«Το δημόσιο χρέος έχει γονατίσει τον προϋπολογισμό του κράτους. Βλάπτεται η εθνική οικονομία στο σύνολό της. Οι μεγάλες δανειακές ανάγκες του προϋπολογισμού έχουν κάνει το χρήμα πανάκριβο. Τα υψηλά επιτόκια στραγγαλίζουν τις επενδύσεις. Οι επιχειρήσεις συρρικνώνονται. Οι εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους […].

Ο καλύτερος και τελικά ο μόνος οριστικός τρόπος για να απαλλαγούμε από το βάρος του δημοσίου χρέους είναι η ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη[…].
Χρειάζεται αλλαγή συμπεριφοράς όλης της κοινωνίας. Οφείλουμε κρατικοί, κυβερνητικοί, κοινωνικοί φορείς, όλοι μαζί, κυβέρνηση και λαός, συνδικάτα, επιχειρήσεις, Επιμελητήρια, Πανεπιστήμια, παντού όπου ζουν και εργάζονται Έλληνες, να στραφούμε αποφασιστικά στην αναπτυξιακή προσπάθεια […]
Κλειδί της επιτυχίας είναι οι επενδύσεις και η άνοδος της παραγωγικότητας […].

Οφείλουν όλοι να αγωνισθούν ξέροντας ότι είτε το έθνος θα εξαφανίσει την υπερχρέωση της χώρας είτε η υπερχρέωση θα αφανίσει το έθνος».

- Ποιος είπε τα παραπάνω; Όχι δεν τα είπε ο Τσίπρας ούτε ο Σαμαράς ούτε κανείς άλλος από τους επίδοξους κυβερνήτες μας. Τα είπε ο Αντρέας Παπανδρέου στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 2 Δεκεμβρίου του 1993. Και δε ζήτησε διαγραφή ή «κούρεμα» του δημόσιου χρέους. Δε ζήτησε καμιά διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας. Εκείνο που ζήτησε ήταν η συστράτευση των εθνικών δυνάμεων, περισσότερες επενδύσεις και αύξηση της παραγωγικότητας. Εργασία και προσπάθεια απ’ όλους.

«Ναι, χρειάζονται θυσίες. Θα τις κάνουμε όλοι μαζί, δίκαια.
Ναι, χρειάζεται εργασία και προσπάθεια. Θα την καταβάλουμε όλοι μαζί.
Ναι, χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας. Θα το συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί.
Καλώ τους πάντες. Κόμματα, Μ.Μ.Ε., κοινωνικούς φορείς και προπάντων τους πολίτες να ακούσουν το μήνυμα κα να βοηθήσουν, ο καθένας από τη θέση του, στην ανόρθωση αυτού του τόπου».

- Ακούστηκε το μήνυμα, τότε, του Αντρέα; Ακούστηκε από το Γιώργο Γεννηματά, που ανέλαβε να επιτύχει, ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών (1993-94), τους στόχους που έθεσε ο Αντρέας· και αργότερα από τον πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, οι οποίος περιόρισε τα δημοσιονομικά ελλείμματα και ενέταξε τη χώρα μας στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση (Ο.Ν.Ε.).

- Λύθηκε το αναπτυξιακό πρόβλημα και μειώθηκε το δημόσιο χρέος της χώρας;
Όχι, βέβαια. Διότι, όχι μόνο δεν είχε συνέχεια η προσπάθεια, αλλά, αντίθετα, αφού επιτεύχθηκε ο στόχος της Ο.Ν.Ε. και, κυρίως, μετά το 2004, όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας ο… «κουβαρντάς» πρωθυπουργός -Καραμανλής ο νεότερος- διπλασιάστηκε ο εξωτερικός δανεισμός, όχι για να γίνει καμιά παραγωγική επένδυση, αλλά για να διορισθούν κατά χιλιάδες τα «δικά τους παιδιά» στο Δημόσιο!

- Σήμερα, όμως, που κατά τον αριστερό πρωθυπουργό μας «τελειώσαμε με το παλιό» -και ο οποίος μας το « παίζει» νέος Αντρέας- ακούσατε τίποτα για ανάπτυξη; Είδατε να εκπονείται κανένα εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη, με την οποία θα αντιμετωπισθεί η ανεργία, θα εξυπηρετηθεί το χρέος και θα γίνει «βιώσιμο»;
Εκείνο που συνέχεια ακούμε είναι τα περί «σκληρής» και «γενναίας» διαπραγμάτευσης για τη «μείωση», τώρα, του χρέους. Και εκείνο που βλέπουμε είναι το απλωμένο χέρι της επαιτείας προς τους δανειστές-εταίρους μας!
Αυτή είναι η «εθνική υπερηφάνεια» και η «αξιοπρέπεια του υπερήφανου λαού μας» που μας έταζαν οι δυο κυβερνητικοί συνέταιροι που συνυπέγραψαν το Γ΄ Μνημόνιο;

Με την αντιγραφή της ρητορικής του Αντρέα -χωρίς τη γνώση, την πείρα και το κύρος του Αντρέα- μπορεί να παραπλανήθηκε, για άλλη μια φορά, σε ένα ποσοστό ο λαός μας, μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ξανακέρδισε τις εκλογές, όμως η χώρα αντί να προχωρήσει προς τα μπροστά πηγαίνει ολοένα προς τα πίσω. Αντί να κερδίσει την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια ο λαός μας, βουλιάζει ολοένα και πιο βαθιά στην απελπισία και νιώθει ακόμα πιο βαριά την εθνική ταπείνωσή του.

Εκείνο που χρειάζεται η χώρα είναι το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης, είναι η ενότητα του λαού, είναι η σκληρή προσπάθεια και η αποδοτική εργασία. Έτσι μόνον θα επιτευχθεί η αυτοδύναμη ανάπτυξη.
Γι’ αυτό το μήνυμα του Αντρέα πρέπει να ξανακουστεί καθαρά.

Γι’ αυτό η θεατρική παράσταση με τον imitation Αντρέα πρέπει να «κατεβεί». Κι όσο πιο γρήγορα λήξει, τόσο το καλύτερο για την ανάκτηση της αξιοπιστίας, της υπερηφάνειας και της αξιοπρέπειας της χώρας και του λαού μας!