξης και του κρέμασε περιδέραια και χρυσά στολίδια κι έβαλε και φύλακα να τον φυλάει σαν ερωμένη, όπως μας διηγείται με έκπληξη και με ειρωνεία ο Αιλιανός.

Αν δεν έχεις ζήσει ποτέ τέτοιες θεσπέσιες εικόνες, τότε είναι εύκολο, και ίσως και απεγνωσμένο, να σκεφτείς μιαν αστρική μετανάστευση...