Η αιδώς και η δίκη είναι τα δύο πολύτιμα εφόδια που χάρισε ο θεός στους ανθρώπους (κατά τον «Πρωταγόρα» του Πλάτωνα, 322 c) για να μπορούν να λειτουργήσουν και να κοινωνήσουν πολιτικά και επ’ ωφελεία του εαυτού των και της πόλης.

Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα αν η πολιτική αρετή είναι αντικείμενο διδακτό ή όχι (στο «Μένωνα» ο Πλάτων καταλήγει σε μάλλον αρνητικό συμπέρασμα), ο πολιτικός δεν είναι αναγκαίο να έχει ειδικές γνώσεις, αλλά μόνο κρίση και συνείδηση.

Αυτά λένε οι θεωρίες. Η πράξη σήμερα είναι πολύ απαιτητική και οι ανταγωνισμοί στην πολιτική αρένα είναι εξουθενωτικοί.

Σήμερα εξάλλου, όσο περισσότερο απαξιώνεται η πολιτική, τόσο περισσότερο ο πολίτης απομακρύνεται και δε μετέχει στη λειτουργία της δημοκρατίας. Δεν είναι πια υποκείμενο, αλλά μόνον αντικείμενο. Το να βλέπεις χαύνος και ενεός κάθε μέρα στην τηλεόραση ανούσιες συνεντεύξεις περί του μη πρακτέου και παραπλανητικές δημοσκοπήσεις αλλά και μιαν ολόκληρη αναπολόγητη νομενκλατούρα να αποφασίζει χωρίς τη συναίνεσή σου, αυτό με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί συμμετοχή στα πολιτικά κοινά.

Η μεγάλη ως εκ τούτου δυστυχία ενός έθνους είναι να γνωρίζουν τις λύσεις των προβλημάτων όλοι οι διοικούμενοι, αλλά κανένας διοικών.

Κοντεύουμε να κλείσουμε μιαν εξαετία οι Έλληνες ευρισκόμενοι μπροστά σε αδήριτα και επιτακτικά διλήμματα: Τι κράτος θέλουμε; Πόσο τέτοιο κράτος θα μας ήταν αρκετό; Ποιο μοντέλο παραγωγικού ιστού θα μας ταίριαζε; Και τόσα άλλα, που κάποια μας πληγώνουν και μας προσβάλλουν εθνολογικά και εθνοψυχικά.

Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, αλλά το να διοχετεύεις όλες σου τις ευφυΐες και τις διδακτορικές σου ικανότητες για να σερβίρεις τουρίστες είναι τουλάχιστο μαζοχισμός.
Και όλα σχεδόν ξεπηδάνε από το κομβικό σημείο: Πού βρίσκεται το κράτος που έχουμε όλοι (καλοί και κακοί) ανάγκη;

Θέλεις να κάνεις λ.χ. μια καταγγελία ότι σε κλέψανε ή ότι σε απειλούν. Πότε θα ’ρθουν να σε σώσουν; Άγνωστο.
Πρέπει να διακομισθείς με ασθενοφόρο. Στις περισσότερες περιοχές της χώρας αυτό είναι δύσκολο έως αδύνατο.

Θέλεις να κάνεις μια καταγγελία ότι κάποιοι επαγγελματίες παρανομούν ή δεν έχουν τις από το νόμο οριζόμενες προϋποθέσεις. Πού θα την κάνεις, αφού Διευθύνσεις και Όργανα έχουν καταργηθεί ή παροπλιστεί ως αναρμόδια; (στοιχεία βρίσκονται στη διάθεση της στήλης).
Θέλεις να δικαστείς και σου αναβάλλουν τη δίκη επί 16(!) χρόνια.
Θέλεις να πληρώσεις έναν φόρο ή να υποβάλεις μια δήλωση στη σωστή προθεσμία. Ποιος θα σε πληροφορήσει;

Φαίνεται περίεργο, αλλά ουδείς γνωρίζει τα δημοσιονομικά του κράτους!
Υπάρχουν ακόμα υπηρεσίες «παλαιάς κοπής» που ηδονίζονται να σε βλέπουν να περιμένεις ψοφοδεής στην ουρά και πολιτικά ευνουχισμένος.

Επιβάλλεται ένας νέος ΦΠΑ. Είσαι υποχρεωμένος να δηλώσεις στην εφορία ο ίδιος μέσα σε 10 μέρες ότι δέχεσαι (!) να υπαχθείς, αλλιώς πληρώνεις πρόστιμο 100 ευρώ. Χιλιάδες πολίτες πλήρωσαν πρόσφατα αυτό το πρόστυχο χαρτζιλίκι του κράτους.
Προχθές στην πόλη μας άγνωστοι βάνδαλοι έσπασαν σε μια νύχτα εφτά παρμπρίζ αυτοκινήτων. Όταν πήγαν αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι στην αστυνομία, άκουσαν ότι για να κάνουν μήνυση κατ’ αγνώστων (εδώ γελάνε) πρέπει να καταβάλουν εκατό ΕΥΡΩ!

Θέλεις να καταγγείλεις μια φορολογική ή αγορανομική παράβαση. Ποιος θα σε ακούσει και ποια υπηρεσία θα την επιτελέσει; Αναρτήσαμε πρόσφατα (με καμάρι) μια ηλεκτρονική υπηρεσία «μπλα, μπλα, μπλα, tameiakos» για να διαπιστώνουμε εάν οι εκδιδόμενες αποδείξεις λιανικής πώλησης από τα καταστήματα είναι νόμιμες και από νόμιμη ταμιακή μηχανή. Δεν μας λέει όμως κανένας ότι, άντε και τις βρήκαμε, τι κάνουμε μετά;

Τι κάνουμε μέσα σε ένα ανύπαρκτο κράτος, ιδεοληπτικό, φαντασιακό και άυλα δομημένο, ένα κράτος που παίρνει σάρκα και οστά μόνο τη στιγμή που εισπράττει τη μισθοδοσία του…
Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση ήταν μέχρι τώρα μια απάτη: Τα κάνω όλα εγώ και συνεχίζω να πληρώνω το δημόσιο τράγο…
Άσε δε που με τόσες αγκυλώσεις και τέτοια ντουβαροσύνη αυτό το κράτος δεν πρόκειται ποτέ να σταθεί στο ύψος του ρόλου του.

Απόδειξη -και μαζί και όνυχας του λέοντος- η λέξη «ταμιακός» (παράγωγο του ουσιαστικού ταμίας) που επιμένει σε όλες τις υπηρεσίες του να τη γράφει με «ει», πληθαίνοντας τα γράμματα, μεταγράφοντας μάλιστα το δίφθογγο και στα… αγγλικά !

Έχουν γραφτεί και βιβλία (η δυστυχία του να είσαι Έλληνας κ.λπ.) που κωδικοποιούν την ελληνική παθογένεια, ωστόσο δεν ήταν πάντοτε έτσι, και είναι χρήσιμο να θυμόμαστε από πού και πότε ξεκίνησε η εθνική αυτογνωσία:

Από το Θαλή το Μιλήσιο που έλεγε: «Για τρία πράγματα ευχαριστώ την Τύχη: για το ότι γεννήθηκα άνθρωπος και όχι θηρίο, για το ότι γεννήθηκα άνδρας και όχι γυναίκα (και είναι γνωστοί οι φυλετικοί αποκλεισμοί της τότε εποχής) και για το ότι είμαι Έλληνας και όχι βάρβαρος».
Τι άλλαξε από τότε ; Και ποια είναι σήμερα η τύχη του Έλληνα και ποια η τύχη των «βαρβάρων»…