Οι μεγαλύτεροι στην ηλικία, θα θυμούνται, ίσως, τον αριστερό υπουργό της πάλαι ποτέ Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, Ηλία Τσιριμώκο.

Αριστερός με… περγαμηνές ο Η. Τσιριμώκος. Μέχρι τα τέλη Ιουλίου του 1965, εκπροσωπούσε την αριστερή πτέρυγα της Ε. Κ.. Στην «Αποστασία» του 1965 πρωταγωνίστησε με διπλό ρόλο: στην αρχή, ως πολέμιος της Αυλής και των «Αποστατών» -μέχρι τα τέλη Ιουλίου του 1965- και από τις 19 Αυγούστου 1965 ως αυλικός, « αποστάτης», εντολοδόχος πρωθυπουργός!

Στις δημόσιες ομιλίες του, κατακεραύνωνε την πολιτική του Παλατιού καθώς και όλους εκείνους που δέχονταν να υπηρετήσουν τα σχέδια της Φρειδερίκης. Στην ιστορία έχει καταγραφεί ως μνημείο ανακολουθίας και αναξιοπιστίας η δημόσια ομιλία του στη Θεσσαλονίκη στα τέλη Ιουλίου 1965, στην οποία είχε υποστηρίξει: «Δεν υπάρχουν στις αποθήκες των Ανακτόρων άλλοι κατεψυγμένοι πρωθυπουργοί.

Δεν υπάρχουν πρωθυπουργοί Ευρυδίκης» (Με την αναφορά του στην Ευρυδίκη, που ήταν γνωστή μάρκα κατεψυγμένων ψαριών, παρέπεμπε στη «βασιλομήτορα» Φρειδερίκη, που είχε τότε το «κουμάντο» στα πολιτικά μας πράγματα).

Και ενώ όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες καμαρώναμε το… «βαρβάτο» αριστερό πολιτικό μας, στις 19 Αυγούστου 1965 μαθαίναμε ότι έγινε κι αυτός «κατεψυγμένος» πρωθυπουργός της Φρειδερίκης, ότι δέχτηκε να σχηματίσει κυβέρνηση με τους «Αποστάτες»!

Σήμερα, λοιπόν, ακόμα ένας… «βαρβάτος» αριστερός και ανένδοτος «αντιμνημονιακός», από τη μια μέρα στην άλλη, μας προέκυψε νεοφιλελεύθερος «μνημονιακός»… Τσίπρας - Τσιριμώκος!
Τη μια μέρα εμφανίζεται λάβρος εναντίον εκείνων που μετέτρεψαν τη χώρα σε «αποικία χρέους», που οδήγησαν με τα μνημόνια, τα «χαράτσια» και την απάνθρωπη λιτότητα, στη φτωχοποίηση και εξαθλίωση τον υπερήφανο λαό μας, και την άλλη μέρα, επιστρέφοντας από τις Βρυξέλλες, θριαμβολογεί πως έσωσε τη χώρα υπογράφοντας το Γ΄ και το πιο φαρμακερό Μνημόνιο!

Μέσα σε μια μέρα (ή νύχτα), ξεχάστηκαν όλα όσα είχαν πει για «πράκτορες» των ξένων και την «κατοχή» της χώρας, για Μερκελιστές, Γερμανοτσολιάδες και Κουίσλινγκ.
Και το έσχατο δείγμα πολιτικού αμοραλισμού: διεκδίκησε και κέρδισε τις εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου με το σύνθημα - υπόσχεση πως αυτός εγγυάται την καλύτερη εφαρμογή του Γ΄ Μνημονίου!

Και το άκρον άωτον του θράσους: κατηγορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους οποίους μέχρι χθες έβριζε ως «δωσίλογους», γιατί σήμερα δεν συντάσσονται μαζί του και δεν ψηφίζουν τα νομοσχέδια για την εφαρμογή του… « εθνοσωτήριου» μνημονίου - Τσίπρα, που φορτώνει κι άλλους φόρους στις πλάτες του λαού και βαθαίνει ακόμα περισσότερο την ύφεση !

Και είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς: Τι είναι αυτό που κάνει τους πολιτικούς ηγέτες να αλλάζουν φορεσιές και προσωπεία; Να εμφανίζονται ως σωτήρες της χώρας και όταν πολεμούν τα μνημόνια και όταν τα υπογράφουν και τα εφαρμόζουν; Γιατί τόσος πολιτικός κυνισμός; Τόση έλλειψη «τσίπας», που λέει ο λαός;

Γιατί δεν πήγε στο σπίτι του ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, όταν διαπίστωσε ότι ήταν αδύνατον να πραγματοποιήσει -ούτε κατ’ ελάχιστον- αυτά που είχε τάξει στους πολίτες που τον ψήφισαν;

Γιατί προτίμησε να διατηρήσει την «σάπια» καρέκλα της εξουσίας ως νεκροθάφτης των ελπίδων, τις οποίες «τάιζε» αφειδώς στις πλατείες με τις μεγαλόστομες προεκλογικές ρητορείες και τις παχιές υποσχέσεις για αριστερούς παραδείσους;
Είναι, άραγε, τόσο πολύ και τόσο γλυκό το «μέλι» της εξουσίας, που με την πρώτη «κουταλιά» ξεχνιούνται οι ιδεολογίες και χάνεται το φιλότιμο, η ανθρώπινη υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια;