Οι 7 μήνες διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ισοσταθμίζουν τους 485 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ; (!)

15/09/2015 - 15:39

Γαλουχήθηκα σπουδάζοντας (Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αλλοδαπή), να πράττω ότι πρέπει ως μηχανικός, σύμφωνα με τις εκάστοτε προδιαγραφές. Αυτές, αποτελούν την κατευθυντήριο πυξίδα της καρτεσιανής λογικής. Κοντολογίς του ορθολογισμού.

Γαλουχήθηκα σπουδάζοντας (Μετσόβιο Πολυτεχνείο και αλλοδαπή), να πράττω ότι πρέπει ως μηχανικός, σύμφωνα με τις εκάστοτε προδιαγραφές. Αυτές, αποτελούν την κατευθυντήριο πυξίδα της καρτεσιανής λογικής. Κοντολογίς του ορθολογισμού.

Εκείθεν του πραγματισμού. Αν σέβεσαι τα υπό του πραγματισμού υπαγορευόμενα, τότε τα αποτελέσματα είναι τα σωστά. Αν όχι, τότε, τα επακόλουθά είναι αρνητικά και ολέθρια.
Για την Ελλάδα, τα τελευταία «μνημονιακά» χρόνια ο πραγματισμός στα της πολιτικής, υπήρξε έωλος έως ανύπαρκτος.

Μας επιβλήθηκαν (το 2010 επί Γ.Α. Παπανδρέου και το 2012 επί Αντ. Σαμαρά), αν και ήταν εκτός πλαισίων ορθολογισμού και ακατάλληλα (όπως γνωμοδότησε το ΔΝΤ).

Άρα, αναποτελεσματικά. Γι’ αυτό όχι μόνο δεν έδωσαν λύση στο πρόβλημα μας, αλλά τραγικά το επέτειναν.

Το ότι το χρέος μας από περίπου 113% του ΑΕΠ το 2009 εκτινάχθηκε στο περίπου 175%, σε συνδυασμό προς όλα τα άλλα δεινά μας -ανεργία, φτωχοποίηση, έλλειψη ρευστότητας, κατάλυση του κοινωνικού κράτους, αυτοκτονίες, κ.ά. δυστυχώς πολλά-, δείχνουν παραστατικά την αναποτελεσματικότητα τους.

Και έρχεται στις 25 του Γενάρη μία Κυβέρνηση που επαγγέλθηκε την αλλαγή των πραγμάτων. Αλλαγή που βάσιζε στις ιδρυτικές αρχές της E.Ε., τις κατά τη συνθήκη της Ρώμης 1957 (ισονομία, δημοκρατία, αλληλεγγύη, ευρωπαϊκά κεκτημένα, κ.ά.), ώστε να πάψουμε να ζούμε με το βρόχι της λιτότητας στο λαιμό μας.

Οι διαπραγματεύσεις των έξι μηνών που έκανε η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχαν την κορύφωση τους τη μαρτυρική 13η Ιουλίου. Τότε, που ο Πρωθυπουργός Τσίπρας παλεύοντας μόνος, απέναντι σε όλους τους αρχιερείς του διευθυντηρίου της Ευρώπης (Γιούνκερ, Ντάϊσελμπλουμ, Τουσκ, Μέρκελ, Ολάντ) κατάφερε να βγει ζωντανός (βιολογικά στην κυριολεξία, αλλά και πολιτικά). Τούτο μετά από 17 ολόκληρες ώρες, ανηλεούς και άνισης πάλης, στην… αρένα των Βρυξελλών, με όλα αυτά τα μεγαθήρια της νεοαποικιοκρατίας και νεοφιλελευθερισμού.

Των τιμωρών μας. Ακόμη, το κυριότερο, κατάφερε να κρατήσει το εθνικό σκάφος μακριά από τα βράχια του Grexit, της άτακτης χρεοκοπίας της χώρας.

Δηλ. της ολοκληρωτικής ήττας και μόνιμης ταπείνωσης του Λαού μας. Κατάφερε εν τέλει να τεθούν οι βάσεις νέας συμφωνίας. Συμφωνίας, αποτέλεσμα πραγματισμού.

Όπως στο σχετικό διάγγελμά του είπε, η συμφωνία αυτή έχει περιεχόμενο σαφές σε ότι αφορά τη χρηματοδότηση (86 δις ευρώ) και μεσοπρόθεσμο χρονοδιάγραμμα (τρία χρόνια). Πέραν της κάλυψης των αντιστοίχων δανειακών αναγκών με επιτόκιο1,5% (έναντι 3 - 4% παλαιότερα), ένα σημαντικό τμήμα 35 δις ευρώ διατίθεται στην ανάπτυξη, για να σπάσει το σπιράλ της ατελείωτης ύφεσης.

Ακόμη 25 δις ευρώ για τις τράπεζες, εξασφαλίζοντας έτσι τις καταθέσεις των Ελλήνων. Το σημαντικότερο που επέτυχε, ήταν η δέσμευση των εταίρων για λύση στο χρέος μας, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Η διαδικασία, αρχίζει τον Οκτώβρη.

Για να προχωρήσει η συμφωνία, απαιτήθηκε να ψηφιστούν στη Βουλή όλα της τα προαπαιτούμενα.

Τούτα ψήφισαν, πάνω απ’ τα 2/3 των μελών του Κοινοβουλίου μας και συγκεκριμένα 222 βουλευτές. Σ’ αυτούς δεν περιλαμβανόταν ένας αριθμός των βουλευτών του τότε Κυβερνώντος κόμματος. Μετά την προκήρυξη των εκλογών, αμέσως 25 εξ αυτών με επικεφαλής τον Π. Λαφαζάνη αποσχίστηκαν σχηματίζοντας τη «Λαϊκή Ενότητα».

Σε μία των ψηφοφοριών, η Κυβέρνηση από τους 162 βουλευτές της (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ.), έλαβε μόνο τις ψήφους 118, δηλ. κάτω από το κατώτερο ψυχολογικό όριο Κυβέρνησης μειοψηφίας. Απλά έτσι, ο Πρωθυπουργός δεν μπορούσε πια να κυβερνήσει.

Όπως δε τόνισε, η Κυβέρνησή του «εξήντλησε τη λαϊκή εντολή». Νομοτελειακά, προκηρύχθηκαν εκλογές. Οι πολιτικοί αντίπαλοι τον κατηγόρησαν για τακτικισμό, που δεν αποφάσισε να σχηματίσει Κυβέρνηση με τα κόμματα των «προθύμων» της Βουλής. Απόφαση, που αναμφίβολα θα τον καθιστούσε, αιχμάλωτο του δικού τους τακτικισμού.

Τέλος, με δεδομένο την «κακή συμφωνία» (κατά τον ίδιο τον π. Πρωθυπουργό, που θεωρεί απότοκο υποεκτίμησης των δυνατοτήτων των συντηρητικών στην Ευρώπη και υπερεκτίμηση τους της αριστερής ιδεολογίας), δημιουργήθηκε το πλαίσιο διακυβέρνησης της χώρας των επομένων τριών τουλάχιστον χρόνων.

Εν τέλει, η συμφωνία αυτή αποτελεί την προδιαγραφή του έργου την οποία θα πρέπει να ακολουθήσει η νέα Κυβέρνηση. Όπως όμως σε κάθε προδιαγραφή υπάρχουν οι ανοχές των υπεισερχομένων παραμέτρων, έτσι και η υπογραφείσα συμφωνία, έχει τις δικές της.

Αυτές καλά γνωρίζει ο Αλ. Τσίπρας ως ο αντισυμβαλλόμενος της Ελληνικής πλευράς και αυτές «εκμεταλλεύεται» προβάλλοντας στις προεκλογικές του ομιλίες, το Παράλληλο Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που θα δώσει τη δυνατότητα, ο Λαός να μη συντριβεί.

Πολλά τον κατηγόρησαν οι αντίπαλοι του. Το θέσφατο «η πολιτική κρίνεται εκ του αποτελέσματος» το επικαλούνται (κατηγορώντας τον για αναποτελεσματικότητα των εξάμηνων διαπραγματεύσεων) αυτοί που τα κόμματά τους, μας Κυβέρνησαν επί 40 χρόνια. Επικεφαλής τους, ο «βαρύς» Ευάγγ. Μεϊμαράκης. Οποίας της υποκρισίας το μέγεθος!

Όλοι αυτοί που ως Κυβέρνηση, Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ απ’ τη μεταπολίτευση (1974) συνέβαλαν στην οικονομική υποδούλωση του Λαού, γίνονται τιμητές της επτάμηνης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτοί που εξακόντισαν το Δημόσιο χρέος στα περ. 330 δις ευρώ ή στο 175% του ΑΕΠ (περ. 26 % Κων/νος Καραμανλής, περ. 63% Ανδρ. Παπανδρέου, περ. 102% Κωνστ. Μητσοτάκης, περ. 100 % Κωνστ. Σημίτης, περ. 113 % Κώστας Καραμανλής, περ. 175 % Γ.Α. Παπανδρέου - Α. Σαμαράς). Κατηγορούν τον π. Πρωθυπουργό για το ότι μέσα στους 7 μήνες της διακυβέρνησής του, ούτε λίγο ούτε πολύ «δεν ήρε στους ώμους του» τις αμαρτίες που αυτοί διέπραξαν, κυβερνώντας μας για 485 μήνες!

Σ’ όλους αυτούς τους ταγούς του και τρανούς αρχηγούς, ο μεγάθυμος, ο «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» Λαός μας έδινε «λευκή επιταγή» να τον διοικούν και να τον χρεώνουν.

Άραγε δεν αξίζει στον Αλ. Τσίπρα να του δώσει τη δυνατότητα να κυβερνήσει τώρα απερίσπαστα, έχοντας βάλλει τις βάσεις εξόδου της χώρας απ’ τα δόκανα των μνημονίων και ξε-χρέωσή του;

Ας ελπίσουμε ότι την Κυριακή, η κάλπη δε θα βγάλει, κάτι αντίστοιχο του «ανθ’ ημών Γουλιμής», κατά πως ο μεγάλος μεταρρυθμιστής Χαρ. Τρικούπης είπε, όταν οι συμπατριώτες του, Μεσολογγίτες, τον «μαύρισαν» στις εκλογές του 1895.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey